Zitten brengt niets
Wederom sta ik op een zaterdag vroeg op om vijf keer te gaan zitten. Neem plaats op een meditatiebankje. Volg mijn ademhaling. Vrij snel verschijnt er een lach op mijn gezicht. Gelukkig zijn met niets. In de loop die volgt, voel ik dat ik loslaat. Beweeg me langzaam lichter.
De zenleraar neemt het woord. Hij zal met een lat rond gaan lopen. Een ieder die dat wenst, meet hij een rechte houding aan. De mensen om me heen gaan in op zijn aanbod. Ieder mens wil tenslotte aandacht.
Op mijn teken zet de leraar de lat in mijn rug. Ik breng mijn achterhoofd tegen het hout. Hij draait mijn hoofd naar beneden, duwt mijn kin naar binnen. Ik voel een ondraaglijke pijn in mijn hoofd en hals. De spier waarin ik telkens weer emotie vastzet. Kijk wazig naar het motief van de vloer. Zie de rechthoeken veranderen in een oud klinkerpad. Hoor het snerpende geluid van ronddraaiende houten wielen. Paardenhoeven. Een koets. Dan pakt de pijn het weer over. Dit is het dus, de ultieme houding.
De hele zit daag ik mezelf uit recht te blijven. Probeer de pijn zachter te ademen. Wat voor geen meter lukt. Ik denk aan mijn kromme rug. Haal dat er maar eens uit. Troost me met de gedachte dat 98% van de mensheid niet recht door het leven gaat. Recht blijkt een lijdensweg.
Het verlossende geluid van de gong.
De zenleraar citeert abt Muho, een Duitser die een Japans klooster leidt. Muho dat 'geen richting' betekent. Geen richting, dat daardoor juist 'iedere richting' betekent.
'Zitten brengt niets.'
'Daarom is het zo belangrijk.'
'We zijn de hele dag op zoek naar iets. Het moet zin hebben. Als je een hobby hebt, moet het leuk zijn. Als we ons doel niet halen, zijn we teleurgesteld. Een wortel voor onze neus. Bij zen is die wortel er niet. Het hoeft niet leuk te zijn. We gaan gewoon zitten.'
'Bevrijd jezelf van die gedachten.'
Ik vecht met mijn houding. Droom af en toe weg in het gebladerte achter het raam. Het jongetje in mij ziet een gorilla. Een roofvogel. Een olifant.
De gong.
Tijdens de koffie vraag ik om raad.
'Het hoeft niet leuk te zijn.'
'Kaarsrecht is een leidraad.'
'Ik ken een leraar in Japan, zo krom als een hoepel.'
'Er zijn twee soorten pijn. Je leert ze onderscheiden.'
Ik klim op het bankje. En nog een keer. Verbijt de pijn. Eerdere ervaringen komen voorbij. Hoe ik kon helikopteren boven mijn eigen gedrag. Dat ik zo intens waarnam toen ik buiten kwam. De vertraging bij een lunch nadien. Hoe ik vorige week een column bij elkaar zat.
Zie een koe in de bladeren. Een steenbok. Een eekhoorn snelt over de takken.
Ik laat de wortel vallen. Zitten brengt je niets.
Zie ook: http://www.reneturk.nl
Schrijver: René Turk, 6 september 2016
Geplaatst in de categorie: moraal
Verhouding pijn/genot zeer fijn verwoord.
Bravo.