Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Als je wil weten waar je heen moet, moet je weten waar je vandaan komt

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat.

'Wat komen jullie doen?'

'Jullie rijden wel over onze metalen platen!'

'En met een fiets mag je hier al helemaal niet komen!'

'Als er wat gebeurt, nou, wat dan? Wie is er dan verantwoordelijk?'

'Juist ja.'

'We hebben al een claim liggen!'

'Van een man met een gebroken been.'

De archeoloog is de rust zelve. Hij laat de man lekker blazen. De hulk van zo-even wijst ons vriendelijk de parkeerplaatsen. Wenst ons zelfs succes.

Onze projectleider rolt het meetlint uit. We beginnen te spitten. Hopen iets van een boerderij uit 1600 bloot te gaan leggen. Alles wat enigszins van waarde zou kunnen zijn, gaat als een trofee de lucht in. Een scherf, een stuk tegel, een baksteen. Alles mag de emmer in voor verder onderzoek. We vinden verrassend veel stukjes pijp. Er werd in die tijd volop gepaft.

Ik denk aan de woorden van de archeoloog:
'Als je wil weten waar je heen moet, moet je weten waar je vandaan komt'.

Met bloed, zweet en tranen graven we een lange sleuf. Ik kijk naar een emmer vol puin. Wil iets anders en ga op het gepiep af.

Een oude man is druk in de weer met zijn metaaldetector. Telkens wanneer het apparaat aanslaat, zet ik de spade in de grond. Steeds weer graven we stukken ijzer op van de omheining. Het prikkeldraad van vierhonderd jaar geleden.

En dan opeens stuit ik op een muntje. Ik juich als een kind.

'Gelria 1757.'

Niemand reageert.

De oude man zegt dat hij thuis een hele zak van die muntjes heeft. Het kan mijn blijdschap niet wegnemen. Ik denk aan vroeger. Als kind van een jaar of tien in het werkhok van mijn peetoom. Een oude dynamo tussen de bankschroef. Hoe ik met een joekel van een magneet aan een touwtje op pad ging.

Waar liep ik toen eigenlijk? En hoe vaak ging ik op avontuur?

Als je wil weten waar je heen moet, kom je altijd weer bij het jochie in jezelf uit.


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 6 december 2016


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

3.8 met 4 stemmen 389



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)