Alle inzendingen van Wilhelm Janssen

Verschrikt liepen Eva en Peter de keuken in om Liesbeth bij te staan. Ze vonden haar lijkbleek met omhoog staande haren, leunend tegen het aanrecht aan en niet wetend wat haar zojuist overkwam. Beide handen omklemden de rand van het aanrecht zodat de vingerkootjes wit zagen. “Wat is er gebeurd, vroeg Eva. Ik weet het niet, maar het schijnt me toe…

Liesbeth en Eva hadden de afgelopen nacht in Liesbeth’s huis verbracht zonder dat er noemenswaardige gebeurtenissen waren voorgevallen. Het kon ook wel aan het weer gelegen hebben dat ze zo goed geslapen hadden. De wind stond hard en het had de hele nacht geregend, en als het dan weer eens donderde dan kropen ze tegen elkaar aan. Een van de dennentakken…

Deze opmerking hield natuurlijk geen steek, maar alleen de gedachte dat er over haar probleem gepraat werd zonder dat ze er zelf aan deel nemen kon, wrong. Ze zag aan het optrekken van Eva’s wenkbrauwen en de starre blik, dat ze wel degelijk op Eva’s ziel getrapt had. Nee, dit was een straatje te ver, dit kon ze niet maken. Eva die genoeg mensenkennis…

Eva had alles gevonden zoals Liesbeth het haar gezegd had maar vond toch dat het maar behelpen was, ja als je alle comfort gewend bent en dan een stapje terug zetten moet is dat een hele teleurstelling. Toen ze klaar was en aangekleed kwam Liesbeth naar beneden. Ze gaapte en zat met haar handen door de haren te strijken en zei iets wat Eva met de beste…

Met kloppend hart en de moed in de schoenen duwde Liesbeth de deurklink zachtjes en geruisloos naar beneden, hield even stil om dan met een harde duw de deur open te gooien. Eva die direct achter haar vriendin stond had haar handen tot vuisten gebald alsof ze in haar eentje de eventuele indringers te lijf wilde gaan. Beide vrouwen stonden met wijd open…

“Wat zullen we doen Liesbeth, gaan we naar mij thuis of wil je hier blijven slapen. Het is mij om hetzelfde waar ik slaap, hoor!” Liesbeth zat in gedachten over de krant gebogen zonder deze echt te lezen want daar was het kaarslicht niet sterk genoeg voor. Ze had ook geen gasvullingen meer voor de kampeerlamp die nu in de keuken als verloren hing.…

“Kom even hier zitten en bekijk samen met mij deze krant, want ik vermoed dat je dat nog niet gedaan hebt”. “Misschien zit hier wel de sleutel van dit bizarre verhaal, ik kan me anders geen logische reden bedenken”. Terwijl Eva dit zei, plaatste Liesbeth zich naast haar vriendin aan de tafel en keek zonder interesse naar dit stuk dagblad. Met haar…

Niet wetend wat eerst te doen gaapten de twee vrouwen door het venster en het was Eva die als eerste op de ruit klopte. Eva klopte nogmaals zonder dat binnen iemand naar hen keek, men deed juist alsof er niemand was. Eva’s gelaat verkleurde van asbleek naar woedend rood, en een sissend “tja”, ontglipte aan haar opeengeperste lippen, “ze doen juist…

Liesbeth had na 'n dag of twee de moed opgegeven en was naar de plaatselijke politiepost gestapt om daar aangifte te doen van het verdwijnen van haar geliefde. Ze werd lang ondervraagd maar men geloofde haar verhaal niet echt, en dat voelde ze ook aan. Men had haar aangeraden om de eerste tijd geen buitenlandse reizen aan te treden, dit vanwege het…

... Haar Franck was echter heel anders, ze voelde zich bij hem geborgen en in hun seksleven was ook alles oké. Hij maakte tijd voor alles, en kon zichzelf helemaal wegcijferen, dit gevoel had ze nooit bij Jens gehad. Ze betrad al fluitend het erf, van de verbolgenheid van vanmorgen was geen spoortje meer te bespeuren, deze wandeling had deugd gedaan…

De wind was iets sterker geworden maar van storm was er nog geen sprake, Liesbeth genoot van dit weer en liep dan ook met ferme passen in de richting van de haar zo vertrouwd geworden zee. Hier kon ze haar gedachten ordenen en weer klaarheid brengen in haar zo drukke bestaan. Hier liepen ze al vanaf ze hier woonden en aan het in orde brengen van hun…

Nu hij alleen was probeerde hij dat "ding" nog eens op te tillen, en het die plaats te geven die ze samen bedacht hadden, maar hij had tevens respect gekregen voor de manier waarop dit ding hem behandelde. Hij kreeg zo langzamerhand een hekel aan deze pendule. Hij begreep ook niet, waarom zij zo bezeten was om deze klok kost wat kost te willen kopen…

"Wat ga je doen" vroeg Franck verongelijkt "ik ben extra naar het dorp gereden om…ach laat ook maar". Hij wist uit ervaring dat als zij zo reageerde er toch geen land met haar te bezeilen viel. Zij ging terug naar boven om enkele minuten later weer onder te staan, nu gekleed in een blauw joggingpak met daarop een embleem van een boemerang. Tevens…

Midden in de nacht werd Liesbeth gewekt door een geluid dat ze niet thuis brengen kon, ze stootte Franck aan maar deze reageerde niet. "Franck, hoor je dat niet of wil je het niet horen, luister dan toch, wat zou dat daaronder kunnen zijn". Weer porde ze in zijn rug en riep nu met een gedempte maar beslissende stem: "Hé, Franck, word eens wakker…

Het was al aan het donkeren toen ze het stadje verlieten, de straten waren nat en de lichten van het tegen verkeer hinderde hen bij hun rit. Tijdens het rijden deed de motor staccatoachtige afrembewegingen maken juist alsof deze de hik had. "Wat is er aan de hand" vroeg Liesbeth. "Heb je wel getankt, zit er wel genoeg brandstof in, wanneer heb je…

Ze liepen hand in hand te kuieren door de straten van dit kleine stadje op zoek naar iets dat in hun pas verworven huisje paste. Ze liepen van het ene naar het andere curiositeitenwinkeltje op zoek naar, ja wat eigenlijk? Het moest origineel zijn en een verleden hebben, zeg maar een verhaal kunnen vertellen. Ze waren zojuist uit een winkeltje al…