De pendule II
Het was al aan het donkeren toen ze het stadje verlieten, de straten waren nat en de lichten van het tegen verkeer hinderde hen bij hun rit. Tijdens het rijden deed de motor staccatoachtige afrembewegingen maken juist alsof deze de hik had. "Wat is er aan de hand" vroeg Liesbeth. "Heb je wel getankt, zit er wel genoeg brandstof in, wanneer heb je hem de laatste keer vol gedaan, stel je voor dat we hier in the middle of nowhere stil komen te staan, hier waar nooit een kat voorbijkomt”.
Hij stelde haar gerust en zei dat hij gisteren nog de tank gevuld had, en trouwens kon ze op het brandstofklokje zien dat hij nog driekwart vol was, dus daaraan lag dit zeker niet. Het zou kunnen dat de stroomverdeler weer eens gek deed, of dat de vlotter weer eens verstopt was. Met dit vochtige weer hier aan de kust waar mist en regen thuis waren en zonneschijn eerder tot uitzondering behoorde, kon men zoiets verwachten. Hij zou er morgen iets op vinden en de stroomverdeler bespuiten zodat dit euvel verholpen werd. Het was al kwart over tien toen ze aan hun huisje aankwamen, dat helemaal aan het einde van de weg lag op ongeveer drie honderd meter van de klippen vandaan.
Ze hadden na lang zoeken dit huis gevonden dat al maanden voor hun bezoek leeg stond; de vorige eigenaars waren er in gestorven, eerst hij en twee jaar later zij.
Er deden dan ook verhalen de ronde als zou zij, het oude vrouwtje, haar man vergiftigd hebben, maar er werd nooit een bewijs daarvoor gevonden.
Het was een pareltje van een huis en het werd omgeven door zeedennen die door de wind gekromd stonden als wilden ze zich verontschuldigen voor hun aanwezigheid; ook vele bebloemde struiken deden dit in een oase van rust veranderen.
Het had heel veel moeite gekost vooraleer ze dit huisje konden bemachtigen: de prijzen in deze buurt rezen de pan uit en zeker dit pand dat zo paradijselijk en afgelegen lag.
"Doe jij de deur alvast open dan breng ik deze klok naar binnen, wil je" zei Franck.
Elisabeth deed wat haar gevraagd werd en ontstak ook meteen de petroleumlamp want dit huis bleef verstoken van enig elektrisch comfort. Leidingwater dat hadden ze gelukkig wel, maar met de elektriciteit zou men eerst volgend jaar tot hier heen komen. Ze waren beiden moe van het rondneuzen en hadden nu niets liever dan het zalige bed op te zoeken.
Frank zette de pendule nog ingepakt op de tafel van de woonkamer en zei dat hij morgen een definitieve plaats voor hun aanwinst zou zoeken.
Beiden dronken voor het slapengaan nog een whisky, dit omdat ze dat al lang deden. Het was een gewoonte geworden waar ze niet van af weken.
telenet.beGeplaatst in de categorie: emoties
Thriller
762
Geef je reactie op deze inzending: