Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De pendule IV

"Wat ga je doen" vroeg Franck verongelijkt "ik ben extra naar het dorp gereden om…ach laat ook maar".
Hij wist uit ervaring dat als zij zo reageerde er toch geen land met haar te bezeilen viel. Zij ging terug naar boven om enkele minuten later weer onder te staan, nu gekleed in een blauw joggingpak met daarop een embleem van een boemerang. Tevens had ze een zijden sjaaltje om haar hoofd geslagen dat in diezelfde kleur was uitgevoerd, waardoor het blond krullend haar nog meer tot zijn recht kwam: ze zag er voor Franck althans uit om te stelen.

"Ik ga een wandeling maken, misschien knap daar wel van op" zei ze. De daad bij het woord voegend vertrok ze en sloeg de deur hard achter zich dicht.
Een harde wind geselde haar gelaat maar dat deerde niet, integendeel, ze genoot ervan om zo langs de kustlijn te lopen. De troebele gedachten die ze voordien had vervloeiden als sneeuw voor de zon. De frisse lucht deed wonderen, ze ervoer zowaar een geluksgevoel.
Voor iemand die slecht geslapen had nam ze flinke passen als wilde ze hiermee alle problemen in eenmaal teniet doen.

Francks goede bedoelingen waren voor de poes geweest, hij was nochtans heel vroeg in zijn pyama vertrokken om broodjes en een krant te kopen, daarna de tafel mooi gedekt, zelfs bloemen meegebracht waarmee hij de tafel decoreerde. Op dat gebied was Franck een crack dat moest zelfs Liesbeth toegeven. Na deze afgang moest de hele boel ook weer opgeruimd worden; normaliter hielp Liesbeth hem daarmee maar nu moest hij het in zijn eentje klaren, want ze was op orde gesteld.
Na alles opgeborgen en de broodjes terug in de broodtrommel gedaan te hebben, keek hij nog even door het raam om alsnog een glimp van haar op te vangen, maar helaas ze was al buiten zicht.

Franck zocht een plaatsje voor de nieuwe aanwinst, en omdat het een pronkstukje was met een leuke anekdote moest het meteen bij het binnen komen recht in de kijker staan. Het zou de commode worden omdat deze recht tegenover de deur en ook tussen gang en woonkamer stond, ook vanwege de lichtinval die daar meer waarde aan gaf. Hij ontdeed de pendule van het krantenpapier en wilde deze optillen, maar hij ondervond dat ze veel en veel zwaarder was dan gisteren. Hij deed veel moeite om de klok naar de commode te verplaatsen maar zonder gevolg. Dit kan toch niet, dreunde het door zijn hoofd, gisteren had hij wel vijfhonderd meter met dat ding gezeuld en niets bemerkt van dit uitzonderlijk gewicht. Néé hij liet de pendule staan waar ze nu stond, en hij zou wel met Liesbeth overleggen wat te er gedaan moest worden en ook horen wat zij van dit voorval dacht.

Toevallig keek hij in de oud vergeelde krant welk de headlines waren van die dag, en hij stond als aan de grond genageld, daar werd de datum van 19 februari 1921 aangegeven.
Dit is toch onmogelijk, gisteren nog leek het een pas verschenen exemplaar te zijn, kraakhelder en nog ruikend naar toner en terpentijn.
Hij liep om de klok en betrachtte het ding van alle kanten; het was de pendule die ze gisteren samen hadden aangekocht en toch was het niet dezelfde want het gewicht was niet meer hetzelfde!

Schrijver: Wilhelm Janssen, 24 mei 2007


Geplaatst in de categorie: emoties

3.5 met 2 stemmen 737



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)