Alle inzendingen van Willy Vittali

1 augustus 1931 - 17 juli 1943 - 1 augustus 2006 Mijn zus Elly en ik gingen meteen in op de uitnodiging voor het bijwonen van de herdenking van het bombardement op de Fokkerfabrieken in Amsterdam Noord en de viering van het 75-jarig bestaan van de “Noorder Begraafplaats.” Op de dag zelf h...

een lied van Violeta Parra Om je te vergeten bewerk ik de aarde en in haar vind ik de troost voor mijn verdriet Voor mijn verdriet een blauw viooltje voor mijn passie een rode anjer om te weten wat mij toekomt pluk ik de blaadjes van een witte kamille uit 'weerzien met Chili...

Op mijn zoektocht naar de betekenis van de slang kwam ik terecht bij de oude mythen en sproken. Een Perzisch sprookje was het eerste dat ik vond. Het ging over goed en kwaad een begrip zo oud als de wereld. Het dualisme. Het gedachtegoed van Zarathoestra en de Avesta, Ahura Mazda. ‘Niet door d...

De galeriehouder veert op van zijn stoel als het tweetal binnenkomt. Een magere lange man en een opvallende vrouw in bontgekleurde kleding. De tulband op haar hoofd is wat je noemt een blikvanger. Ze knikken beleefd naar Ton de eigenaar van "De vergulde lijst". De vrouw blijft voor een enor...

‘Oma, kom je me van school halen tussen de middag?’ kakelde het stemmetje van Bram door de telefoon. Volgende maand wordt hij vijf jaar en hij vindt het erg leuk om af en toe, wanneer Oma vrij is, tussen de middag een boterhammetje bij haar eten. Dan banjert hij over de dijk door het hoge gras e...

Er zijn van die gebeurtenissen die je altijd bij zullen blijven. Er gebeuren soms dingen waar je echt niet om hebt gevraagd, maar ze overkomen je doodleuk. Zo vroeg mijn zus Elly me mee uit voor een dagtochtje. Elk jaar organiseert de personeelsvereniging van het bedrijf waar haar overleden echtg...

Zij zat voor het raam en staarde met lege ogen naar buiten. Af en toe kwam er iemand langs die even hallo zei of om haar mond die nog een tikje scheef stond af te vegen. Mary liet het zich gedwee welgevallen. Hoe lang ze hier al was wist ze niet; haar geheugen liet haar in de steek sinds die da...

Dit was het eerste contact sinds zijn binnenkomst in het gezondheidscentrum met een verzorgende en hij veegde snel zijn tranen weg en glimlachte geforceerd. Hij knikte de robot vriendelijk toe: “ik denk….”, verder kwam hij niet. De robot keek nog eens. Zijn blikken stem ratelde zijn bevinding ...

Wat mij hevig verontrust is het feit dat onze maatschappij langzaamaan steeds onpersoonlijker en grimmiger wordt. De naoorlogse generatie is groot en er zullen niet genoeg mensen in de gezondheidssector werkzaam zijn. Wanneer deze enorme groep over een jaar of dertig aanspraak zal maken op deze gezo...

Omdat ik met een schilderij ben begonnen waarop een slang is te vinden - die zich opricht naast een zwangere vrouw die met haar handen en voeten lijkt vast te zitten aan deze slang, hemel en de aarde - begon ik me af te vragen wat de slang wel betekent in de symboliek. De tekening ontstond zo ...

Een dag uit mijn schrijversdagboek 28-10-2005 Na het lezen van de dagboekbijdrage van Pp op de Belgische site 't schrijvertje begon het denken over het onderwerp van deze dag. Dat is een raar fenomeen. De woorden blijven hangen en zoeken een eigen weg. ‘Ik kan niet schrijven zoals jij le...

'Houd je goed vast,' riep mijn broer die een eindje boven mij aan de touwen hing. 'Het is hier levensgevaarlijk.' Ik klemde mijn kaken op elkaar en trok mijn lichaam een eindje omhoog, plantte mijn voet op een smal richeltje. Ik durfde niet naar beneden te kijken. De afgrond onder mij zou me...

De essentie van de ziel lijkt niet meer dan een molecuul te zijn. Onzichtbaar, onmeetbaar. Ontastbaar. Soms stijgen we boven onszelf uit en nemen de wereld waar zoal zij werkelijk is. Zonder dat we beseffen dat we de werkelijkheid hebben aanschouwd. De wetenschap en de grote denkers breken hun b...

Zoals ieder mens zoekt naar een reden om zijn leven zin te geven, zoek ik in de taal naar woorden om dit zoeken te beschrijven. Meng ik als een alchemist de kleuren van mijn verf zodat er een kleurenpracht ontstaat die de natuur natuurlijk nooit zal evenaren. Met die kleuren een beeld kan creër...

Brief aan een vriendin die ik vergat te posten, we raakten elkaar uit het oog, mogelijk leest ze de brief alsnog. september 1995 Lieve K, Je schreef me een kaartje met de woorden dat tijd alle wonden heelt en voegde er aan toe dat het een raar begrip is "tijd". Je hebt gelijk, omdat ik e...

Ik wil je vertellen van een vrouw die ik ken. Zolang ze zich kan herinneren leeft ze met de bitterzoete pijn van verlangen. Ze heeft haar hele leven al een verlangen naar Indonesië. Zo lang ze zich kan herinneren wil ze zich daar vestigen. Dat verlangen uit ze door de kleding die ze draagt. D...

Zo sterk stond ze daar; fier en met een glimlach rond de mond, wel erg bleek ja. Aan de andere kant stond hij; donker, stoer, lang en slank en overzag de gemengde groep die de zaal binnenkwam. Er is geen gedragscode die zegt dat je perse moet huilen bij zo’,n situatie. De meeste familieleden, vr...

Door de komst van een baby bij een van de buren, was de vraag waar de baby's nu vandaan komen gerezen; en toen we samen op kraamvisite waren geweest en ik mijn moeder de vraag stelde kreeg ik verscheidene variaties op het ooievaarverhaal te horen. Mijn zus Elly kwam achter een vat zuurkool...