Vissen
‘Oma, kom je me van school halen tussen de middag?’ kakelde het stemmetje van Bram door de telefoon. Volgende maand wordt hij vijf jaar en hij vindt het erg leuk om af en toe, wanneer Oma vrij is, tussen de middag een boterhammetje bij haar eten. Dan banjert hij over de dijk door het hoge gras en bekijkt de bloemetjes van Oma’s tuin.
Dus de volgende dag stond ik voor het hek toen de school uitging. We reden naar huis en aten een broodje en hij besloot dat hij de avondmaaltijd ook wel bij ons wilde eten. Dan kon hij nog even met Opa spelen. Mama vond het ook goed en Bram vertelde dat hij vis wel lekker vond. We spraken af dat we die na school op de markt zouden gaan halen. ‘We kunnen die natuurlijk ook zelf vangen’ grapte ik. Hij keek me met grote ogen aan. Dan moeten we wel een hengel hebben opperde ik. En een schepnet gooide Bram in de groep en zo kwam het dat we na school samen op pad gingen om een hengel en een schepnet te kopen. Met zijn schepnet dat anderhalve meter boven hem uit stak stapte hij trots mee over de markt. We gingen immers vis halen.
We kochten paella, gebakken vis en garnalen en we bedachten dat we Opa wel eens voor de gek konden houden. Een echte vis gingen we kopen, niet zo’n gebakken ding nee een echte met de staart er nog aan en met van die glazige ogen en dan vertelden we opa dat Bram die gevangen had.
Met een grijns van oor tot oor op zijn gezicht kwam hij aan bij de viskar. Hij keek vol afgrijzen naar de enge beesten die er lagen. De visboer hield er een omhoog en Bram knikte met een kennersblik dat die wel goed was.
De visboer had er plezier in en we hoefden niets te betalen. De visboer hield wel van een grapje. Het beest ging in een zakje en met een vies gezicht liep Bram met het schepnet in de ene, en het zakje met de vis tussen duim en wijsvinger van zijn andere hand, nagekeken door alle marktbezoekers de markt af.
We verbaasden ons dat zo’n klein visje zo kon stinken want de hele auto rook er naar, maar dat mocht de pret niet drukken. Giebelend van de pret zat hij even later in zijn autostoeltje. Thuisgekomen ging de vis op het balkon in een emmertje. Even later stroopten we de sloot af met het schepnet, op jacht naar watervlooien en griezelige slootmonsters.
Toen Opa thuis kwam rende hij al schreeuwend op hem af. ‘Ik heb een vis gevangen Opa, echt waar hoor, kom maar kijken.’ Hij sleepte Opa aan de hand mee naar het balkon. Daar werd de vis uitgebreid bewonderd.
‘Dat is knap hoor, een echte vis gevangen, dat is je Opa nog nooit gelukt.’ En Bram groeide van trots.
‘En … Bram, wáár heb je die vis dan wel gevangen?’ vroeg Opa. Bram keek hem met grote ogen aan en riep keihard ‘OP DE MARKT NATUURLIJK waar dacht je dan Opa?’ Even later lag Opa op zijn buik op een bruggetje met het schepnet. De vangst werd in een emmertje gedaan.
De vis ging na het eten mee naar huis, naar mamma Ellen voor Simpel de kat.
Die wist er wel raad mee.
De zondag erop kwam Bram weer op bezoek, met Papa en Hilda, Gabriella en Thijs de baby.
De hengel werd in orde gemaakt en samen met z’n Papa stond hij een tijdje op een gammel steigertje bij het water. Na een poosje besloop ik het tweetal om een foto te maken; op dat moment sloegen ze net een visje uit het water. Het diertje spartelde en Bram stond met grote ogen toe te kijken hoe zijn vader het diertje van het haakje verloste. Een grote zucht ontsnapte hem toen het beestje weer terug spartelde in het water. ‘Heb je hem op de foto?’ vroeg de kleine man als een echte visser. Ik knikte, daarop rende hij naar zijn broertje om te vertellen dat hij zò‘n vis ( hij spreidde zijn armen) gevangen had.
hetnet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: humor
Vissen
837
Geef je reactie op deze inzending: