Alle inzendingen van Wilma

"Nou ik zou hier wel kunn'n wenn'n aan het autorijd'n" zegt Nick vanaf de achterbank met zijn zwaar accent en elke laatste é inslikkend. Hij is vrachtwagenchauffeur en maakt wel wat mee zo onderweg. Thuis. We zitten bij Herman in het busje die ons voor de zoveelste keer op sleeptouw heeft. De uitspraak is niet zo verwonderlijk. Herman stopt…

Het is doodstil als Olivier, Nick, Robert en de drie jongens van Victory Outreach de kist met Mart op zijn plaats schuiven in de gemetselde tombe. Als ze klaar zijn en een stap achteruit doen, blaast een marinier de taptoe, de Last Post, schrille kreten in een doodse stilte....ondanks de zinderende hitte lopen de rillingen over mijn rug en ineens voel…

Gisterenochtend zag ik je nog op de Skype, het kleine groene telefoontje gaf aan dat je on-line was. Ik weet nog dat ik dacht "zó, die is vroeg", het tijdsverschil met Curaçao in aanmerking nemend. Maar ja, je zei die dag ervoor nog dat je om 05.00 s'morgens al opstond vanwege je nieuwe eigen zaak. Ik besloot je niet te storen want als je me wilde…

Zo áf en toe heb ik er één. Zo'n dag waarop ik bijna stík in mijn verdriet. Zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak sta ik 's morgens op met zo'n onbestemd gevoel. Ik ben té vroeg wakker, de koffie blijkt op te zijn (dat gebeurt toch nóóit!), mijn rug doet pijn, en niemand on-line om even bij te kletsen. Op het moment dat ik uit bed stap, struikel…

"Mijn vriend", zucht Bas, "da's pas een échte homo." Hij zit op zijn fiets en draait rondjes met zijn slipper in het zand. Sebastiaan is een kleinzoon van Tante. Hij komt elke dag even buurten met zijn broer Alexander in zijn kielzog. Het zijn prachtige kopieën van hun ouders, Bas 6 jaar oud, is sprekend zijn vader en Lex 3 jaar, het evenbeeld…

een constante introspectie levert een goed inzicht maar beperkt het uitzicht....…

Inééns zie ik haar. Rietje. Ik heb haar al járen niet gezien maar haar nog steeds groene, kenmerkende hoofddoek, stevig vastgeknoopt onder haar kin, valt mij direct op. Ze ziet mij en zwaait. Ik zwaai terug. Mijn gedachten gaan terug in de tijd. In het buurthuis waar ik kom was Rietje een mede-vrijwilligster. Op maandag- én op donderdagochtend kwam…

Een vakantieverhaal... Achteraf wéét je precies wanneer je er instonk. Het begint vaak onschuldig....onder een bakkie of zo. "Zeg, ik ga morgenochtend even naar het dorp, Ik moet een kadootje kopen. Zin om mee te gaan?" Tante zit aan tafel achter de koffiepot. Ik vind het best, ik ga wel mee. "Máár" zeg ik, "ik ga géén uren over de markt lopen…

Onze camping in Kroatë is niet vlak, maar heeft een paar gemene bulten waar je je al dan niet hijgend overheen worstelt. Eén van deze bulten ligt vlák voor mijn plekkie en dat maakt dan gelijk weer dat je er vaak kan genieten van een mooi uitzicht, want met grote regelmaat komen er fietsers voorbij die de helling niet goed inschatten, eróp niet, maar…

Met enige regelmaat onderwerp ik me aan de marteling van het harsen/epileren. Als 55+ -er ontkom ik niet aan haargroei op plaatsen waar je dat liever niet hebt. Zoals kin en bovenlip. En een wildgroei boven de ogen genaamd wenkbrauw.Een 25 euro!!! kostend pincet kan niet niet verhinderen dat ik me op cruciale momenten pijnlijk bewust ben van een onrechtmatigheid…

* Regelmatig laat ik me verleiden tot een goede daad. Dat kan variëren van het uitlaten van de hond van de buren tot méér ingrijpende zaken zoals het begeleiden van een oude tante naar ziekenhuis, of erger, met haar gaan shoppen in een winkelcentrum. We gaan op pad en ik neem de hond mee, het is een hulphond die ik probeer op te leiden en voor hem…

Als Fred op Geert Wilders stemt, dan is hij nog lang niet voor de poes...…

Fred heeft altijd al last gehad van slechte lezers. Mensen rijden tegenwoordig ook veel te dicht op elkaar.…

Maar Fred! Pebbles kwam dan wel onverwacht, maar niet ongewild en alleen Barney weet hoe lelijk jij bent...…

Maar Fred, zonder jouw pilsje was Pebbles nooit geboren...…

Mijn zuster Antje heeft er in haar column al eens aan gerefereerd. Dyslexie. Ik heb zo'n man, die het schrijven niet onder de knie heeft. Luiigheid heb ik altijd gedacht. Maar nu heb ik ook zo'n kind. Inmiddels 15 jaar waarvan al tien jaar worstelend met het lezen en schrijven van het Nederlands. Onbegrijpelijk vind ik, onbegrijpelijk denkt ook zuster…

Nu Fred schuld heeft bekend, wordt hij vanavond weer lekker in mijn stenen bed verwend.…

Fred is door zijn magere beweringen de laatste tijd lekker aangekomen.…

De beweringen van vandaag zijn de oneliners van gisteren.…

Acht jaar was hij nog maar. Acht jaar! Voetballen, dat deed hij graag. Voor, op het veldje. Nooit alleen. De ene keer voetbalde hij met Bart, de buurjongen. Een andere keer weer met Ewout en Rick. Maar, het liefst voetbalde hij met Jeroen. Nu sinds drie jaar mijn echgenoot. Jeroen was dan wel elf jaar ouder, maar dat maakte voor Daan niets uit. Jeroen…

Wij moeten voor Harry bidden? Degene die die nu bidt is Harry himself, hij bidt nu voor ons, voor alle zielepoten met vooroordelen, bang voor god, bang voor de duivel en vooral bang voor hen zelf. Harry was niet bang, niet voor god, want god heeft geen vooroordelen, niet voor de duivel want die bestaat niet en niet voor zichzelf, want hij deed waar…

Bij mooi weer zijn wij getuige van het volgende tafereel. Een oude man slaat met een stok op de rand van zijn balkon en roept: ˜Vooruit, wegwezen, verdomme!" De stok steekt als een dubbelloops geweer boven het balkon uit. De duiven vliegen op en strijken stoïcijns anderhalve meter hoger neer. De laatste duif wordt in zijn eigen taal aangesproken.…