Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

DAG GROTE MAN OP EEN KLEIN EILAND

Het is doodstil als Olivier, Nick, Robert en de drie jongens van Victory Outreach de kist met Mart op zijn plaats schuiven in de gemetselde tombe. Als ze klaar zijn en een stap achteruit doen, blaast een marinier de taptoe, de Last Post, schrille kreten in een doodse stilte....ondanks de zinderende hitte lopen de rillingen over mijn rug en ineens voel ik me honderd jaren oud.

We hebben geen van allen goed geslapen, bewust als we ons zijn van de momenten die gaan komen. Martine nog steeds verbouwend aan wat ze wil zeggen, onzeker, nerveus. AnneMarie, een monument van evenwicht in haar verdriet. We worden al vroeg opgehaald door Herman, met hem rijden we naar het uitvaartcentrum en voorwaar, we zijn te vroeg. Geheel op zijn Antilliaans zijn de bloemen nog niet gearriveerd en we maken ons zorgen. Onterecht want het blijkt vlak voor de tweede condoleanceronde binnen te komen. We zien de bloemstukken, prachtige monumenten voor Mart en alles wordt naast de kist opgehangen behalve het stuk van de kinderen, dat ligt er bovenop. Dan is het tijd voor de bezoekers.

Er komen veel Antillianen, werknemers van zijn bedrijf, dan de jongens van Victory Outreach, de ex-verslaafden en ex-gedetineerden die hij kookles gaf. En de mensen van het SAP, Stichting Antilliaans Perspectief, óók kansarmen die hij kennis meegaf over de horeca zodat zij een kans hadden om een goed leven op te bouwen. Veel oud-collega's en nieuwe collega's. Vrienden, buren, teveel om op te noemen. En wat ons opviel was het diepe respect en de enorme liefde die ze hadden voor Martje. De zaal is te klein....

De dienst begint, de marinepastor én de Antilliaanse dominee werken samen aan de dienst. Wat ben ik trots op Martine en AnneMarie zoals zij hun woord doen. En Robert, die psalm 69 leest, vers 1 tot 14 en 31 tot 37. Zelf voel ik me elke minuut gesteund door Erik, dankjewel, door jou onvoorwaardelijke steun kon ik rechtop blijven staan en mijn gedicht lezen.
Dan komt het moment om de kist te sluiten.....

Het is een eindje rijden naar Brievengat waar de begraafplaats is, we leggen het stuk in een klein half uur af.
De kist gaat gedragen worden door de jongens en wij lopen achter hen aan naar Martie's laatste rustplaats. Het is doodstil als Olivier, Nick, Robert en de drie jongens van Victory Outreach de kist met Mart op zijn plaats schuiven in de gemetselde tombe......

Iedereen neemt op zijn eigen manier afscheid in een lange, lange rij. Wij sluiten af....

Dag grote man op het kleine eiland. We zien met eigen ogen hoe groot je was, geliefd door iedereen en gerespecteerd. Van hoog tot laag dragen ze je op handen ....letterlijk, ze zullen je nooit vergeten...net als wij.

Schrijver: wilma montanje, 4 maart 2011


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.9 met 15 stemmen 250



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ariadne
Datum:
4 maart 2011
Eveneens rillingen en tranen van ontroering bij het lezen van deze dieprakende weergave van intens verdriet en gemis.
Ik wens jou en je familie veel kracht en sterkte toe om dit verlies te accepteren en hiermee verder te kunnen leven...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)