Uw ergste vijand

Bij mooi weer zijn wij getuige van het volgende tafereel.
Een oude man slaat met een stok op de rand van zijn balkon en roept: ˜Vooruit, wegwezen, verdomme!" De stok steekt als een dubbelloops geweer boven het balkon uit. De duiven vliegen op en strijken stoïcijns anderhalve meter hoger neer. De laatste duif wordt in zijn eigen taal aangesproken. ˜Roekoe, ja!" zegt hij meppend. Dat werkt op onze lachspieren. Het meest komische is dat dit zich enige minuten later herhaalt. Het schelden, het meppen. De man heeft er een dagtaak aan.
Tragisch is het ook, een beetje. Wat een verspilling van tijd en energie om je zo druk te maken om een paar duiven op het balkon. Waarom hangt de man bijvoorbeeld geen slingers op van zilverpapier of iets anders waar duiven van schrikken? Waarom zit hij zo vast in dit patroon van vijandschap? En nu gaat het slechts over duiven! Hoe zou het zijn als deze man op de begane grond woonde en af en toe een voetbal in zijn voor- of achtertuin kreeg? Of een asielzoeker in zijn straat?
De tijdgeest is er een van vijandschap, angst voor de vreemde in de achtertuin. NIMBY = Not In My Back Yard. Dat is hetgeen ik op LPF-ers en Leefbare partijen tegen heb: de standpunten zijn gebaseerd op het negatieve gevoel haat. Haat tegen iedereen die ons last bezorgt of gewoon anders is. Frustratie over de dingen zoals ze zijn en willen dat de dingen anders zijn dan ze zijn. Vechten tegen de bierkaai, want de vermenging van culturen is al lang niet meer terug te draaien. ˜Vooruit, wegwezen, verdomme!" Vermoeid fladdert de vreemdeling even op en strijkt een paar meter verder neer.
De oude man beseft niet dat hij zelf zijn ergste vijand is. Hij zit gevangen in zijn patroon, zijn gevecht tegen die schijters en koerders. Zijn ergernis werkt als oogkleppen. Hij ziet niet meer dat de bloemen in zijn balkonbakken bloeien en dat de zon schijnt. Vreemdelingenhaters zien niet dat vreemdelingen een verrijking zijn. Dat een donkere huid mooi is, dat hun gewoontes en levensverhalen interessant zijn. Dat het leuk is een Afrikaan of Aziaat in je huis te verwelkomen of bij hen op bezoek te gaan. Nog leuker is het om naar verre landen te reizen. Exotische landschappen zien, geuren ruiken en voedsel eten. Zelf als een vreemde bekeken worden. Je verbazen over andere gewoontes. Het verruimt je blikveld en helpt je je eigen situatie en problemen te relativeren.
Zou de oude man zijn gevecht ooit opgeven? Zou hij leren leven met het verschijnsel duif? Alternatieven bedenken voor zijn huidige, zinloze gedrags-patroon? Een sprekende kabouter neerzetten als vogelverschrikker, of een duiven-til bouwen om de vogels te verwelkomen? Of op zijn minst een klein huisje voor mezen? Een echt geweer aanschaffen? Of zou hij zich zo gaan ergeren dat een verhuizing de laatste optie lijkt? Wij vragen het ons af...

Schrijver: Wilma van den Akker, 24 oktober 2004

w.akker2chello.nl

vijand vreemdeling d vreemdeling duif

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 11 stemmen 1.064