Alle inzendingen van i.Broeckx

Nog altijd ligt het panorama aan mijn venster voor mij open. De zomer is in volle gang. Het welige gras is met vlekken doorweven. De bomen staan in strenge orde, als trouwe wachters....Maar het appel is weer geblazen. Ik wil nog terugwijken; niet gehoorzamen.....Maar de auto zal ongetwijfeld arriver...

Te midden van de menigte zag ik Hem eens; de schizofrene man die mij ooit genodigd had in zijn flat. Hij haastte zich kennelijk voort tussen de anonieme massa..... De afstand tussen de diepste eenzaamheid en vertwijfeling en de toppen van het geluk is een afstand die in lichtjaren niet te meten i...

Ik had lijn zeven net gemist. Ze zong. Zacht en melancholiek zong ze en ik vroeg de zwarte vrouw of het een Afrikaans lied was. "Het is Spaans" verklaarde ze. "No hablo Espagnol" liet ik haar weten. Ze lachte twee rijen parelwitte tanden bloot en haastte zich naar haar bus.....

De Liefde die allen zozeer gemist hebben is op wonderlijke wijze teruggekeerd in de voorheen zozeer individualistisch getinte maatschappij.... En zo mocht ik mijn gemondkapte mede-passagiers begroeten met de uitspraak: "Allemaal hetzelfde!", doelend op de vermomming, de metamorfose die allen on...

In deze zo mooie zomer, waarin echter de dreiging algemeen is, heeft mij bovendien een bijzondere persoonlijke bedreiging getroffen; in het binnenste van mijn lichaam, in de organen die mij mede tot vrouw stempelen, schijnt een brutale indringer die ik allerminst verwelkom zich genesteld te hebben, ...

In een traag tempo ben ik opnieuw "De Heuvel" genaderd: de vermoeidheid doordrong mijn lichaam en geest. Op het terras van "The Talk" heeft men uitzicht op de beide, loodgrijze torens van de Heuvelse Kerk en op het groene, verweerde Christusbeeld, symbolisch voor het Katholicisme dat zo lang de ...

De zomerhemel was lichtblauw, als was zij ingekleurd met een kleurpotlood en op de Spoorlaan wapperden vlaggen met de toch wel merkwaardige tekst: "Tilburg Vakantiestad" (Wie zoekt nog zijn heil in Tilburg?). Toen de bus voortgehobbeld was langs het mij zo bekende panorama waartegen mijn leven...

....en zo herinner ik me nog zo goed hoe we die pop cadeau kregen bij de "Lassie"-rijst of er althans voor gespaard hadden met de punten die we op de verpakking hadden aangetroffen. De pop, in een doorzichtig plastic omhulsel, droeg de zo welbekende klederdracht met het witte kanten mutsje dat tot...

Aan de Lage Witsiebaan in Tilburg zijn ze aan het bouwen en vanaf mijn zitplaats bij de bushalte keek ik uit op de kale staketsels, als bunkers aaneengeschakeld en op een plakkaat, gesierd door de trotse letters die het woord "nieuwbouw" vormen. Een wapperende vlag kondigt al aan dat de nieuwe, nog ...

Mijn vriend, die altijd "anders behaard" is, had nu zijn baardhaar zodanig laten scheren dat er een dunne lijn was gevormd tussen zijn oor en zijn mondhoek en hij droeg een geruit colbert waarover hij wenste te beweren dat het zijn "lievelingscolbert" was....Het jasje sierde hem inderdaad; zijn scho...

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft ac...

In de grote supermarkt vlakbij mijn Tilburgse flat viel mijn oog op de blikjes "Hollandse Hopjes" die in de aanbieding waren; kleine, cilindrische blikjes, toepasselijk gesierd door de kleuren rood, wit en blauw en de tekst "sinds 1892" en ik besloot er twee van aan te schaffen. De hopjes ro...

In die langvervlogen jaren van mijn vroegste jeugd moet mijn pop iets gemankeerd hebben, zodat ik met mama naar de "poppendokter" zou gaan die gevestigd was aan het Korvelplein. Het was een lange weg vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad, helemaal naar Korvel, en tot mijn verrassing trof ik in d...

Ik had me van de kamer een totaal andere voorstelling gemaakt. Het bleek een soort huiskamer te zijn, laten we zeggen; een plaatsvervangende "huiskamer" voor ontheemden, voor eenzamen, met een grenen tafel in het midden en een rustieke grenen kast waarop twee porseleinen vazen, met daarnaast tegen...

De weg naar het Twee Steden Ziekenhuis is vandaag opgebroken. Gehelmde heren met tractors en voertuigen versperren de weg. Toch bereik ik de hoofdingang en na het obligate wassen van de handen de afdeling dagbehandeling. De eveneens obligate computer bevat alle gegevens en toont zelfs mijn kleine po...

Op het kerkhof aan de Hoflaan staan donkergroene statige sparren zij aan zij in een lange, plechtige rij, als om de grafstenen te beschermen en te bewaken..... Het is een mooie julidag en een licht briesje schijnt ons te willen strelen, maar voor mijn zwaar ziekelijke vriendin die naast mij voortst...

In mijn versleten adressenboekje had ik hun namen en telefoonnummer al jaren geleden neergekrabbeld naast de namen van de trouwelozen die ik door heb moeten strepen en na al die lange jaren waren ze naar me toe gekomen alsof het leven mij hen moest schenken; zij die zich bleken te ontpoppen als mijn...

"Sanadome" behoort eveneens tot de "nationale attracties" naast "De Efteling", "Het Safaripark", "Apenheul" en wat dies meer zij. De afstand Tilburg-Nijmegen is met de auto binnen een kort uur te overbruggen. Als we bij het zwemparadijs arriveren rijst het imposante krijtwitte gebouw waari...

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats bij de bushalte die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof; deze lag daar min of meer onopvallend maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtpa...

Het kleine restaurant aan de Noordstraat ademt een Franse sfeer en Franse lang-vergeten chansons weerklinken er. Een nieuwe dag scheen aangebroken en een onverwacht lente-achtige atmosfeer hing in de lucht, die scheen te duiden op de voorspoed, zo lang al verwacht, die was uitgebleven en waarom i...

Eens, in lang-vervlogen tijd (het eindexamen was op handen...) had ik in het buitengebied al uitgekeken op de witte zijmuur van het huis dat ik nu, na vijftig jaar, van binnen leer kennen; hier vindt de cursus bloemschikken plaats in een langgerekte rommelige loods. De rest van het huis blijkt la...

De Veolia-bus had over De Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd. Ik heb weleens overwogen hoe het zou ...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appel voor mij geblazen. Als ik van huis ga staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik pass...

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones.... Het is weer ...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak, wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop; het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het mij...

Het kleine flatje naast mijn optrekje was in de loop der tijd al door verschillende personen bewoond: door een oude man die hier zijn laatste dagen sleet en die de buren ten grave droegen; vervolgens door een jonge vrouw die leed aan onherstelbaar liefdesverdriet; vervolgens door het Somalische gezi...

Terugkijkend op mijn getormenteerde leven, getekend door tal van mislukkingen en door grote teleurstellingen, bedenk ik dat ik de weg die voor de hand ligt en die velen al prefereerden, niet zal gaan; de weg van de razendsnelle, moordende Intercity, dan wel die van het wurgkoord, dan wel die van de ...

Het was in die tijd dat mijn oude ouders de hond hadden aangeschaft die zij "Obri" genoemd hadden: een forse Rottweiler, die ik nauwelijks over zijn kop durfde te aaien uit angst dat hij mijn vingers af zou bijten. In een foto-album bewaar ik nog foto's van de zwartbruine hond die waggelde me...

Opnieuw ben ik de lieflijke vogeltjes gaan bekijken op de Tilburgse markt. Een koppeltje bontgekleurde papegaaien hechtte zich met de pootjes aan het gaas en de beestjes kwetterden zachtjes.... "Kijk er het mooi niet van af" adviseert de man... "Ook van mij niet" repliceer ik en vervolgens an...

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder een...