Over de vriend die ik tenslotte nog vond......
De vriend die ik tenslotte nog vond nu de tijd van mijn leven begint te korten en uitgeput en op begint te raken, was eens, gekleed in zijn slordige en aftandse colbert, aangeschoven aan de tafel van onze redactie. Hij heeft het gezicht van een boxer; stoer en toch lief, met smalle ogen waarmee hij smekend en hulpbehoevend in die van mij pleegt te kijken, brede zoeloe-lippen die ik nooit gekust heb of zou willen kussen en die een vaak cynische glimlach tonen en hij staat aan mijn zijde. Zijn tranen heb ik eens aanschouwd en gestelpt en zijn arm rustte eens om mijn schouder.....
Geplaatst in de categorie: vriendschap