Alle inzendingen van i.Broeckx

Dat zij de Paleisring niet meer van de Kattenrug kon onderscheiden, daarom reeds wenste zij de Dood De Dood, zo verguisd en zo gewenst, zo eerbiedwaardig en zo veracht De Dood, zo bezongen in de mensengeschiedenis, die Gigant waarvoor men zozeer terugwijkt; om een futiliteit wenste zij Hem

Aan de Lage Witsiebaan zijn razendsnel nieuwe langgerekte gebouwen verrezen met gladde, glazen wanden dankzij die heren met die ronddraaiende heftrucks.Moeten het gloednieuwe consumptieparadijzen worden zoals er al zovele zijn? Bij het Journaal zie je steeds die fantasieloze beelden, de plaatjes va...

Om een reden die onduidelijk blijft en die hoe dan ook statistisch niet te verklaren is, zie ik steeds maar de felrode bussen op de snelweg naast mijn huis passeren. De afstand Tilburg-Den Bosch is met de sneldienst gemakkelijk en snel te overbruggen en als ik ben ingestapt, komt spoedig een leuke ...

We hadden afgesproken in het Café-Restaurant en in de verte zag ik haar opgestoken hand. Dichterbij gekomen zag ik dat zij het vlassige haar had van een zestigjarige dat zijn glans en glorie volkomen verloren had en dat krioelde en woekerde op de schedel. Ze was me toegewezen als vrijwilligster e...

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en m...

U bent van plan in te zetten? Ga uw gang! Stapelt u onbezorgd uw penningen op nummer zeventien, nummer vijfentwintig of nummer dertig! In dit onzekere spel is alles onduidelijk, alles ongewis! De revenuen zullen zich op autonome wijze aan u manifesteren. Het is een proefstation, een kweekvijver! Wed...

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid me...

De apotheker houdt zich schuil in een hokje achter de zaak dat bereikbaar is via een klepdeurtje en brengt daar zijn dagen door terwijl enkele jongedames de hele dag ijverig, deskundig en accuraat de klanten bedienen. Mijn opmerkingen doen de apotheker flauwtjes en geamuseerd glimlachen. Als senior...

In Restaurant "De Katterug" is het op zaterdagmiddag altijd druk. Het is er een komen en gaan van mijn mede-Tilburgers en het kan moeilijk zijn er een plaatsje te verwerven. Ik schuif aan aan een tafeltje bij een echtpaar en een bescheiden gesprek ontvouwt zich. Mijn neerhangende oogleden en de wall...

De buurt, de wijk waar ik eens de glorie van jouw charisma en van onze liefde mocht meemaken, heeft al haar charme nu verloren. De aanblik van de miezerige, armetierige huisjes kan mij niet meer inspireren. Daar heb ik je gezocht; daar heb ik je gevonden in lang vervlogen tijd, maar de vergetelheid ...

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur he...

In de brede gangen van het moderne schoolgebouw stond men glimlachend achter lange tafels. In een uithoek strekte een tropische boom haar takken uit naar het plafond en ik dronk er koffie en overzag het gewoel. Glimlachend paaide men de passanten om vrijwilliger te worden; vijftienhonderd vacatures ...

Die elegante vlaggen wapperden die dag aan de vlaggenstokken; het rood-wit-blauw werd breed ontplooid en eer en respect werd betoond aan de negentienjarige jonge vrouw, zo wreed weggerukt uit het leven. Het kan nu overal gebeuren. Het cliché, het grootste cliché, het alom gedebiteerde en haast ver...

Op de Tilburgse markt is het altijd gezellig en er is ook vaak de gelegenheid een praatje te maken, bijvoorbeeld met een flamboyante bloemverkoper die daar naast een uitstalling van fleurige, florissante plantjes met felrode bladeren staat te kleumen en je vraagt hem opgewekt: "Zijn het primula's of...

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecilia, sinds lang niet meer in leven, die de liefli...

Men moet ervan kunnen houden om bij Café "Anvers" aan de Oude Markt te vertoeven. Het interieur van de zaak is behangen met misschien wel wat merkwaardige posters en attributen; alle reminiscenties aan België, zoals foto's van het Belgische Koningshuis. Toen de klimaatproblemen ook in Tilburg hoog...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust heersten...... J...

Bij het station in Tilburg is sinds kort sprake van een nieuw scenario, een nieuwe sfeer, een nieuwe overkapping. Waar eerst nog en gedurende zo lange tijd onze bussen arriveerden en vertrokken aan de achterkant, waar men eveneens uitkeek op ons kroepoekdak, op de geweldige overhuiving die de aanko...

Dat ik alleen toehapte tijdens het sollicitatiegesprek wegens het riante salaris dat in het vooruitzicht gesteld werd en dat ik mateloos had gebluft over capaciteiten die in feite niet bestonden, kan ik vandaag de dag niet ontkennen. Ik was drieëntwintig en de directeur van het Nederlands Textie...

Een taxi had me door de nacht gebracht naar het Wijkcentrum waar de bleekwitte letters "De Symfonie" aan de gevel oplichtten. In het kale vergaderlokaal zou de klok aan de wand anderhalf uur van mijn leven wegtikken terwijl ik bezig was met mijn zozeer gewaardeerde maar zo "domme" notuleerwerk en t...

De vergadering zou plaatsvinden in een mooi lokaal, mij nog onbekend, aan de rand van de stad in een nog koud voorjaar, te midden van weiden waarin bokjes en geitjes dartelden. Een meneer met forse tatouages die zijn gehele arm bedekten zou het hoogste woord voeren over organisatie en lay-out van o...

Men riep mij bij de naam van mijn vader en grootvader: Broeckx. Het ontroerde mij. (De daaraan voorafgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen en hij had mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur). Ik zag de kleurige biljetten nog voo...

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam:"Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant" Als een coryfee was ik binnengehaald, als gymnasias...

In de kamer werd het zonlicht van juni gefilterd door de dichte gordijnen. Ik was nog een kind en bewaarde in een schoenendoos de kleurige, bonte strengen borduurgaren die mij fascineerden: mijn bezit. En zo bewaarde ik ook de bladzijden uit het jeugdblad waarop de sterrenstelsels stonden afgebeeld ...

Het viel niet te ontkennen dat zij haar lange volzinnen, waarmee ze mij overspoelde, lardeerde met de woordjes: "ja,ja". Zij leed aan mij onduidelijke kwalen waarvan ik geen hoogte kreeg en wees alles af dat haar nog in de schoot viel. Ze was mij toegewezen als vrijwilligster en samen verkenden we d...

Het licht van een vroege, onverwachte zomer speelde over de wereld, toen ik haar ontmoette in de cafetaria. Voor haar zou het nooit meer zomer worden en het viel te betwijfelen of het ooit zomer was geweest in haar leven. Ze sprak me plompverloren aan met de woorden: "Ik ben schizofreen. Ik woon ...

De Theresiakerk met haar langwerpige, driehoekige, leistenen dak verheft zich hoog boven de haar omringende bebouwing op het statige, elegante Theresiaplein, en ik herinner me hoe ik eens steun en troost zocht in mijn verre, voorbije jeugd onder haar dak en in haar interieur alsof het geloof van mij...

Eens weefde je de sjaal voor mij; voor mij, je zo dierbare zus; de sjaal met de zo kunstig ingeweven motieven in geel en grijs. Het was in de tijd dat het grote, mechanische weefgetouw nog in je kamer stond waarmee je zo goed weg wist.Nu nog streel ik de fragiele kwastjes van mijn sjaal die je same...

Bij Kringloopwinkel "Portagora" is het goed toeven op een lentedag die plotseling en onverwacht is aangebroken. Daar vind je beeldjes van een onschuldig ogend vogeltje, een meesje met citroenkleurig verenpak en van een Boeddha die je in je kamer van overjarig studente zou willen neerzetten omdat je ...

Op mijn vitrinekast pronkt een wit knuffelbeertje: een teder relict; een armzalig en lieflijk voorwerp; een brevet van onvermogen, als symboliseert het een laatste toenadering van Haar, die mij zo lief is. De hand werd nog uitgestoken; de hand die zij uiteindelijk terug moest trekken en een stilte t...