Alle inzendingen van i.Broeckx

De nacht lag nog over de wereld toen ik van huis ging, maar de dag zou zich ontvouwen tot een stralende, heldere herfstdag zoals ik nog zelden beleefd had in mijn leven. In het ziekenhuis had ik de wonderbaarlijke architectuur van het röntgenapparaat waartegen ik met mijn naakte lichaam had moeten leunen bewonderd en de curves op het computerscherm…

Het jaar 2012 eindigde met nog enkele grijze dagen waarop de atmosfeer mijn wanhoop leek te weerspiegelen om de "desertie" waartoe ik in staat was gebleken. Het dorpje Oudenbosch is te bereiken via Dongen, Oosterhout, Breda, Teteringen, Etten-Leur en Hoeven; tevens voert een route daarheen via Gilze en Bavel. Op een van bovengenoemde dagen zijn…

"Dag Ineke" zijn de enige twee woorden die je uitgesproken hebt toen onze wegen zich voorgoed scheidden. De fatale ziekte had als een blinde, moordzuchtige infiltrant, als een moordenaar steeds meer cellen, botten en weefsels van je lichaam doordrongen en het lichaam had geen stand meer kunnen houden. Hoe is het mogelijk dat ik je heb verlaten,…

Het was een uitspraak aan haar adres van de radioloog van het Verbeeten Instituut, bij uitstek een oord van onheil en verdoemenis, door stadsbewoners gemeden als de pest: "U is niets bespaard gebleven". En zo was het ook. Ze had veertien jaar geleden voor mij gekozen om samen te wandelen op de zondagmiddag. Er is in al die jaren geen woord van…

De Lange Schijfstraat in Tilburg vormt een onaanzienlijke dwarsstraat die de drukke verkeersaders van de Schouwburgring en de Korvelseweg met elkaar verbindt en waaraan het gebouw van een juridische instantie is gevestigd waar ik lang geleden "de kous op de kop" kreeg en ook het sobere vergaderlokaal waar ik vandaag aantreed als notuliste, voor de…

De foto moet ongeveer in 1960 genomen zijn en toont mijn moeder, die nog een uitstraling van jeugdige, meisjesachtige charme en lieflijkheid bezit, in een tijd vóór de grote rampspoeden die haar gevoelige hart zouden verbrijzelen en vermorzelen en ze houdt een popje monsterend en liefkozend vast, alsof ze zeer tevreden over de aankoop ervan is en zichzelf…

Er viel onlangs een kaart in de brievenbus, keurig verzorgd en met het logo erop van de organisatie voor maatschappelijke diensten waarbij mijn vriendin en oud-collega, die in een ver verleden naast me heeft gestaan als niemand voor of na haar, veertig jaar werkzaam is geweest. Op de kaart is haar door acne zozeer gehavende, maar hartelijk glimlachende…

De stad was altijd al een kermisstad. Nooit heb ik de carrousel met haar bonte lampjes die haar rondjes draait onder de lichte regen - herinnering aan mijn vroegste jeugd - met meer weemoed en verdriet aanschouwd als juist dit jaar. Nooit heb ik mij meer verdoold en verdoemd gevoeld tussen de jolige jongelui - de jongen met de warrige rode haardos…

Zonlicht overspoelt het Paduaplein op een zondag in mei. Het flatje is fleurig ingericht (op het woord "fleurig" gelieve men de nadruk te leggen). De stoeltjes (kuipfauteuiltjes stijl jaren 60) zijn felrood. De jeugd van de bewoonster ligt ver in het verleden. Zij maakt een half-artistieke/half-intellectuele indruk door de zelfvervaardigde "klassieke…

Tussen dichte drommen van mensen door en vooral van jongeren (de jongeren die overal zijn; een nieuwe generatie die mij moeiteloos en enthousiast voorbijstreeft....) vind ik op een grijze januaridag haast op de tast mijn weg naar het station.... Ik ben op weg naar wat voor mij het dierbaarste en het kostbaarste is en naar het enige wat mij rest in…

Eens per zes weken mocht hij naar haar toekomen. Dan mocht hij tegenover haar plaatsnemen in de kale, klinische kamer op een metalen stoel met uitzicht op een doodlopende straat, hetgeen hij heel toepasselijk vond; spiegelde zij hem niet voor dat ook zijn leven doodliep in een straat vol verbods- en waarschuwingsborden? Ze vertegenwoordigde voor hem…

Het is een kale, klinische bedoening in het nieuwe "appartementje" van mijn zwakzinnige broer, maar de verplegers, die hem dag en nacht begeleiden en die om hem heen staan als plaatsvervangende ouders en zussen, bij ontstentenis van zijn familie, die er niet altijd kan zijn, prijzen het aan en zelf is hij er trots op. Het ligt aan het eind van een…

Toen voor het eerst een borst bij haar verwijderd moest worden, was ik ongeveer getuige,voor zover men van een dergelijke gebeurtenis getuige kan zijn en ongeveer tezelfdertijd wandelde ik, om haar een dienst te bewijzen, met haar twee schattige hondjes (waarvan het ene bruine en zwarte vlekken droeg en het andere, wat kleinere en slankere, met een…

Het valt niet mee met een "missive" van je huisarts, bevattende een geheimzinnige, onheilspellende code, die wellicht reeds aanduidt dat je de dodelijke ziekte die je vreest onder de leden hebt, op weg te gaan naar het "medisch bolwerk" aan de Hilvarenbeeksweg en het is bepaald niet de liefkozende streling die een minnaar je zou toebedelen die je…

Er is een prachtige en sfeervolle ruimte ingericht in het monumentale gebouw in het centrum van de stad (een schatkamer waar de erfenis van generaties bewaard wordt en ter beschikking gesteld wordt aan belangstellenden; de bibliotheek). Daar vermelden trotse, rode, grillig-gevormde neonletters de naam: "'t Web" en staan de pronkstukken van de vooruitgang…

Vliegveld Seppe bevindt zich in de nabijheid van Breda en van het dorp Hoeven; een lang parcours op een warme dag voor ons busje dat "bevrouwd" wordt door vier grijsgelokte dames en mijzelf (en we moesten ook nog "die mevrouw uit de Berkdijksestraat" ophalen). Onze vrouwelijke chauffeur barst telkens weer in een schaterlach uit tussen flarden van…

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die zich spiegelt in een vijver met waterlelies en die doet…

Het komt op mij wonderlijk en merkwaardig over hoe de oude kapel met het feeërieke Mariabeeld is gesitueerd tussen het café-restaurant van een luxe accommodatie en met grote zalen en het enorme complex van het ziekenhuis, oord van onheil en verdoemenis. En juist op die dag, op die fraaie en heerlijke septemberavond, toen ik een van de voorste stoelen…

Mijn (Turkse) kapper beschikt in zijn zaak over heel wat "toeters en bellen" om het zijn klanten, jong en oud, te veraangenamen en om hen te plezieren. Zo is daar de donkerblauwe, glanzende auto op een standaard, voor de kinderen, en naast een breed televisiescherm staan de twee echte massagestoelen, waarvan de klant desgewenst gebruik kan maken.…

De eenzaamheid kan als een fuik zijn, van waaruit men niet kan zwemmen in het vrije, heerlijke water waarnaar men zo verlangt: als een verstikkend luchtledige. Hoewel hij niet mijn voorkeur, mijn smaak, mijn relatie was, noopte mijn verlatenheid mij tot een heftig verlangen naar zijn gezelschap, waarvan echter wellicht weinig te verwachten zou zijn…

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenzencentrum aan de Bredaseweg. Ongelooflijk diep is de tegenstelling tussen de dodelijke…

Het moet in 1988 geweest zijn en ik zal het nooit vergeten. Vader was toen nog gezond, al had hij zijn lichaam consequent gedurende zijn hele leven vergiftigd met sigaretten, sigaren en pijpen, die hem toch nooit konden troosten met zijn ongeluk. Hij had nog niet zijn pet in naiëve eerbied voor de opleiding en ontwikkeling van de uroloog, die hem zo'n…

We schrijven december 2010. Kerstmis nadert. Ik loop door de duistere, donkere straat en kijk op naar een verlicht raam, gesierd door een lichtend kunstwerkje van glas; het is het raam van de woning van mijn vroegere vriendin, een woning die eens mijn tweede thuis was. Door onherroepelijke en onoverkomelijke ruzies en conflicten hadden we ons van elkaar…

In een milde septembermaand die nog was aangebroken ondanks al de jaren van bitter, onheilspellend leed, op de nieuwe, stralende dag die nog was als een zomerdag, hoewel ik ook in een nieuwe zomer nauwelijks geloof kon hebben, ben ik het hoedje en de rokken bij de stomerij gaan halen. Het frivole hoedje dat mama in haar laatste jaren had gedragen, had…

Ik was op de wekelijkse markt op zoek geweest naar een T-shirt, maar mijn naspeuringen waren zonder resultaat gebleven. We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een zeer prominente plaats een tand, haar grijze haar hing neer tot op haar schouders, ze droeg goudkleurige oorbelletjes en haar kleding bestond uit een merkwaardig…

Het Kringloopbedrijf is gevestigd in een mistroostige, trieste loods vlakbij een kanaal met zwart, spiegelend water. Hier is de oude troep ondergebracht en opgestapeld die niettemin een aantrekkingskracht heeft op de bevolking als honing op de vliegen. Het is een koude, troosteloze novemberdag als ik hier mijn opwachting ga maken, als een uitgestotene…

Beste mede-scribenten en lezers Excuses voor mijn eerdere mededelingen. Het is toch goedgekomen Ineke Broeckx…

Beste mede-scribenten en lezers Het is mij onduidelijk waarom ik geen terugkoppeling meer heb ontvangen op mijn laatstelijk ingediende schrijfsels. De beoordeling mag wat mij betreft laag zijn, maar nu voel ik mij geblokkeerd en weet ik niet waar ik aan toe ben. Graag zou ik willen dat hier iets mee gedaan wordt. Ineke Broeckx…

Aan het eind van de duistere straten lokte een licht; het was de buitenverlichting van de paviljoens die de ongelukkigen herbergen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Mijn gestage voetstap had me tot hier gebracht. De kille, kale gangen van het ziekenhuis boden geen bescherming of beschutting. Haar gezicht was verwoest…

De zomerdag feeëriek, mild en rustgevend. Een witte, houten bank op het Pieter Vreedeplein met gestileerde spijlen biedt in principe ruimschoots plaats aan mij en aan mijn helaas denkbeeldige vriend of vriendin. Een bonte, prachtig gedessineerde duif, als een oorlogsinvalide onder de dieren met één zielig, stomp, gehandicapt pootje komt verlangend…