Monschau, vijftig jaar na dato
De Gemeente Tilburg is wispelturig in haar beleid: soms hardvochtig en afwijzend; soms welwillend en ze had onverwacht in haar niettemin oneindige filantropie besloten dat ik mee mocht met een reisje van de Katholieke Bond van Ouderen naar Monschau, dat ik voor het laatst aanschouwd had in 1966 met mijn oom en zijn aanstaande vrouw toen we ijs gegeten hadden op een terrasje en het steile bergpad beklommen hadden.
De vraag was nu: zou ik Monschau herkennen? De hitte legde zich over de wereld tijdens onze busreis en we troffen het stadje aan: in een smal dal, omzoomd en begrensd door rotspartijen en met dennen begroeide hellingen lagen daar de nauwe straten met de vakwerkhuizen en de kerk met bolronde bekroning van leisteen.
En ja: het was het Monschau van mijn jeugd, van mijn dertiende levensjaar: weer was er een ijsje op een terrasje en de heuvels omsloten ons schijnbaar welwillend.
Mijn Monschau van mijn jeugd en oude dag: ik zeg je (voorgoed?) vaarwel!
Geplaatst in de categorie: reizen