biografie: Driek Oplopers

Even met de firma New World Products gebeld: “Goedemiddag, Oplopers hier. Mag ik de Afdeling Krokodillentranen even van u?”
Fluks werd ik doorverbonden met een of ander hakkelend public-relationstiepje. De baas kon mij niet te woord staan, want die zat angstig bevend als een rietje onder zijn bureau.
Wat ze voor mij kon doen? Dat wist ik haar, goedgehumeurd als altijd, haarfijn uit te leggen:
“Ik bel jullie even op om jullie hard uit te lachen. Jullie hebben Geurt Roos ingehuurd als geldophaler. Want dat kan Geurt goed. Meestal doet ‘ie dat met een honkbalknuppel, daar staat ‘ie om bekend. Maar nu zijn jullie met een zielig gezicht naar de rechtbank gestapt omdat Geurt die hele toko van jullie heeft overgenomen. Dat komt er nou van, als je je inlaat met schorem. Stelletje idioten, ik hoop dat die hele tent van jullie tot aan de grond toe af fikt. Trut!” ...

Even met Sharon Dijksma gebeld. Geen verbinding. Nog een keer geprobeerd. Wéér niet. De KPN heeft mij lelijk tuk. Want daar hebben ze blijkbaar schoon genoeg van mijn wekelijkse populistische, kwetsende, flauwe, beledigende en onbeschofte telefoontjes. Dus organiseerden opstandige monteurs een enorme storing, deze week.
Jammergenoeg was de KPN een beetje doorgeschoten: ook de pinautomaten en veel internetverbindingen deden het niet. Dat hebben ze van ProRail geleerd. Een kleine storing is de moeite niet waard; als je iets kapot maakt, doe het dan goed. Daarom stonden de afgelopen weken treinreizigers regelmatig voor Piet Snot op het perron. Om te wachten op de trein die niet kwam. Dankjewel KPN.
Ik had Sharon Dijksma zo graag even willen vragen hoe het nou precies zit met die kinderopvang. In het verkiezingsprogramma van haar PvdA stond dat die nagenoeg gratis moet zijn, terwijl Sharon nu tegen de Tweede Kamer zegt dat die kinderopvang best een dure grap is, en dat er dus flink voor betaald moet worden. Maar ja: even bellen zat er dus niet in, want nogal wat telefoonverbindingen in Nederland waren dus kapot.
Er ging deze week wel meer kapot, trouwens. Wat dacht u van dat gebouw van de Technische Universiteit in Delft? Storinkje in een koffiemachine, en een heel flatgebouw afgefikt en ingestort. De Bouwkundefaculteit! Daar horen ze verstand te hebben van het neerzetten van stevige, veilige gebouwen. Bij mij komen associaties op met boekhouders die niet kunnen rekenen en met kleurenblinde kunstschilders… De flat van de Bouwkundefaculteit vliegt bij het minste geringste in de fik en stort in. Laat me niet lachen. En dan te bedenken dat professoren van de TU-Delft betrokken zijn bij de brandveiligheid van de nieuwe metrolijn in Amsterdam... Ik geloof dat ik maar liever ga lopen, als die eindelijk een keer klaar is. Tenminste, als ik dan nog kán lopen, want met al die vertragingen bij de bouw ziet het er naar uit dat dat ding pas af is als ik hoogbejaard ben....

Even met Arnold Heertje gebeld.
“Shalom, Oplopers hier. Zeg, vertel eens, ben je wel helemaal goed snik? Hoe haal je het in je hoofd om de dodenherdenking in de Haarlemmermeer te verknallen? Is het echt nodig, met je grote bek de wethouder die de herdenkingstoespraak had gehouden tot op het bot te beledigen, door hem op één lijn te stellen met Moslim-terroristen? Ik hoop echt dat je binnenkort in de trein een half uurtje gezelschap krijgt van een paar échte Moslim-ettertjes. Lijkt me gezellig, besneden broeders onder elkaar…”
Die Heertje is echt totaal het spoor bijster. Luidruchtig tekeer gaan tegen een wethouder tijdens de dodenherdenking omdat die de in de oorlog vermoorde Joden niet apart had genoemd…
Nee, de wethouder had het gehad over “alle” gevallenen, en volgens Heertje had het uitverkoren volk apart moeten worden genoemd. Dus haalde de geschifte econoom het in zijn hoofd de Haarlemmermeerse wethouder Tom Horn op één lijn te stellen met het Moslim-terrorisme. ...

Even met omroep Max gebeld. “Goedemiddag, Oplopers hier. Kunt u mij even doorverbinden met Loretta Schrijver?” De vriendelijke hoogbejaarde dame aan het telefoontoestel vroeg om een momentje geduld. Ze ging Loretta even halen, want hoe dat doorverbinden precies werkte met zo’n telefooncentrale, dat wist ze niet. Want thuis had ze gewoon zo’n grijs toestel van de PTT. Na een hoop gepiep van rollators kreeg ik de blonde trots van de bejaardenomroep aan de telefoon. Wat ik van haar wilde? “Zeg Loretta, ik lees zojuist dat je veel minder kijkers trekt dan was verwacht. Heb je enig vermoeden hoe dat komt?” Nee, Loretta had geen idee. Ik wel. “Meid, er zijn twee factoren die jouw kijkcijfers doen tegenvallen. Ten eerste is dat programma van je wel zo enorm verschrikkelijk saai dat de meeste kijkers tijdens je show afhaken omdat ze zich realiseren dat ze zelfs bij Fred Oster en Hans van der Togt nog meer wilde televisiemomenten beleefden dan bij jou. En ten tweede kom je natuurlijk slecht uit de verf doordat je resterende kijkers door hun hoge leeftijd zo knaldement zijn geworden, dat ze zich niet eens realiseren waarnaar ze kijken.”
Nou ja, zelfs als je meteen weer vergeet wat je hebt gezien, mis je niets aan die programma’s van Max. Wat een vullis… Hun opperhoofd, Jan Slagter, presenteert iedere werkdag de Max-geheugentrainer. Vol goede moed! Gezellige filmpjes uit het Polygoon-journaal van oktober 1952, met daarna lullige vragen in de trant van “stonden er drie of acht politiewagens op het dorpsplein”. Ja, Jan houdt de stemming er in. Wég met dat negativisme. Toen een totaal verdwaasde kandidaat van de vijf gestelde vragen er maar liefst één goed had, noemde onze Jan dat met een uitgestreken smoelwerk een “prima score”. De gek. Nee, het lijkt me geen pretje om oud te worden.
Maar het absolute dieptepunt van het menselijk bestaan is het, als je niet alleen oud bent, maar ook nog koningin. Arme Trix. Met haar pijnlijke kunstknieën moest ze woensdag weer op koninginnedagtoernee. In Friesland dit keer. Op de foto met allerlei klootjesvolk. Belangstelling veinzen bij het koekhappen. Beleefd applaudisseren bij een toneelstukje van de leerlingen van Kleuterschool Het Oranjeklokje. Ik vraag me altijd af, wie erger naar pis stinkt: zo’n zenuwachtige kleuter of die incontinente voorzitster van de plaatselijke Oranjevereniging. Wat een leed… Eén voordeel is er wel. Prins Pieter-die-geen-prins-mag-heten paradeert ook in de stoet. Handig, want wanneer er een toeschouwer dodelijk bekneld mocht raken onder een omgevallen folkloristisch kunstwerk, dan kan hij ter plekke de oorzaak ophelderen met zijn ongelukkenveiligheidscentrum. Nee, dan de mama van Trix. Die had allang geen zin meer in die flauwekul. Die eindigde gewoon zo dement als een deur. Lekker rustig: geen enkel benul meer van alle onzin om haar heen…
En Juul raakte niet als enige de kluts kwijt, trouwens. Bij de NS is oproer uitgebroken omdat de machinisten aan de lopende band vergeten dat ze tegenwoordig ook met de sneltrein bij Best moeten stoppen. Rijkswaterstaat had daar een grote parkeerplaats aangelegd, zodat automobilisten in plaats van de file te nemen, per spoor verder konden. Maar ja, als de trein de hele tijd gewoon zonder stoppen voorbij rijdt… Dan zijn we met die actievoerende buschauffeurs beter af. De vervoerden met koninginnedag de passagiers gewoon gratis. Kijk, dat is het betere actievoeren. Hun bazen financieel het schip in, en de reizigers geen overlast. Hulde daarvoor. ...

Even met Nico Epskamp gebeld. “Goedemiddag, Oplopers hier. Ik lees dat je een dating-service voor gedetineerden hebt opgezet? En dat de gedetineerden dan hun hobby’s moeten opgeven?” Ja, dat had ik goed begrepen, vertelde Nico mij. Reden om nog even door te vragen. “Maar stoot dat de vrouwtjes niet af dan? Mij lijkt het toch geen aanbeveling wanneer zware mishandeling, bedrieglijke bankbreuk, overmatig drugsgebruik of kindermishandeling als hobby wordt opgegeven.” Ik zag het allemaal weer veel te negatief, kreeg ik te horen. Maar daar ben ik het niet mee eens. Ik kan me er werkelijk niets bij voorstellen: een relatie willen beginnen met een of andere crimineel die in de bak zit. Je kunt je date toch nooit recht in de ogen kijken, met zo’n zwart balkje ervoor, en bovendien is het vanaf het Amstelstation altijd best een winderige wandeling naar de Bijlmerbajes.
Over winderig gesproken. Het schijnt gezonder te zijn om een opkomende windhoos vooral de vrije loop te laten. Want het inhouden van winden schijnt slecht te zijn voor je darmen, en de giftige gassen die dan in de bloedbaan terecht komen kunnen een fikse hoofdpijn veroorzaken. Nou moet ik zeggen dat ik na die knal voor mijn harses die ik kreeg toen ik in de tram een fikse scheet liet, ook niet geheel hoofdpijnvrij ben. Maar goed, straks zal ik mevrouw Oplopers maar eens vertellen dat ik voortaan ook onder ons donzen dekbed zo nu en dan een enkel knettergeluidje ten gehore zal brengen. Ik vrees dat mevrouw Oplopers wel even zal tegenstribbelen, maar ja: gezondheid gaat voor!
Nu we het toch over gezondheid hebben: als je je wat lusteloos voelt, wat sombertjes, en je ogen staan een tikje flets, dan is er volgens sommigen nog maar één uitweg. Bij volle maan pianospelen met je gezicht naar het noorden, en uitsluitend nog paarse kleren dragen. Sommigen noemen dat alternatieve geneeskunde, maar volgens mij is dat gewoon kwakzalverij. Je weet wel: dokter Jomanda die de borstkankerpatiënte wijsmaakt dat ze bij haar in goede handen is. Rot toch op! Ik ben zo enorm blij dat een dierbare vriendin gewoon niet in dat kwakzalvercircuit terecht is gekomen toen bij haar borstkanker werd geconstateerd. Ze is naar een echte dokter gegaan, en naar een echt ziekenhuis en het gaat nu heel goed met haar. Maar bij de NCRV kun je tegenwoordig kijken naar een televisieserie waarin wanhopige patiënten zich tot kruidendokters, piskijkers en sterrenwichelaars wenden. De Vereniging tegen de Kwakzalverij ageert tegen die rotzooi, en heeft de Gezondheidsinspectie gevraagd, in te grijpen. Terecht. Maar de perswoordvoerder van de NCRV keek in zijn glazen bol en stelde dat ze alleen maar willen laten zien dat er meer is dan de gewone dokter. Nee, voordat die rotzooi van de buis is, moeten er nog wel wat harde noten worden gekraakt…
Maar mag ik het behalve over harde noten ook even met u hebben over héle noten? Want dat schijnen de enig juiste te zijn. Hele noten dus. Want halve noten, mollen en kruizen: dat mag niet van de SGP. Veel te frivool. Een piano is al een wild apparaat, maar daar zitten gelukkig flink veel zwarte toetsen op, zodat je vooral muziek in mineur kunt spelen. Want vrolijke deuntjes? Uiterst zondig! En dat is nog maar het begin. Het opperhoofd van de SGP in de Gelderse Statenfractie wil onmiddellijke stopzetting van de subsidies voor centra waar popmuzikanten optreden. Want zulke muziek is Duivels. Sterker nog: zelfs tempoverschillen (wij noemen dat “ritme”) zijn uit den boze. Net als dansen, want dat leidt maar tot zedelijk verval. Knettergek zijn ze, die Poldertaliban. Waar halen ze het recht vandaan om iedereen hun wil op te leggen? Waarom mag ik van ze niet naar goede muziek luisteren? Of op zondag naar de bioscoop? Misschien moet wereldverbeteraar Geert Wilders zijn pijlen niet alleen op moslims richten, maar ook op dit soort idioten! In plaats van een beetje te genieten maken ze het leven tot een grote lijdensweg. Dat ze zichzelf het leven zo zuur maken is tot daar aan toe, maar zelfs het geluk van hun kinderen offeren ze op voor hun Godsdienstwaanzin. De halve Bible-belt ligt met verhoging in bed. Allemaal de bof, want inenten mag niet. De bof is nog vrij onschuldig, maar het wachten is op de volgende polio-epidemie. Zelfs de meeste collega-Christenen schamen zich diep voor deze fundamentalisten. Maar er is één troost. Er is een nieuw soort candy-bar op de markt verschenen, die het bij de Oud Bevindelijk Gereformeerden Artikel 42 wel prima zal doen. Want die repen zijn, zo hoorde ik op de radioreclame, uitsluitend gevuld met hele stukjes noot…...

Even met de moskee gebeld.
“Goedenavond, Oplopers hier. Mag ik de heer Suhayb Salaam even van u? Ja, ik wacht even.” Het duurde geruime tijd, maar ik kreeg de baardaap in kwestie aan de telefoon.
“Zeg, mag ik u een informatieve vraag stellen?” Dat mocht.
“U hebt gezegd dat bijbels het beste verbrand kunnen worden, maar dat mogen wij niet als vijandig of beledigend opvatten?” ...

Even naar de fractiekamer van de VVD gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Is die randdebiel van een Johan Remkes in de buurt? Nee? Wil je vragen of die eikel me even terug wil bellen? Want die mafkees is nu echt helemaal het spoor bijster. De Oude Thorbecke zou zich in zijn graf omdraaien. Censuur heeft geen hol te maken met de liberale beginselen.” Van zulk taalgebruik was de secretaresse van onze Johan niet gediend. Ze was nog net bereid een gekuiste samenvatting van mijn verzoek door te geven, want onwelgevoeglijke taal, daar houdt Johan niet zo van. Nee, Johan wil zelfs dat onbeleefde uitspraken in de Tweede Kamer uit het verslag worden geschrapt. Wat een gek. Wanneer een parlementariër een collega geschift noemt, of voor vuile leugenaar uitmaakt, dan dient dat gewoon in de handelingen te worden vastgelegd. Immers, een parlementariër is door het volk gekozen en het volk heeft er dus recht op te weten wat die zegt. Ook als dat gepaard gaat met schandalig woordgebruik, dient het volk daar kennis van te kunnen nemen. Trouwens? Wat is volgens Johan de volgende stap? Ook alle leugens uit het verslag schrappen? Nou, dan passen de verslagen van de Tweede Kamer voortaan op een half A4’tje, want geen enkel kamerlid is in zijn eerste leugen gestikt. Schei toch uit. Wat een wartaal!
Over wartaal gesproken. De meeste wartaal wordt uitgeslagen in de rechtbank. Bulderend van de lach nam ik kennis van het verhaal van een advocaat die twee moordenaars moest verdedigen. De verdachten hadden in het altijd gezellige oliedorpje Pernis iemand in een woonhuis doodgeslagen. Volgens de advocaat hebben deze moordenaars recht op strafvermindering omdat de politie te lang had geaarzeld voordat werd ingegrepen. Wie hebben het slachtoffer nou op een stoel vastgebonden en doodgeslagen? Dat tuig dat door de geschifte advocaat wordt verdedigd, of die aarzelende smerissen. Tuurlijk, die Rijnmondse smerissen hadden kordater moeten ingrijpen, maar dat doet nog niets af aan het feit dat er gewoon sprake is van een moordpartij. Ik weet het zeker: in uitzonderlijke gevallen ben ik voor de doodstraf. Weg ermee. Klaar. En ik zou graag zien dat die advocaat wordt geschorst wegens belediging van het Hof. Want de tijd van de rechter verdoen met zulke lulverhalen, nee, dat kan niet zonder gevolgen blijven. Rechters hebben het al druk zat.
Nog meer wartaal in de rechtszaal. Geert Wilders diende zich deze week te verantwoorden omdat hij een foto van een rapper had afgebeeld in zijn fascistenfilm. Ongelukje, want de rapper leek nogal op de moordenaar van Theo van Gogh. Geert erkende de fout, maar vond dat hij geen schadevergoeding hoefde te betalen. De film was namelijk niet gemaakt onder verantwoordelijkheid van Geert zelf, maar door de Stichting Vrienden Van Geert ofzoiets. Overigens, wie is de voorzitter van die stichting? Juist: Geert! Lazer toch op met al dat juridisch gezeik. Als ik iemand doodschiet, dan ben ik onschuldig omdat het geweer werd vervaardigd door de firma Kalasjnikov? Als ik stomdronken achter het stuur kruip, dan is dat de schuld van de likeurstokerij Schmidt-Witte op Texel? Hoewel, op zich zie ik ook wel een positieve kant aan de list van Geert. Want stel dat Geert mij zou willen aanklagen omdat ik hem in een column een smerige racist en een rabiate fascist zou noemen, en zou schrijven dat ik hoop dat hij spoedig overhoop zal worden geschoten… Dan ontsnap ik aan de rechtsgevolgen. Want mijn columns worden uiteraard niet door mijzelf geschreven, maar door de Vrienden Van Driek Oplopers!...

Even met Henk van der Meyden gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier.”
Uit mijn telefoon klonk het geluid van een murmelende stomdronken overjarige riooljournalist. Wilde weten wat ik van hem moest. Dat legde ik hem graag uit: “Henkie, ik las dat je tegenwoordig bezwaar maakt tegen mensen die met mobiele telefoons foto’s maken van flikflooiende beroemdheden in de kroeg of in het park. Omdat je vindt dat mensen de grenzen van de journalistieke fatsoensnormen niet mogen overschrijden. Volgens mij ben je niet goed snik.”
Waar ik me mee bemoeide, wilde de afgeserveerde roddelkoning weten. “Nou, het lijkt me nogal eenvoudig. Jij roept vreemdgaande BN’ers op, gewoon thuis aan elkaar te gaan zitten friemelen, en niet in de kroeg. Want thuis is privé. Maar hoe zat dat ook alweer met die fotografen van dat ranzige privé-blaadje van je, die de hele dag met een telelens in het struikgewas lagen om mensen in hun eigen huis of tuin te kunnen fotograferen? Dat is pas écht vies. En daar heb jij een jaar of veertig volop aan meegewerkt, met je ranzige roddelblaadje en je rubriekje in Volk en Vaderland.”
Wat een randdebiel, die Van der Meyden. Henkie vond het niet kunnen dat Georgina Verbaan was betrapt tijdens een potje zoenen in de kroeg. Ik snap zo’n meisje best, die heeft ook wel een keer zin in iets anders dan die griezelige Kort Kelder. Maar als je in de kroeg gaat zitten bekken, dan weet je dat je daarmee een zeker risico neemt. Bij de Telegraaf was Henkie ook al niet zo populair. De redacteur die strafcorvee had werd aangewezen om de tientallen taalfouten uit zijn kutstukkies te halen. Klaar ben je ermee… Lysdectische Henk heeft gelukkig meer verstand van fotografenfatsoen. Vindt ‘ie....

Even met ProRail gebeld.
“Goedemiddag, Oplopers hier. Mag ik de afdeling fraude en oplichting van u? Fijn, dankuwel.”
Ik werd subiet doorverbonden met de voorlichtingsafdeling, want liegen is hun vak.
“Zeg, lamlul, wat was dat nou voor kletsverhaal over verkeerde sneeuw, dinsdag? Het is wit en het valt uit de lucht. Wat is het dan? Juist. Sneeuw. Dus hoezo, de wisselverwarming deed het niet, zodat het hele station van Rotterdam vastvroor en onbereikbaar werd. Wat dacht je dan, dat er uit de lucht kwam dwarrelen? Poedersuiker? Cocaïne? Roos? Rot toch op…” Wat een idioten, met hun verkeerde sneeuw. Volgens mij hebben ze bij ProRail de verkeerde voorlichter… ...

Of ik blij ben met mijn baan? Nou, wat dacht u zelf? Slimme Hollanders pakken het goed aan: als het hier pestpokkenweer is, zitten zij lekker op hun luie reet in Spanje. Dan eten ze patat bij “Kroketje van Edje” (met romantisch uitzicht op de Middellandse Zee), en luisteren in de kroeg naar André Hazes. En ik? Juist als in Holland de blaadjes van de bomen zijn gemieterd, stap ik op een roestige oude sleepboot om af te reizen richting spruitjeswalm.
Aan boord een enorme hoeveelheid onbruikbare cadeaus, zoals debiele spelletjes en lelijk speelgoed, en bespottelijk pakpapier. En een heel regiment randdebielen. Donkergekleurde medemensen, die stuk voor stuk lijden aan een ernstige vorm van ADHD. Ik wou dat ze eens een minuutje stil zaten en hun kop hielden…
In Spanje heb ik het prima naar mijn zin, hoor. Lekker bakken op het strand, een borreltje op zijn tijd, krantje erbij. Heerlijk. Wel de hele tijd mijn kop insmeren met zonnesmeer factor 20. Want om een of andere reden vindt men het doodnormaal in Nederland dat ik in Spanje woon maar wel een lijkbleke kop heb. Daar is absoluut niet goed over nagedacht.
In Holland aangekomen, sta ik meteen gigantisch voor lul. In plaats van dat ik rustig en ongezien kan aanleggen in IJmuiden of Delfzijl, dien ik altijd weer naar een of ander folkloristisch havendorp te komen. Hele televisieploegen rukken uit, zodat ik mij ten overstaan van de voltallige bevolking weer belachelijk kan laten maken. Altijd wat. Of we zijn zogenaamd verdwaald, of de boot is stuk, of alle pepernoten zijn verdwenen. Lullig. Moet ik weer een of andere hakkelende burgemeester een slap handje geven, om daarna op een kreupele schimmel gehesen te worden. Kutbaan!...

Even met Dave Heijnerman gebeld. “Goedemiddag, Oplopers hier. U hebt toch een datingsite die speciaal voor knappe mensen is? Ik trek uit mijn blote hoofd de vierkantswortel uit het getal 451265 en ik kan alle gemeenten in de provincie Friesland uit mijn hoofd in alfabetische volgorde opzeggen. Volgens mij ben ik ruimschoots knap genoeg voor uw website.” Met een onzeker stemmetje vroeg de meneer aan de andere kant van de lijn wat ik in hemelsnaam bedoelde. Dus ik legde uit: “Op uw website staat toch dat knappe mensen nooit worden aangesproken in discotheken en cafés? Nou dat klopt als een bus. Geen hond begint met mij een gesprek. En neem nou zo’n Heleen van Rooyen, die is toch veel te stom voor die website van u?”
U zult zich afvragen waarom ik opeens aan Heleen moest denken. Dat kwam door het NOS-journaal. Daar vertelden ze dat duikers in de Oostzee een oud wrak hadden gevonden. Ik was stomverbaasd: gisteren was Heleen van Rooyen nog springlevend… Ik weet het zeker, want ik moest optreden in het televisieprogramma waar zij ook te gast was. Heleen werd ondervraagd over haar nieuwe blad. Een glossy magazine, met op de cover uiteraard Heleen zélf. Met overdreven grote rondingen. Zonder enige géne vertelde Heleen dat haar boezem was gephotoshopt en vooral enigszins omhoog was gehouden. Deels door een push-up bh, en deels door de hand van een verder onzichtbare meneer. Zo’n meneer heet een handmodel. Lijkt me toch een vrij lullig baantje. Handmodel. De hele dag intieme lichaamsdelen optillen gaat op den duur best vervelen, volgens mij. Maar goed, zo zie je maar weer: er bestaat een grote gelijkenis tussen Heleen van Rooyen en een oud pand dat op instorten staat: van beide moet de voorgevel worden gestut ... Ik schoot trouwens onbedaarlijk in de lach toen Heleen zich liet ontvallen dat er twee vormgevers over haar heen waren geweest. Bah, vies wijf! Ik was dan ook totaal niet verbaasd toen ze vertelde dat haar poging om een gigolo te regelen niet goed was gelukt. Nee logisch: een béétje kerel peinst er niet over om zich eerst een avondje met Heleen in het openbaar te laten zien en daarna dat spook nog een beurt te geven ook… Wij mannen hebben ook onze trots… Dus Heleen moest nog behoorlijk lang wachten op een nummertje.
Maar ja, Heleen is de enige niet. De Nederlandse consument heeft het sowieso slecht qua op een nummertje wachten. Dat heeft staatssecretaris Heemskerk geschreven. Bij die 0900-nummers sta je veel te lang in de wacht. Niet echt prettig. We zijn sowieso een land van wachten. Weleens met de trein mee gewild? Ik bedoel maar ... Maar ook degene die bij het Amsterdamse Centraal Station een taxi wil nemen, kan wachten tot-ie een ons weegt. Want voor een kort ritje nemen de meeste taxichauffeurs je niet meer mee. De taxistandplaats wordt daar bevolkt door donkergekleurde engerds in vieze kleren met roestbakken, die alleen bereid zijn, je aan te nemen voor een verre rit. Maar eerlijk is eerlijk: toch neem ik liever een taxi dan dat ik Heleen van Rooyen neem....

Even met Frans Bauer gebeld.
“Goedemiddag, Oplopers hier. Heb je even voor mij? Draag je weleens kleren van de C&A?” Doodse stilte aan de andere kant van de lijn. Dus ik vervolgde: “Want jij hebt toch een half jaar je bek moeten houden wegens knobbeltjes op je stembanden? En die Jantje Smit, die staat toch in ieder bushokje te poseren in kleren van C&A? En nu moet ‘ie toch net als jij een half jaar zijn bek houden van de dokter? Daarmee is toch het bewijs geleverd dat die kleren van de firma Brenninkmeijer slecht zijn voor de stem?”
Frans had geen tijd om dit heikele onderwerp nog verder met mij te bespreken. Hij moest nog Chinees halen. Maar kijk, die Giel Beelen is uitgeroepen tot slechtst geklede man van Nederland, blijkbaar omdat 'ie nooit in die gestroomlijnde mode van C&A rondloopt. Maar zijn stem doet het prima! Bewijs geleverd…
Eigenlijk vind ik het wel best. Jantje Smit aan zijn mislukte keeltje geopereerd en een paar maanden zijn kop dicht. Prima. Ik schoot wel heel erg hard in de lach toen werd gesuggereerd dat de stemproblemen van Jantje van erfelijke aard waren. Zie je wel dat het een minpunt is, als je afkomstig bent van een of ander inteeltdorp aan de oever van de voormalige Zuiderzee? Maar goed, de kleren van C&A spelen dus een doorslaggevende rol bij de problemen van Jantje, dat kán niet anders. Operatiekamers op de keelafdelingen van ziekenhuizen maken overuren sinds de nieuwe kledinglijn in de rekken hangt. Dat is natuurlijk de reden dat de ziektepremies volgend jaar weer fors zullen stijgen. Maar ik denk dat ik mijn rekening maar naar die modeketen van de Brenninkmeijertjes doorstuur. Lekker puh. En in huize Smit? Daar daalt de stilte neder. Niks goed gesprek met Yolanthe. Haar knobbels doen het prima, maar die van Jantje liggen dus dwars. Hem is voorlopig het zwijgen opgelegd....

Even de bejaardenbond gebeld. “Goedemiddag, Oplopers hier. Bent u erg kwaad? Uw achterban heeft jaar in jaar uit voor niets zitten te klappen, en nu opeens wordt aan bezoekers van televisieopnamen geld geboden. Hebben jullie mooi al die jaren voor schut gezeten, met je rollator en je Tena-lady.”
Ik begrijp het wel, hoor. De lucht in de opnamestudio’s in Hilversum en Aalsmeer was niet te harden: een misselijkmakende walm van 4711, Wilhelmina-pepermunt en incontinentie. Dat is geen fijne atmosfeer om je als presentator helemaal aan het publiek te geven, en daarom kiezen steeds meer programma’s voor betaald publiek. Geen bus bejaarden meer, maar leuk volk in de studio. In ruil voor een paar tientjes word je geacht op het juiste moment even te klappen, als de gastheer een belegen grap maakt uitbundig te lachen, en een zeker enthousiasme uit te stralen zodra je in beeld komt. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Probeer je gezicht maar eens in de plooi te houden bij dat zenuwachtige geneuzel van Andries Knevel. Tracht maar eens niet in een bloempot over te geven als Harry Mens voor de zesde keer zijn verhaaltje zonder al te veel gehakkel probeert op te nemen. Volgens mij is het onbegonnen werk.
Stel je nou toch eens voor: zit je als betaald klapvee in de zaal bij het Eurovisie Songfestival. Ingehuurd door de NOS om de Nederlandse kandidaat aan te moedigen. En wie komt er dan namens ons land het podium oplopen? Roel Driesvink. Voordat je bent bijgekomen van die mentale opdoffer en je door de stress ontstane spierverkramping weer zover is ontspannen dat je weer tot bewegen -en dus tot klappen- in staat bent, is zijn liedje alweer voorbij. Kun je mooi fluiten naar je klapgeld…
Maar ik zou de klapindustrie wel willen uitbreiden. Om te beginnen naar het stadion van Ajax. Want gratis klapt er niemand meer voor dat stelletje prutsers. Het is sowieso een wonder als een Ajacied überhaupt nog een paar ballen weet te raken. Wat een droefheid: ternauwernood ontsnapte Ajax onlangs aan een nederlaag tegen de Kozakken Boys. Amateurs uit de Zaterdagcompetitie-Rayon-Noord-Oost-3 ofzoiets. In plaats van zich heel erg diep te schamen, heeft de Ajax-leiding nu aan de KNVB voorgesteld, de amateurclubs uit het bekertoernooi te weren. “Want die amateurtjes hebben een negatief effect op het niveau van het Nederlandse voetbal.” Rot toch op met die onzin. Leer voetballen. De laatste keer dat ik heb genoten in de ArenA was toen er afscheid werd genomen van André Hazes, en Frits Barend deed alsof ‘ie altijd Dré’s beste vriend was geweest… Hilarisch....

Kent u het Mobilion? Dat is een soort informatiecentrum over mobiliteit. En je kunt er ook vergaderen. Deze week moest ik naar een conferentie “Utrecht Verder” om een onderzoek naar reizigerswensen te presenteren en aan de burgemeesters en de verkeerswethouders in de provincie Utrecht te vragen of ze soms een stel watjes zijn. Want iedereen vindt openbaar vervoer belangrijk, maar knopen doorhakken ho maar. Dus heb ik de dames en heren op het hart gedrukt dat een tikkie meer daadkracht geen kwaad zou kunnen. Maar de reis naar het Mobilion viel nog niet mee.
U weet dat ik altijd kies voor het openbaar vervoer. Vanaf het station van Utrecht moest ik per bus naar mijn bestemming. Twee keuzes: lijn 128 of lijn 180. Ruim op tijd was ik op de halte, maar de beloofde 128 kwam niet opdagen. Een klein half uur later wel bus 180. Trots wapperde ik met mijn strippenkaart. “Naar de halte Mobilion alstublieft.”
“Nee meneer,” antwoordde de chauffeur, “daar kom ik niet.” Teleurgesteld en verbaasd verliet ik de bus. Want ik had het toch goed opgezocht in de reisplanner van 9292OV? Nog net hoorde ik dat in de bus een discussie losbarstte tussen de chauffeur en een reizigster. Daarbij hoorde ik het woord “Mobilion” vallen, dus nieuwsgierig draaide ik mij om. “Gaat u soms tóch naar het Mobilion?” Met een buitengewoon stuurs gezicht sprak de chauffeur de onvergetelijke woorden “Mevrouw denkt dat ze het beter weet dan ik. Wie is hier nou de chauffeur?” Maar de dame in kwestie zei “U komt er wél. Bij het tunneltje onder de A2.” De chauffeur verschoot van kleur, en een oorverdovende stilte daalde neer. Mevrouw had gelijk.
Ik ben niet zo dol op buschauffeurs en conducteurs die zich laatdunkend uitlaten over behulpzame medepassagiers. Want juist mensen die nog iemand willen helpen worden steeds schaarser, lijkt het. En ze zijn juist het bindmiddel van onze samenleving. De uitspraak “Mevrouw denkt dat ze het beter weet” vind ik zeer ongepast. Want juist de hulpvaardigheid van die aardige mevrouw leidde er toe dat ik toch op tijd op mijn bestemming arriveerde. Met zulke medepassagiers zit ik heel graag in de bus; met zo’n chauffeur als die van bus 180 wat minder. Maar hoe dan ook, mijn reis had alle knelpunten in zich, die ook uit het onderzoek onder reizigers steeds naar voren komen: het openbaar vervoer is vaak onbetrouwbaar, en de informatie is niet in orde. ...

Even het modellenbureau gebeld. Elite-Models, want ik zet altijd hoog in. “Oplopers hier. U hebt mijn foto’s ontvangen? Ja? Fijn. Ik wil graag de nieuwe Katja Schuurman worden. U belt even met de productieploeg van GTST?”
Het bleef een hele tijd stil aan de andere kant van de telefoon. Uiteindelijk werd ik doorverbonden met een of ander kakwijf. Met zo’n Amstelveense stem, en zo’n spraakgebrek waar de letter r niet in voorkomt. “Ja, meneer Oplopers, we hebben uw foto’s gezien. U komt helaas niet in aanmerking. U bent echt veel te lelijk, met die kale kop, dat stomme brilletje en die spillepoten. Wilt u ons niet meer storen?”
U begrijpt dat ik daar geen genoegen mee neem. Ik moet en zal met mijn kop op tv. Maar dan moet ik wel eerst op Engelse les, en daarna contact opnemen met een nieuw modellenbureau in Londen. The Ugly Modelling Agency. Want dat bureau biedt werk aan mensen die nog véél lelijker zijn dan ik. Kijk, die concurrentie durf ik wel aan. U begrijpt dus wel dat ik het helemaal eens ben met de strijd tegen het lustobject.
Want dat is de nieuwe hobby van ons kabinet. Het moet afgelopen zijn met lustobjecten. En iedereen doet mee. Zelfs Woutertje Bos. Die heeft zelfs kritiek op de modellen van het Centraal Planbureau. Nieuwsgierig als ik ben, ben ik eens een middagje bij de uitgang van het CBP gaan posten. Alleen maar schriele kereltjes met aktetassen. Waar Bos die modellen vandaan haalt? Niks gezien. Maar cultuurminister Plasterk is het boegbeeld van de anti-lustobjectencampagne. Daar heb ik eerlijk gezegd toch zo mijn bedenkingen bij. Want volgens mij is die vent gewoon jaloers. Zelf is Ronald nou ook niet moeders mooiste, en ik koester sowieso een gezond wantrouwen tegen mensen die anno 2007 nog een hoed dragen… Want ik vind die vorm van aanstellerij nogal irritant....

Ik parkeerde de auto bij de controlepost van de Nederlandsche Wandelbond Ter Bezichtinging En Bevordering Van Het Natuurschoon Anno 1912. “Goedemiddag, ik kom even een stempeltje halen op mijn deelnemerskaart van de jaarlijkse hoogzomerheidewandeling van uw organisatie.” Stomverbaasd keek de bejaarde man achter het van sloophout in elkaar getimmerde loketje mij aan. “Maar u bent toch met de auto? Dát is niet de bedoeling!” Maar ik liet mij niet uit het veld slaan: “Maar u kent toch wel het onderzoek van de beroemde wetenschapper Chris Goodall? Die heeft becijferd dat een kilometer met de auto veel minder koolstofvervuiling oplevert dan een kilometer lopen. Ik bewijs u dus juist een dienst door de auto te pakken. Wat zeurt u nou? Hier die stempel! Geef op dat ding!” Jazeker, waarde lezer, de wandelsport is er een stuk eenvoudiger op geworden.
De uitstoot van koolstof, grotendeels in de vorm van kooldioxide, draagt aanzienlijk bij aan de opwarming van de aarde. Daardoor verandert het klimaat, en smelten de poolkappen. Zielig toch, al die pinguïns zonder zwemdiploma? Die verzuipen… Dus de uitstoot van koolstof moet omlaag. Logisch toch? En die Chris heeft het allemaal uitgerekend. Stel, je wandelt 5 kilometer. Dat kost je lichaam natuurlijk wat energie. Om die weer aan te vullen moet je 100 gram vlees eten. De productie van dat vlees komt neer op een uitstoot van 3600 gram koolstof. Als je diezelfde 5 kilometer met de auto rijdt, levert dat slechts 900 gram koolstof op! Wat een geweldig idee: rijden is beter dan lopen! Om te beginnen stel ik voor dat alle gangpaden in de supermarkt aanzienlijk worden verbreed. Dan kan mevrouw Oplopers met haar Corsaatje gewoon rechtstreeks doorrijden tot bij de sperzieboontjes en de Brinta.
Wel een zeperd voor Milieudefensie trouwens. Die tent kunnen ze wel opdoeken. Onlangs gingen ze met succes naar de rechter om te procederen tegen de verbreding van een snelweg. Fout fout fout! Ze moeten juist te hoop lopen tegen de aanleg van voetpaden. En die jaarlijkse autovrije zondag? Ik pleit voor de invoering van een voetgangervrije zaterdag!
En bij de firma Mc Donalds zijn ze helemáál spekkoper: bij de drive-in kunnen ze de hamburgers voortaan wat goedkoper aan de man brengen. Milieukorting! Er is sowieso goed nieuws voor ’s werelds grootste hamburgerketen: uit Amerikaans onderzoek blijkt dat kinderen die thuis hun eten niet lusten, het opeens wél willen eten als het wordt opgediend in een oude Mac Donalds-verpakking… Mooi, ik hoef niet meer zorgvuldig te koken. Ik scharrel gewoon een paar ouwe servetten van het beroemde restaurant ‘Le Garage’ op. Handig. Zo promoot ik het autorijden en is mevrouw Oplopers ook weer tevreden, qua culinair....

Weet u waarom het de laatste tijd zo vaak en hevig onweert in Nederland? God is kwaad. Nou ja, kwaad… God is woest. Omdat zijn naam opnieuw volkomen belachelijk wordt gemaakt. Dit keer door een Bijbelse schooldirecteur die zelfs onder een rok of jurk het dragen van een legging heeft verboden. We schakelen over naar café ‘In Den Hooghen Hemel’ voor een verslag.
Stomdronken zat God om 3 uur ’s nachts nog aan de tapkast. Zijn kantoorgenoot Satan van de firma “Hemel en Hel” keek hem smalend aan. “Zo, amice, hij gaat weer lekker”, sprak Satan, “nog een biertje?”
“Lekker? Lekker?”, antwoordde God, “Niks lekker. Legging! Mijn naam wordt weer eens volkomen belachelijk gemaakt door dat klootjesvolk daar beneden. Neem nou die directeur van de Reformatorische scholengemeenschap in Apeldoorn. Die heeft de legging verboden.”
“Tsja,”, dacht Satan hardop, “Leggings zijn ook meer mijn afdeling. Sloeries die veel te strak verpakt zelfs de contouren van hun meest intieme lichaamsdelen aan belangstellenden showen, da’s niets voor jou. Daar zijn die Gristenen van jou echt niet tegen bestand. Dus ik snap dat schoolhoofd best.” ...

Verbijsterd sloeg ik de krant dicht. Waarde lezer: kent u Aysel Erbudak? Die mevrouw vindt zichzelf best handig met geld, maar ze bleek nét niet handig genoeg. Waardoor ze nu een strafblad heeft. Inderdaad: wegens financieel gerotzooi. Hoe vatten we mevrouw Erbudak dus samen? Als niet handig en niet integer. Haar bedrijf heeft inmiddels het noodlijdende Slotervaartziekenhuis in Amsterdam opgekocht. En wat heeft Aysel gedaan? Een integriteitsonderzoek gelast naar de voorzitter van de Ondernemingsraad. Hoe durft ze, de heks… Zélf niet integer, maar wel de integriteit van je opponent publiekelijk in twijfel trekken? Rot toch op…
Ach, u kent ze wel, die verstokte rokers die opeens zijn gestopt. Als pure frisse-luchtfanatici trekken ze ten strijde tegen iedereen die de moed heeft om zelfs maar aan het opsteken van een sigaret te dénken… Van die types die op het terras demonstratief uit de wind gaan zitten. Uitslovers met boter op hun hoofd.
Of die vroegere vriendin van mij. Op haar twintigste een heel mooie meid. Neenee, een lelijke man maakte geen schijn van kans: uiterlijk was héél belangrijk. Dat vond ze op haar dertigste nog steeds. Maar toen nóg tien jaar later bij haar de boel behoorlijk was gaan hangen, hoorde ik haar op een dag zeggen dat het niet om de buitenkant moest gaan. Nee, het ínnerlijk, dát telde. Bulderend van de lach heb ik toen afscheid van haar genomen. Boter op haar hoofd!
Of zo'n minister van Financiën, die als bewindsman terecht te hoop loopt tegen de foute recalemecampagnes van Scheringa's Woekerbank. Die gaat daar nu twee dagen werken voor een Godsvermogen. Nee, dan deug je niet. Boter op je hoofd, Gerrit!...

Best een goede gewoonte. Je ziet reisleiders regelmatig even de koppen tellen. Dan is duidelijk of de hele groep compleet is. Maar soms kan deze procedure onverwacht ingewikkeld blijken. Zoals groep 8 van Christelijke Basisschool Deo Calculis Volente te ’s Heer-Arendskerke overkwam. Die klas was een dagje naar de Heilige Land Stichting. Het tellen van de 28 kindertjes en drie begeleiders heeft voor aanvang van de terugreis meer dan twee uur in beslag genomen. Juf kon niet tot 31 tellen.
Tsja, die was nog van vóór de zuivering op de Pedagogische Academie.
Sorry hoor, ze is totaal geschift, die Kristel Louman. Knetter. Tot drie keer toe gezakt voor de rekentoets, en dus moet ze haar opleiding staken. Neenee, dát is niet de reden dat ik haar “geschift” noem, en “knetter”. Ze vindt het niet terecht dat ze van de Pabo is gestuurd. Ze heeft een boze brief geschreven naar onder meer de Tweede Kamer en de HBO-raad. Want ze wil verder met haar opleiding. Dáárom vind ik haar “geschift” en “knetter”.
Het kan toch niet zo zijn dat iemand die zelf niet in staat is tot het verrichten van wat eenvoudig rekenwerk op een basisschool voor de klas komt te staan? Schei toch uit… Echt, die rekentoetsen op de Pabo zijn heus niet ingewikkeld. ...

"Goedemiddag meneer," zei ik tegen de bestuurder van de SUV die voor het stoplicht stond te wachten, "maakt u deel uit van het milieu?"
De breedgeschouderde engerd keek me aan met een vragende blik. "U ziet er zo misdadig uit," vervolgde ik, "en dan bedoel ik niet uw vervuilende P.C. Hooft-tractor, maar uw twijfelachtige combinatie van mooie kleren, tatoeages op uw armen en een matje in uw nek. Om van die snol in die bontjas achterin maar niet te spreken."

Bijna stapte hij uit. Maar gelukkig, het stoplicht sprong op groen, en achter hem barstte een hoop geclaxonneer los, dus hij reed toch maar weg met zijn hoerensloep. Jazeker, beste lezer, opnieuw was ik door het oog van de naald gekropen....

Het schrijven van columns is niet mijn voornaamste bezigheid. Het grootste deel van mijn tijd besteed ik, namens een consumentenorganisatie, aan het onderhandelen met bedrijven en de verantwoordelijke overheden, en met het maken van de nodige herrie in de media. Het belang van de consument zit mij dus in het bloed, en van nature kom ik graag op voor de underdog. Of ik mij weleens echt kwaad maak? Nou, dat valt wel mee: ik geniet meestal een uitstekende nachtrust. Slechts een enkele keer word ik écht pissig. Wanneer? Als zakelijke viezeriken proberen nietsvermoedende consumenten te belazeren. Zoals Gooise hufters die belspelletjes op tv uitzenden om nietsvermoedende kijkers zoveel mogelijk geld uit de zak te kloppen.
Een poosje geleden beloofde de oplichterijbranche plechtig dat het nu afgelopen was met die flessentrekkerij. Kijkers zouden niet meer op het verkeerde been worden gezet, en de directeuren van de commerciële omroepen beloofden dat bij het eerste de beste incident de producent van die spelletjes van de zender zou worden getrapt. Mooi geblaft, heren. Als jullie woord houden, kan het beeld bij RTL-4 overdag voortaan op zwart.
Ook zondagmorgen was het weer bal. Om half elf. Op de tv verscheen een wat zenuwachtige mevrouw, met in beeld de vraag welk woord op alle drie de stippellijntjes moest worden ingevuld. De exacte vraag heb ik niet onthouden, maar het zal iets zijn geweest als
"Tiefus***...

"Hee buurvrouw! De billen hangen er wat slapjes bij vandaag, is het niet?"
"Kom op buurman, anders ben je ook niet vies van een lekker potje seks."
"Oké, vooruit maar. Wacht, ik pak even de camera erbij."
Totale paniek in pornoland. De omzet is als een kaartenhuis in elkaar geklapt. Want amateurs zetten steeds vaker filmpjes met hun eigen seksuele escapades op internet. Gratis, dus daar verdient verder niemand wat aan. Vorig jaar kelderde de omzet in de Amerikaanse porno-industrie daardoor maar liefst met 15 procent. De gevolgen zijn enorm, en verrassenderwijze niet alleen voor de filmwereld zélf. Want ook de scheepsbouw en de slijterijbranche lijden schade. Minder vaak maken dure protserige jachten de wateren onveilig, en men zit minder vaak voor dag en dauw al aan de champagne. Al met al een economische ramp. Jaja ......

Gisteren heb ik op straat per ongeluk hele hordes blondines beledigd. Werkelijk waar, ze keken mij met buitengewoon vuile blikken aan. En nu zult u zich afvragen, waarom. Welnu, waarde lezer, ik heb wél naar ze geknipoogd, maar níet aan hun kont gezeten. “Maar Driek,” zult u zeggen, “dan doe je het toch juist goed?” Neenee, dan hebt u niet goed opgelet. Uit onderzoek blijkt dat blonde mensen meer flirten en dat een verkennende hand op de bil in veel gevallen van harte welkom is!
Wat een geweldig onderzoek is dat. Ik las in het tijdschrift 'La Vie en Rose' dat blonde mensen meer flirten. En dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Leuk trouwens: voor 92 procent van de Nederlandse bevolking is flirten ‘een spelletje’. Ja, u leest het goed: 92 procent! Volgens mij is dat een score die niet valt te overtreffen. Graag neem ik enige vergelijkingen met u door. Voor slechts een schamele 64 procent van de Nederlanders is pesten ‘een spelletje’; voor de overige 36 procent betreft het een probleem op de werkvloer. En voor niet meer dan 81 procent is voetbal ‘een spelletje’; voor de resterende 19 procent is dat oorlog.
En het onderzoek maakt ook dingen duidelijk waar ik lang van wakker heb gelegen. Wist u dat 20 procent van de mensen flirt ook in de supermarkt? Het zijn vooral vrouwen die zich daar schuldig aan maken. Eindelijk snap ik waarom een paar weken geleden die blonde mevrouw een pak oesters in mijn karretje legde. Dat is gewoon de natuur… ...

Toch eens even opzoeken in de receptenrubriek van mijn dierbare collega-columnist Bazbo. Ik had net gehoord dat ze bij een paar voedselbanken nu ook gratis condooms gaan uitdelen. Persoonlijk vind ik die dingen niet te vreten. Al laat je ze drie uur sudderen in een pan met dikke bodem: het blijven erg taaie dingen. En het is ook wel erg omslachtig geregeld: voor de condooms zonder smaak moet je naar de Etos, voor de condooms met aardbeiensmaak naar de groenteman, en voor die met dropsmaak naar Jamin. Nee, dan de voedselbank: alle smaken onder één dak!
Maar ja, voor de voedselbank ben ik niet arm genoeg. En ik heb een erg boeiend leven. Daarom neuk ik te weinig. Althans, dat begrijp ik uit het beleid van de stichting Jippy. Die levert gratis condooms aan een paar voedselbanken in Nederland. Waarom? Omdat voor arme mensen seks het enige vertier is, aldus meneer Jippy. Tsja: wat een middagje golf is voor de upper-ten, is een stevig potje wippen dus voor de heffe des volks? Nogal aanmatigend, dunkt me. Hoewel… Seks kost niets, en je hoeft er eigenlijk niet eens de deur voor uit.
Liever niet, zelfs.
De secretaris van de Tilburgse Voedselbank maakt het nóg bonter. Die denkt dat zijn cliëntèle steeds vaker ongewenst zwanger raakt. Neenee, dat is geen morele kwestie, het gaat gewoon om een economisch aspect van de hulpverlening. Ze zijn bij die voedselbank gewoon beducht voor het risico, nóg meer monden te moeten voeden! Maar waarom de klanten zwanger raken? Omdat condooms te duur zijn, en de pil uit het ziekenfonds is. Nou en? De tandarts moet je toch ook apart bijverzekeren? Neem aan ander in de maling! ...

In juli 1998 stal Moravia Ramsahai een bromscooter. Toen hij kort daarna door twee politiemannen staande werd gehouden, trok hij een pistool. Een van de agenten riep “laat vallen!”, maar daarna richtte de rover zijn wapen op diens collega. Die schoot uit lijfsbehoud de scooterdief neer. Moravia overleed ter plaatse aan zijn verwondingen. Een tragische dood. Maar zijn familie krijgt nu meer dan 20.000 euro schadevergoeding. Dát snap ik niet. Sterker nog, ik wíl het niet snappen.
De nabestaanden van deze crimineel, want zo mag je een dief die met een geladen vuurwapen loopt te zwaaien gerust noemen, zijn naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens gestapt om genoegdoening te eisen. En het Hof heeft de Nederlandse staat veroordeeld tot een schadevergoeding. Niet omdat de agent onterecht zou hebben geschoten, maar omdat de eerste uren van het onderzoek naar de schietpartij door de Amsterdamse politie waren gedaan, in plaats van door de Rijksrecherche.
Ik vind dat raar. Want wát is nou de reden dat Moravia dood is? Komt dat doordat hij een pistool richtte op een politieman, die uit lijfsbehoud daarna een schot afvuurde, en daarmee zijn eigen leven redde? Of is ‘ie overleden omdat het onderzoek door de verkeerde instantie is verricht?
Nou dan! ...

Toen de ergste rommel was opgeruimd nadat de dreumes het dienblad met koffie en beschuitjes boven op de slaperige moeder in bed had laten vallen werd het tijd voor de cadeautjes. “Kijk eens mama, gisteren heb ik samen met papa een cadeautje voor moederdag gekocht,” sprak de kleine vent. “Ach schat, wat lief. Wat zit er in dit pakje?” “Een vibrator, een buttplug en een set tepelklemmen”. Jaja, moederdag: dat is weer ouderwets genieten voor het hele gezin.
Een grote warenhuisketen vond het nodig om ter gelegenheid van moederdag afgelopen woensdag alvast 15 procent korting te geven. Vindt u dat niet raar, moederdagkorting op huishoudspulletjes? Op theedoeken, zodat moeder nóg beter de vaat kan afdrogen? Op dweilen, zodat moeder eindelijk de gang eens streeploos schoonmaakt? Op pannen, zodat moeder haar plicht in de keuken voortaan nóg beter vervult? Op een gezellige pleeborstel? Ik vind het een beledigend idee: mannen worden dus geacht, cadeautjes te kopen waar ze uiteindelijk zelf beter van worden? Dankuwel.
Nog bonter maakt de Kijkshop het natuurlijk. In hun wekelijkse folder wordt wegens moederdag een hele pagina gereserveerd voor erotische speeltjes. Seksspeeltjes voor mama. Ik word een beetje moe van de verhalen die ik steeds hoor over kerels die geile huppelpakjes en andere attributen voor hun vrouw kopen. Dat noemen ze dan een cadeautje. Ja. Voor henzelf dan. Vervolgens wordt moeder-de-vrouw geacht het zijden niemendalletje aan te trekken en zichzelf aan de spijltjes van het echtelijke ledikant vast te gespen. Want pa wil er met volle kracht op los. Rot toch op! Wees dan een kerel, en neem haar mee uit eten. Of beter nog: kook zelf een Godenmaal. Wees lief, wees eerlijk. En vraag of ze je wil verwennen. Maar doe niet net alsof je haar een cadeautje geeft.
Soms schaam ik mij diep voor mijn seksegenoten. ...

“Goedemorgen juffrouw, mag ik een retourtje Hilversum Noord, aangetekend met bericht van ontvangst?”
De lokettiste op het station keek me verbijsterd aan. Dan maar even bij een van haar collega’s langs: “Hebt u tien postzegels eerste klas naar Helmond Brandevoort?” Glazige blik.
En ik bedoelde het zo goed: ik wilde ze alleen maar even laten wennen aan hun toekomst. En ook onderweg zal het wennen zijn, straks. De eerste keer zul je als nietsvermoedende reiziger toch wel even verbaasd opkijken als de deur van de coupé open gaat, en de fonkelnieuwe conducteur zegt: “Goedemiddag, de kaartjes graag even in de rechter bovenhoek alstublieft.” Wartaal? Nee, waarde lezer, de NS is van plan een aantal overgebleven postbodes in dienst te nemen.
Het openbaar vervoer en Tante Pos hebben al sinds mensenheugenis een innige band. Tot ver in de jaren-60 hingen er brievenbussen aan de Amsterdamse trams, erg handig. En sinds enige tijd moet je in kleine steden, als je een hekel aan automaten hebt, voor je treinkaartje niet meer op het station zijn, maar bij het lokale postagentschap. ...

“Neenee juffrouw, ik heb liever niet dat u mijn drankje tussen uw borsten serveert. Dan wordt het lauw, en ik heb het liever zo koud mogelijk.” Ik vond het maar een raar café. “En zou ik de vrijheid mogen nemen, u te zeggen dat u op mij een buitengewoon volkse indruk maakt? Ik vind u zelfs tamelijk ordinair.” Tot mijn niet geringe verbazing werd ik door een gespierde jongeman van mijn stoel getild en buiten op de grond neergesmeten. Nee, dat erotische amusement is niet aan mij besteed.
Ik vond het sowieso een vreemd gezicht, die tent op het Damrak in mijn geliefde woonplaats. Teasers. Niet alleen in de zaak, maar ook daarbuiten liepen rondborstige meisjes met blote truitjes en minuscule broekjes rond. Wel heel mooi gevormde meisjes, eerlijk is eerlijk… Het is mij altijd een raadsel geweest, waarom die meisjes altijd zo lief naar me lachten. Zo’n vriendelijke uitstraling heb ik nou ook weer niet. En toen ik een keer belangstellend aan zo’n meisje vroeg of ze het niet koud had, zag ik een licht verwijt in haar blik.
Die zaak is later op last van de burgemeester gesloten. Want de zaak had foute eigenaren. Dat ben ik wel met de burgemeester eens. Die eigenaren zijn héél fout. Want hun koffie was niet te zuipen. Echt niet. Tsja, dan ben je behóórlijk fout. Nee, werkelijk, die troep had met koffie niets te maken. Opeens snap ik wat ze bedoelen met die verhalen over toegenomen geweld in de horeca. Echt, een klap in je gezicht, die koffie. Zulk smerig bocht aan je klanten durven voorzetten? Nee, dat maak je met de mooiste tieten van Nederland nog niet meer goed!
Maar het kan nog veel erger. Bij de Baja in Rotterdam. Neenee, dan bedoel ik niet de oude koffie en de verse meisjes. Bij de Baja hebben ze iets heel anders. Een wel zeer bijzondere loterij. Maar voordat u verder leest, heb ik liever dat u even gaat zitten. Zodat u niet valt. Ja? U zit? Komt ‘ie: daar kunnen de vrouwelijke bezoekers een stel nieuwe borsten winnen. Hou nou toch op! Een nieuwe voorgevel. Van plastic. Kunnen ze de bezoeksters bij de ingang niet gewoon een stel nieuwe hersens aanreiken? Rot toch op met die onzin....

Op het terras waar ik een varkenshaasje zat te eten werd ik vreemd aangekeken. Het zal ook wel een vreemde gewaarwording zijn voor mijn terrasgenoten, een meneer die bulderend van de lach de grootste moeite heeft zijn bord leeg te eten. Het is oproer binnen de Partij voor de Dieren, en in Duitsland woonachtige Moslimfundamentalisten raden het eten van varkensvlees ten strengste af. Want daar word je homo van, zeggen ze. Het leven van een vleeseter als ik gaat niet over rozen.
Lijstduwer. Dat vind ik sowieso een beetje raar woord. Je staat wel op de kieslijst, maar je wilt niet in de Kamer gekozen worden. Wat doe je daar dan? Rot toch op met die onzin. Ook de Partij voor de Dieren kent, naast een zekere oververtegenwoordiging van veganisten die zoals u weet geen enkel dierlijk product gebruiken, deze lijstduwers. En die zijn woedend. Want diverse partijprominenten blijken lid te zijn van een kerkgenootschap met de schitterende naam Zevendedagsadventisten. Maar ik vind dat helemaal geen raar kerkgenootschap voor dierenvrienden.
Diervriendelijk. Dat vind ik sowieso een beetje raar woord. Betekent dat, dat je met twee woorden spreekt, als je de hond roept? Dus niet “Hierrrr”, maar “Kom hierrr”? In ieder geval hebben de Zevendedagsadventisten wel iets vriendelijks qua dieren. Ze voeren de Bijbeltekst dat de boer goed moet zijn voor zijn os hoog in het vaandel. Prima toch? Wat is dan het probleem? Partijprominenten mevrouw Thieme en meneer Koffeman zijn lid van die kerk. Koffeman schijnt Thieme te hebben bekeerd. Daar hebben de lijstduwers problemen mee. Maar waarom? Mevrouw Thieme doet het prima in de kamer. Zo schijnt het kamerleden inmiddels verboden te zijn elkaar af te blaffen, en ook luizenstreken zijn niet langer toegestaan. En opiniepeiler Maurice de Hond mag voortaan geen klussen voor de overheid meer doen. Uitstekend toch?
Vergaloppeerd. Dat vind ik sowieso een beetje raar woord. Je denkt dan toch aan een paard dat in slow-motion door het weidse landschap draaft, zich verstapt, de ruiter lanceert en onverstoorbaar stopt mij een sloot voor een slokje water. Maar ik denk ook aan Maarten ’t Hart. Die was een van die lijstduwers die grote bezwaren had tegen de kerstening van mevrouw Thieme. Maar toen hem werd gevraagd, wat er dan mis was met het functioneren van Thieme, stond ‘ie met zijn mond vol tanden. Hij had zich vergaloppeerd, bekende hij vandaag in de actualiteitenrubriek Eén Vandaag. Wel een toepasselijk woord voor een dierenpartij, dat vergaloppeerd....

Vanuit de dierentuin van Emmen ontving ik een vraag van een verbaasde oppasser. De apen zaten daar al geruime tijd angstig op de apenrots. Ze durfden er niet meer af te komen. Maar opeens is alle stress bij de apen weer voorbij. Of ik wist hoe dat kwam? Ja hoor: Hilbrand Nawijn is niet langer kandidaat in het programma “So You Wannabe A Popstar”. Duidelijk toch? Maar vanuit het Ministerie van Onderwijs kreeg ik een vraag, die lastiger te beantwoorden valt.
Een van de vaardigheden die kinderen op school worden aangeleerd is het onthouden. Je weet wel, bij het vermenigvuldigen prevelde ieder kind zinnetjes als “8 opschrijven, 2 onthouden.” Prima gevalletjes onthouding. Maar vanuit het ministerie werd mij gevraagd wat ik vind van onthouding voor het huwelijk. In eerste instantie mailde ik terug dat ik van mening ben dat ook ná de echtverbintenis vermenigvuldigen van groot belang is, dus dat ik geen reden zag om de onthouding te beperken tot de periode die aan het huwelijk vooraf gaat. Ziezo. Weer 5.000 Euro in de knip. Dik geld verdienen, als consultant. Maar ik had de vraag niet goed begrepen. Want het ging hier over seks…
De vraag bleek te gaan over een onderzoek dat in vier Amerikaanse staten is uitgevoerd. Kinderen die seksuele onthouding voor het huwelijk kregen onderwezen, blijken in hun tienerjaren toch net zo vroeg seks te hebben als leerlingen die daar in de klas niet over werden toegesproken. Tsja, lijkt me toch een vreemde situatie. In gedachten zie ik het voor me: op dinsdagochtend heeft klas 4A van een High School op het platteland van Wisconsin tijdens het derde lesuur het vak ‘Onthouding voor het huwelijk’. Klassikaal 50 minuten niet neuken… Uiteraard blijkt dat dus niet te werken. Er wordt door de adolescenten in kwestie geen minuut later voor het eerst door gevreeën.
Maar u begrijpt natuurlijk wel dat ik het ministerie toch een zinnige uitspraak verschuldigd was over seksuele onthouding. Nou, dat is gelukt. Met ingang van het schooljaar 2007/2008 wordt ook op alle middelbare scholen in Nederland aandacht besteed aan seksuele onthouding. De leerlingen wordt op het hart gedrukt dat ze de volgende ochtend bij het wakker worden moeiteloos de naam van hun bedpartner moeten kunnen noemen. Onthouden!...