Alle inzendingen over eenzaamheid

Stel je eens voor: je bent net tachtig geworden, je echtgenoot begint te alzheimeren en je hebt een indicatie van drie uur zorg, eens in de twee weken. Zelf heb je nek-artrose die jou geen plotse bewegingen toestaat, zelfs fietsen is uit den boze. Je woont in een flat, elf hoog, rand van de stad ...

Hij probeerde het wel, een eigen leven opbouwen. Een simpele baan, genoeg verdienen, huurhuisje, autootje voor de deur, drankje, hapje, een vriendelijk woord voor de buurman. Niets tekort, maar wel van alles te weinig. En dan, dan heeft men je niet meer nodig, jouw aanwezigheid is overbodig, je w...

Het is gewoon een bankje in een straat. Mijn straat. Het staat ongeveer op de helft van de route van mijn huis naar het kleine winkelcentrum waar ik elke dag wel even kom voor het een of ander. Beter gezegd, het bankje staat aan het eind van een brede groenstrook tussen twee lange huizenblokken. D...

Daar is de brug weer. Gisteren heen, vandaag weer terug. Een eindeloze stoet vrachtwagens wurmt zich eroverheen. Als je in de auto zit moet je voorzichtig zijn. De brug, zo mooi en machtig als hij lijkt, is eigenlijk te klein en te smal voor deze tijd. Misschien slopen ze hem nog wel eens. Vervangen...

Thuiszorg, toverwoord, deuren gaan open, werktuiglijk open je kasten waar je verwacht de instrumenten te vinden die er werkelijk toe doen. Stofzuiger, dweil, emmer, stofdoek, zelfs een ragebol, allesreiniger in het kastje onder de gootsteen. Sanitair pak ik aan met de keukenrol, samen met Glassex...

Het moest in deze buurt zijn. Langzaam stijgend heuvelland, dat plotseling afbrak bij steile rotsen bij de kust. Bij een inham lag een wit huis. Hij reed er naar toe. Uit de tuin kwam een vrouw die hem vragend aanzag. ‘Goede morgen.’ ‘Goede morgen.’ ‘Kan ik je helpen?’ Hij haalde de...

Ik had ooit iemand lief, duik zometeen m'n bedje in, rook nog een peuk en drink een borreltje. Dat is het dan, morgen weer de zorg in, ook bevredigend.....

Een betrouwbare vriend Een dagboek kan een metgezel zijn die ons nooit en te nimmer in de steek laat, een meevoelende vriend in een onsympathieke wereld. Een dagboek stelt ons in staat onze persoonlijke levensweg in een verzameling stillevens vast te leggen. Net als een fotoalbum dat ons verled...

Ooit was er die vrouw. Die mooie vrouw. Die altijd aanwezig was. In mijn hart en in mijn geest. Maar toen gebeurde het. Woorden stopten. De bron van inspiratie droogde op. En toen was het voorbij en bleven alleen nog maar de herinneringen en het onbegrip van onze naasten. Geluk werd vervangen door e...

Alleen, ik voel mij zo alleen. Het verdriet breekt mijn koude hart open. Mijn keel wordt dichtgeknepen ik adem niet meer, tot er een grote snik komt die mij weer lucht geeft. En dan begint het, het intense verdriet van eenzaamheid. 1 Januari geen mens op straat, de familie gebeld en een ieder e...

Laatst besefte ik dat voor mij de wereld op dit moment eigenlijk een beetje te snel gaat. Wat heel jammer is. Het is net of je aan de zijlijn staat van iets wat je niet kan volgen. Niet echt leuk. Ook merk ik, dat de vereenzaming problemen begint te brengen. Dagen niet spreken stompen verschrikkeli...

U doet er niet toe.

Ik ben verhuisd. Allemaal feliciteren ze me ermee. Zelfs de oudste zoon van Charlotte, immer kritisch en veeleisend, is positief. ‘Je kan er heel wat van maken’ zegt hij goedkeurend. Dat foeilelijke tapijt, waarvan ik dacht dat het grijs was maar dat nu bij betere bestudering eerder olijfgroen l...

Ik heb sinds deze week, als vrijwilliger, een nieuw adresje. Ik bezoek op geregelde tijden iemand die, om wat voor reden dan ook, eenzaam is. Dat er in de huidige maatschappij veel eenzame mensen zijn, mag dan wel algemeen bekend zijn, maar om iemand bereid te vinden om dat toe te geven en dan ook n...

‘Is deze plaats vrij, mevrouw?’ Ik kon het niet ontkennen. Steunend liet de man zich neer op de stoel aan de andere zijde van mijn tafeltje. Hij stak de vinger op naar de ober.’ ‘Een sterke, Johan.’ ‘Komt er aan, meneer.’ Een stamgast dus. Hij nipte van de onmiddellijk bezorgde o...

Zwarte wolken drijven door de lucht. Blokkeren het licht dat de zon nog naar de aarde probeert te sturen. Maar tevergeefs, dag werd nacht en is dat gebleven. Ik heb niet anders geweten, maar de boeken verhalen over tijden dat de aarde nog vrolijk en helder was. Tijden waarin de mens nog niet zijn zw...

Als klein kind kijkt Foppe met veel plezier naar de Fabeltjeskrant. De prachtige dieren en het oogje van meneer de Uil, het is helemaal het einde vind hij. Later blijft hij de serie ook volgen. Nu is de Fabeltjeskrant weer op televisie en hij geniet er nog steeds van. Een dier springt er voor ...

Een oude man, een oud flatgebouw, de nominatie is slopend. Linksonder en rechtsboven is al dichtgetimmerd, de eenzaamheid sluipt op kousenvoeten zijn wereld binnen. Ooit had hij kinderen, en een vrouw, ze willen hem niet meer kennen, daar sta je dan in je lege deur, je hebt hulp nodig want je re...

Sommige dingen zijn toch vreemd. Waarom is het moeilijker als je alleen bent om iets te ondernemen dan als je het met zijn tweeën doet? Officieel is er geen verschil, je maakt dezelfde aantal bewegingen of je doet precies hetzelfde als je zou moeten doen, dan als je met zijn tweeën zou zijn! M...

De dagen worden korter en de winter met zijn feestdagen komt er weer aan. Wel altijd even wennen de kortere dagen, voor de één de warmte van gesloten gordijnen en knusheid, voor de ander donkere stille dagen. Zelf ben ik een zomerfiguur en niet echt gek van deze dagen, het enige wat ik echt l...

Neem je leven in eigen hand, dat is iets wat je moet doen wil je het leven dat je leeft een andere maar positievere wending geven. Elk mens zal het uiteindelijk zelf moeten doen. Het is niet voor niets een gezegde en een waarheid als een koe: “Je komt alleen en je gaat alleen”. Waarom hebbe...

Ik schrijf ze, stukkies, soms kort door de bocht, een andere keer berekenend. Nathalie mocht dat wel en ik mocht Nathalie, helaas heb ik haar uit mijn leven moeten verwijderen want ze zat iets te dicht op mijn lip. Mensen willen ergens bij horen, ik heb dat nooit begrepen. In plaats van dat men z...

Het lijkt of ik geboren ben om als tankstation te fungeren. Een faciliteit waar mensen bij gelegenheid stoppen om zich te laven met troost, aandacht en begrip. Het is niet erg vind ik, dat mensen dat van me vragen. Zeker niet als het vrienden zijn. Ik heb graag vrienden om me heen, ze zijn belangr...

Met in zijn gang iets plechtstatigs, als van een verbannen keizer die in zijn ballingsoord met een mengeling van trots en weemoed het tableau van zijn roemruchte daden overziet, ijsbeerde hij zijn kamer op en neer. Hij was voor een beter leven geschapen, zoveel was zeker. De o­nrust in zijn bin...

Ik was heel erg verliefd op haar, Jenny van der Harst, een schone Scheveningse. Nooit geweten of het wederzijds was, ik denk van wel, maar het kon niet, haar dominee predikte iets anders, niet te geloven dat een altaar afstand predikt. Voorbestemd, maar niet voor mij. En dan zingt Johan Verminnen...

De eenzaamheid maakt de dag net zo lang als de nacht, met het enige verschil dat het licht is. De uren van de dag veranderen niets, je doet de verplichte dingen, maar het gevoel is wrang. Je zit thuis in je huis en hoort de klok: die tikt de uren net zo langzaam rond als de uren van de nacht. ...

Heup scheef, hoofd schuin. In haar ene hand een sigaret. Van achteren zie ik hoe ze achteloos haar hand laat wapperen terwijl ze praat. Zo dirigeert ze elk gesprek, ook als ze met mij speelt. De laatste tijd is ze druk met zichzelf. Ze ziet me nauwelijks staan, rent me voortdurend voorbij. Soms ...

De dag is weer voorbij; in mijn hart denk ik 'Gelukkig'. Ik weet ook wel dat het niet zo hoort te zijn, maar het is niet anders. Pinksteren was in mijn jonge jaren het beste weekend dat ik maar kon hebben. In de tijd dat ik mijn motor nog in bezit had. Ik heb 20 jaar Harley-Davidson gereden. E...

(Oostenrijk 2008 ) Zij bekijkt zich zelf in de spiegel ze weet niet wie ze is haar vaders geliefde? slachtoffer? of schuldig… incestkinderen het zal moeilijk worden daar buiten in haar huilt een kind…is zij dat? Haar spiegelbeeld zegt niets… is ze mooi? ziet ze er normaal uit? ...

Het was een mooie lenteavond, nog vroeg in het voorjaar, nadat de kieviten waren gearriveerd, dat Foppe zijn Brommobiel startte en naar de Watermolen van de Veenhoop reed, met een geheimzinnig gevoel in zijn onderbuik, net of hij speciaal Die avond daar Alleen moest zijn. Foppe was de laatste t...