Alle inzendingen over emoties

Thuis kijken ze er allang niet meer van op. Ze hebben er een tijd lang om gelachen, maar na jaren is de lol er wel vanaf. Ze hebben het inmiddels geaccepteerd. Bij iedere film, bij Spoorloos, bij Hart in actie. Moeders huilt. Emo-bitch pur sang. Altijd al geweest. Ik was een makkelijk doelwit vro...

Het is al een tijd geleden, een ontmoeting van iemand die ik dacht te kennen. Jou kennen zal ik dan wel nooit echt kunnen. Wat is dan een leven, een dag? Je hebt vele dingen die ik van vroeger toen je nog niet wist wat het leven was,te jong om mij te kennen. Van leeftijd verschillen maakt het le...

De Kollumer kaas smaakt niet meer sinds ik weet dat ik daar symbolisch verdronken ben, want wat is redding als het voor een gulden is, want dat was ik dus waard in de ogen van mijn vader, daar koop je verdomme nog geen maaltijd voor, misschien een blik erwtensoep of een rolletje drop, jawel, of een ...

En ik dacht, feeërieke armoedzaaier, dit moet de vrouw uit het sprookje zijn, prikkend spinnewiel, want zij hief een pen hoog in de lucht, adem, diep in mijn aura, blauw, en ze zei dat ik, doelwit, kan toveren! Ik kan dus toveren met een pen, maar ik dacht, jij met beelden en ik nam de pen uit ha...

Het leek wel alsof er een magnetisch veld om haar heen was gecreëerd waar het positieve niet kon overleven. Ze trok alleen maar negativiteit aan. Haar leven was één doffe ellende. Moeizaam gleed ze uit bed en slofte naar het toilet. Ze waste haar handen, schudde haar hoofd en schuifelde de tra...

In elkaar gedoken, gehurkt, elke spier van haar lichaam gespannen, tuurt ze in de verte en gaat met haar scherpe ogen de horizon af. Haar lichaam is amper bedekt met een lendendoek en glimt in de zon. Daardoor kan men zien wanneer ze één enkele trage beweging maakt om haar houding te vergemakkelij...

Na acht dagen werd op het eiland een oud vrouwtje levend onder het puin van de kerk vandaan gehaald. Ze huilde en riep trots voor de camera dat Jezus had haar gered. Ik begon ook te huilen, maar kreeg gelijk een stekende pijn in het hart. Toen brak mijn lichaam open en ik zag op het water dat de me...

Ik streep op veertig procent, de diepte moet duidelijk zijn, in de verte het donkerblauw. Vurig de zon boven een einder die onbereikbaar is, vlammend een zee van verlangen. Aan de kant, waar ik ben gestrand, teken ik amoebe na amoebe, in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de ...

De zondeval, de vloek, is theater. Jezus was immers al vóór aanvang van de schepping. God was er blij mee. Eindelijk bewuste gesprekspartners in plaats van een stelletje vrome apen. Toch dreef Hij daarna de mens uit. Ja, Hij wist het, het Kruis heeft vier uiteinden... Mijn ouders hoef ik na mi...

Er is een steen die in één keer aan alle bezuinigingen op aarde een eind kan maken. Als dat gebeurt, sprak hij opgewekt, zal het paradijs inslaan als een bom. - Kan zijn dat ik met mijn neus te jong en te lang voor de gaskamers van Auschwitz stond. Toch beheers ik die woede nu beter dan dat ik ...

De ultieme dooddoener, wij sterven van verlangen. R.I.P.

Toen ik vanmorgen op stond, wist ik het meteen. Het was weer terug. Moeizaam stond ik op alsof er een rem op mijn bewegen was gezet. Dit kon toch niet? Dit was toch niet waar? Het lijkt wel of ik elk spiertje in mijn lichaam kon voelen. Mijn hoofd gonsde. Heel mijn wezen doet pijn en zin, zin had ...

Ik heb er lang over nagedacht, moet ik nog doorgaan met al die alter ego's van mij. Achteromkijkend denk ik van niet, soms vergat ik de vink aan te klikken dat mijn email adres niet voor anderen (u dus) in beeld mocht verschijnen. De poespas schaf ik bij deze af, u krijgt wat u leest. Ik ben gluipe...

(voor J.D. Salinger) Ik heb zijn wrevel verstaan, een somber klokgebeier in de nacht van zijn eenzame ziel. Eén ding begreep hij als geen ander, dat kunst, hoe geniaal ook, geen geluk brengt. De aasgieren vermalen al het schone. Al het edele gezwoeg is als parelen voor de vraatzuchtige zwijne...

We gaan varen naar Enkhuizen en vandaar uit naar Hindelopen, Friesland. Is het plan. Ligt er nog een plaatsje eerder T.? ‘Jawel Stavoren. Maar dat is niks joh’. We vertrekken. Eerst weer uit ´de parkeerplek´ zien te komen. Motor aan. Boeien binnenboord. Hoorn is een mooie plaats. Langz...

Eigenlijk vreemd, wij belandden op de dansvloer terwijl ik jou daarvoor niet eens zag zitten. De vloer lichtte op in kleurrijke patronen, wederzijds omarmd bestegen we de 'Stairway to heaven', ik verdronk in jouw haar. Bedwelmend, geurige uitnodiging, zacht stralend blond, ik werd er bang van. ...

Het gebeurde even na middernacht. Het was net vrijdag de dertiende. Een jonge studente gaat uit in Amsterdam. In een café in de binnenstad let ze even niet op en weg is haar tasje. Foetsie portemonnee met OV-kaart, collegekaart, pinpas, sleutels. Een ramp voor iemand die hard werkt maar weinig h...

Wat vreemd eigenlijk, zelf net over een depressieve bui heen en heel optimistisch gelovend dat de vitamine D wel zullen helpen, wordt zij door haar allebei zoons die dag gebeld. De één had geen zin meer in zijn oude hobby en de ander reageerde haast niet op haar verzoek iets gezelligs te vertel...

Nog 1 nacht, dan is mijn oudste dochter jarig. Negentien jaar geleden heb ik haar voor het laatst gezien. Ze was nog maar vijf jaar oud toen zij en haar zusjes bij mij vandaan gingen. Verdriet maakt zich meester van mij, wat is het toch allemaal anders gelopen dan ik mij had voor gesteld. Nog 1 nach...

De aarde scheurt. Ik sta erbij en kijk ernaar. Niet in staat tot bewegen, laat staan tot handelen. Kan ik blijven hangen in wat ik ben? Oude patronen hebben geen functie meer. Niemandsland is mijn plek van vertoeven. Alle wegen zijn afgesloten. En dus liggen alle wegen open. Chaos als uitgangspunt. ...

Krampachtig houd ik vast. Wetend dat het leidt tot niets. Altijd is ergens een opening, loslaten in deze. Dat lijkt me theorie en geen praktijk. Houvast heb ik nodig zolang zich geen gelijkwaardig alternatief aandient. Dan wòrd ik losgelaten. Hier heb ik niets in te brengen, maar moet het er mee d...

Het licht flikkerde aan en uit in de kamer. Buiten gierde de wind langs de ramen en dikke sombere regendruppels sloegen tegen de gebarsten ruiten. De harde en koude wind rukte enkele jonge bladeren van hulpeloos op en neer zwiepende bomen en ze zweefde wild en zwijgzaam door de lucht. Een enkele h...

Hoeveel kan een mens verdragen en wanneer wordt het teveel. Ben ik nu te gespannen omdat ik mijn waterlanders niet meer onder controle heb. Maanden is het goed gegaan en nu is het ineens weer mis. Hoe komt dat toch? Kon ik er maar een antwoord op geven, dan kon ik er meteen wat aan doen. Maar ik we...

Zij wist niet wat te doen, een moeder tot stof vergaan, zij dacht een verleden te begraven. Maar al dat haar restte was niet meer dan een keramiek vol gruis. Verstrooid zocht zij naar een plek waar zij de herinnering kon vast houden, het park, daar heeft ze haar hart uitgestort. En daar ligt mams...

Ik heb al wat droevige dingen gezien in mijn leven. Een kind dat zijn eigen vader zag doodgeschoten worden in een kapotgeschoten stad en daarna zelf een kogel in de keel kreeg, op vier uur vliegen van hier. Vertederende zeehondjes die met een hakbijl doodgeknuppeld worden. Mijn bejaarde buurman di...

De miniramp gebeurde enkele maanden voor ik in dienst trad. Metaalgroothandel R gaf als relatiegeschenk een roestvrijstalen sigarettenaansteker met daarop een rode snijbrander gegraveerd. De aansteker was niet goed afgesteld en er ontstond een steekvlam die snor, neuspuntje en wenkbrauwen van de ink...

Hij vindt mij ontevreden, tja misschien heeft hij gelijk...ik wil zo vreselijk graag verhuizen naar de plaats waar ik mij het meeste thuisvoelde. Hij zegt dat dat bij het verleden hoort, ik vind van niet! In dit kleine gehucht kwam ik noodgedwongen terecht, na een boel ellende, ik kon toen niet an...

Juist mensen om wie je het meeste geeft, kunnen je het diepste kwetsen.

Zij zaten afzijdig van de primitieve kroegenstam, in hun afgewezen positie ergens voor een beslagen raam. De afgestompte, Amerikaanse B-acteurs vreesden voor een dreigende inkrimping van hun jachtgebied, ondergedompeld in hun saaie bier en achterlijke manieren, krijsend als kippen zonder kop. Al jar...

Gedachtes schieten door m'n hoofd, ik word heen en weer geslingerd tussen hart en hoofd! Hoe lang kan ik dit nog...sterker nog, hoelang wil ik dit nog. Na twee dagen "oorlog" teruggekeerde rust, excuses en woorden van hoe het anders moet en kan. Ik ben hier trouwens ook geen heilige in hoor......