Wilde hengst
De paarden met de vrijgevochten tempeliers draven naar buiten als tot op het bot gekwelde furieën. De gespannen waterkoning is moe van deze haastige, harteloze wereld. Deze ver uit de koers geraakte reddingsboei, ver verwijderd van oude aardgebonden culturen. Zwijg! Neem een frisse duik in de onwetendheid en dwaal mee in draadloze liefde, tot de Egyptenaren voor je staan als zalf voor alle wonden, dronken als God, eenzaam als je angstige hart, mager als je gedachten, verstomd. Breek! Wees minder dan de minsten en bijt je vast in de boeddhakersen van Isis. Bij de geur van whisky on the rocks zie ik de bruingetinte Isis achter een doorzichtig douchegordijn, haar lichaam loom onder het dampende water, zichzelf wrijvend met zoetgeurende olie, het soppende washandje over de volle borsten, Galia-meloenen, die zo heerlijk glibberig worden. Ze drukt mij tegen haar zachte borsten. Hap! Ik sluit mijn mond rond een van de lange tepels. Haar edele lichaam verwarmt mij als erwtensoep in de winter. Ik wil haar balletdanser zijn, haar spieren aanraken, dartelen in haar losse energieën, haar zweet ruiken, de lenigste erotische bewegingen maken. Kwiek hoogtepunten herhalen. Helaas ben ik schrijver en het is te laat voor omscholing, tja, al die wijn en het kromgebogen zitten schrijven, weer een droompje minder.
Geplaatst in de categorie: emoties
De ontgoocheling aan het einde komt gemoedelijk over met het glas wijn en het droompje minder.