Alle inzendingen over natuur

Eind oktober. De vuurbal van de zon hangt achter het geboomte. De hemel neemt wisselende tinten aan en het geboomte verkleurt; aarzelend wordt het geel en bruin zoals de grijsheid in mijn haar treedt zoals een ontdekkingsreiziger voorzichtig voet aan land zet op een nog onbetreden continent.....

Zo af en toe hoor ik ze weer: … MUIZEN. Vermoedelijk heeft het met de tijd van het jaar te maken. Ik weet het niet, het lijkt er op dat ze hun winterverblijf in orde maken – helaas in ons huis. Wat ik wel weet is dat ik die deugnieten in de spouwmuur of ergens op zolder bezig hoor. Om nu overa...

De eenzame boom in het weiland voor hun huis bewoog op de wind als een danseres. Zij zei: ‘Kijk eens hoe prachtig die boom beweegt in de wind, het lijkt net zo’n ballerina op één been?’ Ja zei hij: ‘Hij lijkt te swingen op de melodie van de wind.’ ‘Ach, hij wordt gewoon door de wind...

Zeg Oma, kijk eens wat daar nu aan de hemel staat, wat is dat nou? Een vingertje wijst omhoog en Oma zegt- dat is de maan kind, maar waarom Oma is er maar een stukje van dan, waar is de rest? Tja kind, de rest is er wel maar dat zie je niet. Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we wac...

Een geraas en een razernij als van een onweer, dat toch waarschijnlijk zou zijn na de grote hitte die het land onlangs overvallen heeft, weerklonk in de vroege morgen al. Het bleek afkomstig te zijn van een grote, massieve machine, die ik echter allerminst de naam "pallettruck" zou willen toekenne...

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal. De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mo...

Een afkalvende visstand door overbevissing is voor niets en niemand goed. Daarom moeten er de volgende maatregelen worden getroffen: - vangstbeperkingen - vermindering van bijvangst - bescherming van voedsel- en paaigebieden Maatregelen die reeds zijn getroffen en inmiddels zichtbaar hun (ze...

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de...

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag. Ik...

Vol verwachting klopt ons hart, verlangend naar het beloofde vocht en de dreigende wolken vanmorgen gluur ik naar de buienradar, want tja dat is bij uitstek de juiste manier om erachter te komen in welke outfit je jezelf moet steken voor je de deur uitgaat. Een paar dagen is het zo warm, oh hee...

Een paar weken terug zeg ik tegen eega, kijk- er zit daar een lint om die boom, volgens mij moet ie worden gekapt, waarop hij zegt, nee joh, vast niet…en ik laat het zo…stiekem wetend dat er een dag komt dat..juist ja. Afgaande op een behoorlijke portie herrie kijk ik naar buiten en zie er di...

We waren naar het West-Brabantse dorp Rucphen gereisd om een Heemtuin te bezichtigen; een van de mooiste wilde bloementuinen van Nederland en Vlaanderen. Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een e...

Soms verbaas ik me er weer eens over hoeveel dieren op mensen lijken of mensen op dieren. Het is maar hoe je het bekijkt. Ook dieren willen zich allemaal voortplanten en een nestje bouwen. Het bekende huisje, boompje, beestje is ook hen niet vreemd. Het beestje zijn ze dan wel zelf of hun jongen, m...

Het is veertig jaar geleden dat ik met vriendinnen het bosgebied doorkruiste nabij de oude kapel in bosgebied "De Brand" in Udenhout. Daar bloeien nu nog altijd de witte bosanemoontjes nabij de vijver waar het geluid van kikkers altijd weerklinkt en waar de hoge, kale stammen van eiken oprijzen en...

Bijna iedere dag maak ik een wandeling door het dorp. Eerst langs de zuidkant. van de er door lopende, vaart tot de fraaie Meidoornlaan me opwacht. Een straat die er vroeger minder florissant bij heeft gestaan – volgens zeggen. Nu is het een mooi straatje, met nog ouderwetse klinkers en opgeknap...

De Tilburgse Veldhovenring bevindt zich zonder dat men het weet, dus onvermoed ongeveer op de kruising met de Besterdring die men welhaast moet passeren om daar te arriveren (Ik had nog aan de buschauffeur gevraagd welke bus koers zou zetten in die richting en bij de bushalte geluisterd naar het gel...

Laatst heb ik een ‘gedicht’ gemaakt geheten ‘Wat is toch die Stilte’, waarin geprobeerd is meerdere facetten van stiltes te benoemen. Hoe ik daartoe ben gekomen weet ik niet meer, maar opeens was het er weer eens – het besef van en over stilte. Iets wat we op het platteland zo af en toe n...

De esdoorn, die sinds jaar en dag mijn woning beschermt, ontvouwt in dit seizoen haar kruin als een wonderlijke bosschage met de aanzetten van geel gebladerte zoals in de Natuur betaamt. Gele blaadjes resteren nog aan de andere boom aan mijn venster, gedeeltelijk kaal nu en zwarte takken tekenen zic...

Het herfstgevoel is, laten we eerlijk zijn, het gevoel van het naderende afscheid. Ja en zo wat, dat weet toch iedereen? Vergis u niet, want ondanks dat zijn er veel mensen die moeite hebben met afscheid nemen, met name van de zomer. Op mijn werk had ik destijds een collega die, zodra de blaadjes ...

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het geblader...

Ze klom de trappen op naar mijn appartement met een gigantische bos bloemen in de hand: bloemen in bonte kleuren, in wonderlijke gedaanten waarvan ik de namen niet ken en die hier nu staan te pronken in een doorzichtige glazen vaas. Het boeket, voor mijn achtenzestigste verjaardag, leek de perfect...

Daar staan op stakerige, houterige stelen, de rozen in die merkwaardige tuin aan het Westerpark. Zij dragen verschillende kleuren: roze, rood en geel, als waren zij de individuen die zij echter vanzelfsprekend niet zijn en nooit zullen zijn met ieder een eigen identiteit. Vaak ben ik de tuin gepasse...

‘Waar slaat dat nou weer op,’ zei ik tegen mijn vrouw, die soms met hele mooie maar niet altijd realistische ideeën op de proppen komt. Ik had volièregaas in een buisvorm gebogen, zodat er mezenbollen in pasten en die aan de terrasoverkapping gehangen. De mezen en de mussen en op de grond de...

Wandelen is vooral kuieren en veel stilstaan, luisteren en verwonderd blijven over de pluizige, donzige schoonheid van de vogels in broedkleed, verwonderd over de eigenaardige, uitdagende, opgewonden zang van de winterkoning of feller, heviger nog de bijna brutale roep van de cetti’s zanger - het ...

Jawel, de eerste werden gesignaleerd en krap een week later ging de boel los en met die boel bedoel ik dat de populieren die hier staan, een stuk of tien dacht ik ( uit mijn hoofd) hun pluizen gingen verliezen. Nou is verliezen nooit leuk, zeker niet als je daar ook al niet tegen kan maar in dit gev...

Een nieuwe zomer legt zich over de wereld en vermoedelijk is dit de laatste zomer van haar leven... Zij hield zozeer van wat zij placht te noemen "die lange schaduwen" alsof haar hele vocabulaire dat toch gescherpt en bijgesteld was door haar jarenlange studie van de Engelse taal uit deze ene, ge...

Gisteren zat ik met mijn kleindochter Irene in de tuin, te genieten van het mooie weer. We zaten onder het lover van de bomen, lekker in de schaduw, de ergste hitte vermijdend. Plotseling daalde er een rups aan zijn zijden draadje naar beneden. ‘Kijk opa,’ zei de kleine meid, ‘een rups, d...

Ik noem haar "Dracaena" maar weet niet of dat haar werkelijke naam is. Haar felgroene, langwerpige bladeren, die een fraaie tekening vertonen waaieren uit van haar stam. Trots en fier staat ze te pronken en er ontspruiten nog altijd nieuwe bladeren aan haar hart. Ik voed haar met zachte, rulle bru...

Hij heeft in z’n jonge jaren de meest kleurrijke vogels van de wereld in hun natuurlijke habitat gespot. De pitta, de quetzal, de weversvogel, vele soorten van de tangare, de gouldamadine, de amazone papegaai en de paradijsvogel. En dan de vele die ik niet noem, om de opsomming niet te lang te mak...

Mijn vrouw was met het mooie weer diverse spullen aan het luchten en van al die inspanningen ‘s middags even op de bank gaan liggen rusten. Terwijl ze uit het raam ligt te kijken heeft ze, langs het pad naar ons huis aan de slootkant, nog net een boom in het vizier en valt daarna met dit beeld in ...