Herfst in de lente

Mijn consultaties lopen.
De speelse natuur en dieren die door aanstormende voertuigen worden plat gereden.
De levensverwachting en de jongen in het nest, die verweesd achter blijven in honger en dorst.
De ene mens wordt een eeuweling, de andere mens blijft een kind.
Stikstof die zuurstof verslindt.
Dan lijkt er herfst in de lente, de klederdracht van bladeren, de hoop lang te mogen tooien ver weg.
De hoop van lange levensjaren, de winter uit te stellen, het hart die opnieuw hernieuwd wil kloppen,
levensaderen elastisch zich omvormen, natuurkrachtig zich herbronnen, de hoop zich te vereeuwigen,
de zoete slaap zich in rust wil veredelen, de warme haard in welbevinden, het warme nest terug te vinden.
Zonlicht wil worden. Opnieuw als lente zich wil ontpoppen. De natuur die mij de echte blijheid schenkt in het verwijderen van dagelijkse zorgen. Haar opverende kracht die ik mag ontdekken en die als een moeder voor ons wil zorgen. Doorheen de seizoenen zich om ons wil bekommeren. Ons eigen levenslied laat tokkelen. Tot het geschreven is. Soms onvoorspelbaar, waar het lijkt te eindigen leeft er hoop en wanhoop of het leven zinvol is. Of het leven oneindig is, afscheid niet eindig is.

lente herfst natuur zuurstof slaap winter zonlicht zuurstof

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 16