PARALLELLE WERELDEN

Je staat er eigenlijk nooit bij stil, vooral als je in een grote stad woont, maar toch is het zo dat er meerdere parallelle werelden om je heen bestaan.
Nee, niet in de zin van parallelle universums of iets vergelijkbaar ongrijpbaars, nee gewoon om je heen op onze aarde.
Vandaag zag ik opnames van vissen die op het diepste punt van de oceaan hun leefwereld hebben. Die gekke wetenschappers moeten dan zo nodig weer enkele van die wezens naar boven halen – verdorie laat die beesten toch. We geloven het wel, het staat immers op beeld.
Ze zijn het niet voor niets zo diep gaan zoeken – juist om vijanden te ontwijken lijkt me.

Maar goed ik bedoel eigenlijk meer om en rond het huis. Bekijk eens een mierenkolonie, hoe ze leven en hoe die beestjes hun best doen met het beleven van hun leven in hun wereld. Bekijk de vlinders en de ijverige bijen, voor zover nog aanwezig en je krijgt nog meer respect voor de natuur. De vogels die hun eten halen uit en hun jongen groot brengen in jouw tuin.

Gelukkig wonen wij enigszins achteraf en toch nog dicht bij de bebouwde kom van het dorp – ideaal. Rust, maar toch alle basisvoorzieningen nog onder handbereik.
Naast ons huis ligt een strook bos. Niet echt groot, maar toch spelen er zich, hoe klein ook, ook daar verschillende levens af. We hebben er zo onderhands alle aanwezige dieren wel gespot. Op vogelgebied: spechten, uilen, allemaal kleine al of niet zingende vogeltjes, buizerds, langs de vaart de waterhoen, meerkoet, aalscholver, eenden, reiger en dergelijk. Zelfs een kraanvogel heb ik zien overvliegen en ooit heb ik de zeearend gespot. Verder nog boommarters, hermelijn en vorig jaar heb ik eindelijk de vos in levende lijve gezien Hij sloop enigszins beschut achter de schaaldelen van de afrastering met het weiland van de buurman en waande zich even onbespied. Blijkbaar kunnen ze door het tegenlicht niet door de ramen naar binnen kijken. Hij liep trouwens de verkeerde kant op, want de kippen waren en zijn bij de buurman, voor aan de weg. En de schichtige reeën steken zo geregeld voor onze neus over naar het bosje, dat ik ze bijna vergat te noemen.

Mooi toch zoals al die levens zich in hun werelden naast elkaar afspelen en soms gedeelte door elkaar lopen, ook door die van ons. Toch moet ik als ik dit overdenk weer denken aan dat spelletje vroeger op t.v. toen twee partijen (volgens mij bruidsparen) om de beurt, een champagneglas uit een hiermee opgebouwde toren moesten zien te halen zonder de toren te laten instorten. Zodra door een van de partijen een glas werd weggetrokken en hierdoor de toren geheel of gedeeltelijk instortte had die natuurlijk iets verloren. Dit vind ik een mooie metafoor voor ons leven – alles is met elkaar verbonden en wanneer er een partij is die het verkeerde glas pakt, stort alles of in ieder geval een gedeelte in.
In ons geval lijkt de mens het verkeerde glas te pakken. Het simpele voorbeeld is dat er bijna geen bijen meer zijn die nodig zijn voor de bestuiving, wat veel belangrijker is dan dat men vaak beseft. Vermoedelijk komt dit door de milieuvervuiling.
Ook overbemesting en doodspuiten van weilanden door chemische bestrijdingsmiddelen, waardoor er in het huidige boerenland bijna geen bloemetje de kop meer opsteekt en weidevogels zijn verdwenen,

En toch, ieder wezentje is met zijn of haar voorbestemde bezigheden bezig. Soms zijn er van die slimmeriken die zich daar niet helemaal aan houden en die net als de mens iets nieuws hebben ontdekt.
We hebben aan onze overkapping een hondenbench met daarin vetbolletjes met zaden hangen, ter ontmoediging van de vraatzuchtige brutale spechten. Het klein vogelgrut kan zichzelf zo ongehinderd naar behoefte bijvoeren.
Een paar dagen geleden zaten we ‘s morgens gezellig te koffiedrinken en plotseling zei ik tegen m’n vrouw: ‘Moet je eens kijken. Proberen we de spechten te weren, komt er een brutale eekhoorn zich te goed doen aan de vetbollen.’
Door het reflecterende licht kon het diertje ons niet zien. Vandaag was hij of zij er weer en zo lenig als die, is weet hij een paar spijlen van de bench te ontdekken waar hij zich door, naar binnen weet te wurmen. Op nog geen drie meter afstand kon ik de slimmerik met m’n telefoontje filmen.
Ach mooi om te zien dat ook die dieren soms zo goedaardig slim zijn. Van mij mag het. Ondertussen heb ik alle dieren en diertjes die er rondom ons leven in hun eigen wereldje, wel mogen aanschouwen.

Echter eentje ontbreekt er nog op mijn denkbeeldige lijstje – een nieuwkomer.
Helaas voor hem, wil ik hem liever ook niet afvinken; hij staat niet eens op mijn lijstje, want ik hoef hem en wil hem hier liever ook niet zien in mijn wereld. Hij heeft hier niets te zoeken en zal op termijn met de mens in conflict komen. En dat is, u raadt het vast wel, ……. de wolf.

werelden parallellen universum

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 94