Alle inzendingen over natuur

Een uiterst taaie dennenboom houdt nog altijd stand in "ons parkje" aan de Ringbaan Oost te midden van haar soortgenoten: de esdoorn, de linde en de beuk. Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo overvloedig de wereld bedekte. Zestig jaar na dato,…

We worden overspoeld met water, regenwater welteverstaan het lijkt alsof de regen-weergoden een overschot hebben aan water en dat dus zo snel mogelijk allemaal willen lozen, in het liefst: zo kort mogelijke tijd? Het regent nu al dagen en een mens zou er dus een waterhoofd (en lijf) van krijgen maar net op dat moment wordt het droog, piept de zon…

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt zoon, 6, op vaderlijke toon tegen ons. We zitten in een Canadese kano op weg naar Bunnik. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’, roept hij triomfantelijk. Man zit achterin, tussen ons in zit zoon. Met zijn zwemvest aan en zijn peddel paraat, weet ik. Zien doe ik het niet echt. Ik…

Ik heb de zee weergezien. Plotseling vertoonde ze zich (een lange streep aan de horizon) na onze lange tocht nadat we de hoog oprijzende rij van de lichtgele zanderige duinen, bekroond door het helmgras, gepasseerd waren. De witte branding beroerde de vloedlijn onophoudelijk met steeds opnieuw aanrollende golven en meeuwen dartelden opgewekt en lichtzinnig…

Je staat er eigenlijk nooit bij stil, vooral als je in een grote stad woont, maar toch is het zo dat er meerdere parallelle werelden om je heen bestaan. Nee, niet in de zin van parallelle universums of iets vergelijkbaar ongrijpbaars, nee gewoon om je heen op onze aarde. Vandaag zag ik opnames van vissen die op het diepste punt van de oceaan hun leefwereld…

De lichtgele en dieppaarse bloesems van de struiken in een tuin aan het Theresiaplein contrasteren en harmoniëren tegelijkertijd ongelooflijk fraai met elkaar. De bevallige bosschages spreiden hun schermen op elegante wijze en zij vormen een sieraad voor de buurt en voor de wijk waar dertigerjaren-huizen met erkers de toon aangeven. Maar ook in de…

Het licht van deze meimaand dat in brede banen is neergedaald op het welige gras aan de andere kant van de snelweg, werd ook gefilterd door de kruinen van de hoge bomen in de Warande gisteren tijdens onze wandeling. We waren op weg naar een kleine uitspanning die men geloof ik de "Grotto" noemt in het hart van ons Sterrenbos waar leuke honden dartelden…

In een uithoek van de stad koestert ze haar kleine universum als was dit afgezonderd, afgescheiden van de werelden van vele andere stadsbewoners en van al het onheil, leed en ongeluk dat overal "Gang und Gebe" is. In het plantsoen bij haar huisje trof ik nietige vergeet-mij-nietjes aan, als herinnerend aan liefdesverdriet, aan een op tragische, onherroepelijke…

En zo verschijnt ieder jaar her en der de gele brem die me aan haar doet denken omdat ze deze bloemen - en wie weet waarom? - prefereerde boven alle andere bosschages, struiken, bloemen en planten. De bremstruiken luisteren ons noordelijke voorjaar steeds op naast alle overige uitbundige bloesems. Haar moest ik afgeven, overgeven aan de oneindigheid…

Een vierkant perceel bedekt met rulle, donkerbruine aarde is sinds kort zichtbaar in ons grasgroene plantsoen aan de Nassaustraat. Gehelmde heren waren gekomen met een voertuig van de gemeente als waren zij van plan een graf te delven. Maar nee; dunne, fragiele twijgen van een mij onbekend gewas zijn geplant en ik hoop dat deze het leven zullen houden…

Er was eens een waterdruppel, die samen met zijn broertjes en zusjes in een grote wolk woonde. De waterdruppel was altijd vrolijk. Dat vonden de anderen soms erg irritant. ‘Waarom ben je toch altijd zo vrolijk?’ mopperden ze, ‘zo leuk is het hier nou ook weer niet. We zitten opeengepakt te wachten tot we naar beneden mogen.’ Maar de waterdruppel…

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange, ordelijke en keurige rijen verheffen zij in het voorjaar hun…

Deze dagen zijn mij het liefst en het meest dierbaar; als in de atmosfeer een verwachting zindert; als de vogels terugkeren en in zwermen de hemel bevolken. Tot mijn verrassing is de brede Postelse Hoeflaan in haar middenberm gesierd door een tapijt van maïsgele krokusjes en piepen lieflijke, fragiele vogeltjes al die zich schuilhouden in de hoge…

De cirkel van haar huwelijk is gesloten en ondoordringbaar; mevrouw heeft het voortdurend over "munne man". Als echte Tilburgse aanschouwde zij haar geboortestad en de binnenstad al sinds lange jaren niet meer maar ze verbaast zich over de verbouwingen en veranderingen waarover anderen rapporteren en die op instigatie van de gemeente tot stand zijn…

Na wat achteraf een sluimerende slaap blijkt, lijkt het alsof een bijna doorzichtig wezen, een bosnimf, misschien, zich losmaakt van de wortels van een oude boom. De wortels lijken zacht en elastisch, terwijl ze deze afwikkelt als de draden van een bol wol. Pas als ze opstaat, realiseert ze zich dat ze in het bos is, en ze begint te rennen. Zwierend…

En zo nam je mij mee, mijn zuster, door stad en land en zo wilde je me de Latijnse namen bijbrengen van al die planten, struiken en bomen die je op de Middelbare Land- en Tuinbouwschool geleerd had ("Platanus Acerifolium", "Quercus Robur"). En ik, jouw onwillige en weerbarstige zuster, luisterde niet, bewonderde echter zozeer de glorieuze schoonheid…

Ze kwamen met hun keeshondje, nadat ze de eendjes hadden gevoerd, naast mij zitten op het bankje in het park. Ik was er gaan zitten om in mijn krant gauw even de koppen te snellen. Onverwacht hoorde ik het kleinzoontje aan z’n opa vragen: ‘Opa, hoe kan het dat het ene dier veel ouder wordt dan het andere? Mijn hamstertjes zijn maar net twee jaar geworden…

In het bos staan talrijke bomen en boompjes. Sommige bomen zijn erg oud, andere komen nog maar net kijken. Zo staat er een eerbiedwaardige grote, oude boom al jaren te dromen. Hij heeft al veel bomen zien komen en gaan. Hij heeft ze allemaal overleefd. Op een dag wordt er een jong boompje naast hem geplant. Het boompje kijkt verlegen op naar die…

Eind oktober. De vuurbal van de zon hangt achter het geboomte. De hemel neemt wisselende tinten aan en het geboomte verkleurt; aarzelend wordt het geel en bruin zoals de grijsheid in mijn haar treedt zoals een ontdekkingsreiziger voorzichtig voet aan land zet op een nog onbetreden continent.....…

Zo af en toe hoor ik ze weer: … MUIZEN. Vermoedelijk heeft het met de tijd van het jaar te maken. Ik weet het niet, het lijkt er op dat ze hun winterverblijf in orde maken – helaas in ons huis. Wat ik wel weet is dat ik die deugnieten in de spouwmuur of ergens op zolder bezig hoor. Om nu overal muizenvallen neer te zetten is onbegonnen werk. Ik heb…

De eenzame boom in het weiland voor hun huis bewoog op de wind als een danseres. Zij zei: ‘Kijk eens hoe prachtig die boom beweegt in de wind, het lijkt net zo’n ballerina op één been?’ Ja zei hij: ‘Hij lijkt te swingen op de melodie van de wind.’ ‘Ach, hij wordt gewoon door de wind bewogen, maar inderdaad het lijkt alsof hij een beetje swingt. Maar…

Zeg Oma, kijk eens wat daar nu aan de hemel staat, wat is dat nou? Een vingertje wijst omhoog en Oma zegt- dat is de maan kind, maar waarom Oma is er maar een stukje van dan, waar is de rest? Tja kind, de rest is er wel maar dat zie je niet. Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we wachten tot de avond is ze nog steeds rond, waarom is de…

Een geraas en een razernij als van een onweer, dat toch waarschijnlijk zou zijn na de grote hitte die het land onlangs overvallen heeft, weerklonk in de vroege morgen al. Het bleek afkomstig te zijn van een grote, massieve machine, die ik echter allerminst de naam "pallettruck" zou willen toekennen, waarmee men bezig was de takken uit het hart van…

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal. De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mooie bloemen, ieder met hun unieke kleur en vorm, staan…

Een afkalvende visstand door overbevissing is voor niets en niemand goed. Daarom moeten er de volgende maatregelen worden getroffen: - vangstbeperkingen - vermindering van bijvangst - bescherming van voedsel- en paaigebieden Maatregelen die reeds zijn getroffen en inmiddels zichtbaar hun (zee)vruchten afwerpen. Een aanpak die werkt, met als…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de…

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag. Ik zie de trotse plant met de paarse en roze bloemen…

Vol verwachting klopt ons hart, verlangend naar het beloofde vocht en de dreigende wolken vanmorgen gluur ik naar de buienradar, want tja dat is bij uitstek de juiste manier om erachter te komen in welke outfit je jezelf moet steken voor je de deur uitgaat. Een paar dagen is het zo warm, oh heerlijkheid na die talloze dagen dat we allemaal klaagden…

Een paar weken terug zeg ik tegen eega, kijk- er zit daar een lint om die boom, volgens mij moet ie worden gekapt, waarop hij zegt, nee joh, vast niet…en ik laat het zo…stiekem wetend dat er een dag komt dat..juist ja. Afgaande op een behoorlijke portie herrie kijk ik naar buiten en zie er diverse spannende grote wagens staan, het geluid van een…

We waren naar het West-Brabantse dorp Rucphen gereisd om een Heemtuin te bezichtigen; een van de mooiste wilde bloementuinen van Nederland en Vlaanderen. Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een ekster en een patrijs te bewonderen waren, werd ons…