Alle inzendingen over literatuur

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachte, Van schoonheid en van poëzij De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen zweven In glanzig nevelwaas dooreen, Die mij het hart doen…

'Khebb tongen t'mijn' verdoen: 'khebb dorpen min dan Steden Ten uytvoer van mijn' saek beleefdelick bereidt; 'Khebb vrienden, in getal, als 'tsand ten over leit, In aensien, menighmael meer waerd dan mijn' gebeden; 'Khebb, hadden't andere, sij wisten't te besteden Ten plaester yeder een van sijn' afsienlickheid; Maer, ô mijn laeste…

Wreed gescheiden lievelingen! die uw' weg met tranen weekt;- voor wier diep gewonde harten de aarde niet een Roosjen kweekt;- Als 't gevoel der teerste scheiding uw' geprangden boezem knelt, en geen hartverligtend traantjen in uw brandende oogen zwelt;- Zet u dan in stille nachten op een eenzaam Kerkhof neer.- in 't gevoelloos Rijk der…

Wat is 't anders als fraai? Die anders niet en kan als zingen, spelen, tuiten, is geenszins fraai zo deugd en eerbaarheid staan buiten. Een vrouw die niet als zingt en tuit, die gaarna danst, en die de luit schier nimmer uit haar handen leit, fij, fij, dat is lichtvaardigheid. Maar is het niet een hemel schier te zien hoe dat een geestig…

Waar ligt dat avontuurlijk Faeryland? De glazen globe, gave van Merlijn, zilveren schimmig, met parelen schijn. Bokaal waar alles is wat eenmaal was, waar de oude vorst, de oude vorstin verblijft, eerwaarde voorouders van het mensenras. Kom, kom nu in mijn borst, kom hier met spoed, waar uit de wonde drupt ons kinderbloed. Het deugdzaam altijd…

Ik probeer wel eens bij mezelf te achterhalen hoe mijn schrijverschap ontstaan is. Dat is een gevoelig punt, want het ligt mij zeer na aan het hart of is het in het hart? Tot ongeveer mijn vijftiende jaar deed ik een schriftelijke tekencursus, waar ik hoge ogen mee gooide. Ik heb het alleen niet afgemaakt, misschien uit faalangst of angst voor succes…

Sterren O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, Als deze ogen zich sluiten voor eeuwig en dit lijf wordt ten grave gebracht, O de stille onbegrijplijke sterren! o 't mysterieënheir van de nacht! Lief, de dag is zo druk en zo nuchter,…

Psalm 1 Systeem! Gij spitst geen oog of baard en draagt geen slepend kleed; hij die in u een mens ontwaart misvormt u naar zijn eigen aard waar hij ook niets van weet. Systeem, ik noem u dus geen God, geen Heer of ander Woord waarvan men gave en gebod en wraak wacht en tot wiens genot men volkeren vermoordt. Systeem! Lijf dat op niets…

Liefde doet klagen Och, hoe is mijn lot zoo wreet! Van rampen te zamen gesmeet! Appelona, hoe lang Zult gy blijven zo stuurs, zo wrang? Hoe lang al even trots? Gelijk als een harde rots, Die 't zee-gewelt op zijne borst doet breeken, Zo wrevel staat gy voor mijn zuchte en smeeken. Hoe dikmaal zach my de Maan Voor uw vensteren waaren gaan…

Neem weg, neem weg dien afgerichten mond, Die lippen vol verraad, met wellust overstreken; En dat gevaarlijk oog, die valsche morgenstond, Waar de uchtendzon van heil gereed schijnt door te breken! Maar geef, Meinëedige, mijn kussen my weêrom, Die panden van mijn min: zy zijn mijn eigendom. Verberg, verberg die heuvels van albast, Die uw bevrozen…

Klorinde 'Ach, waarom toch, Klorinde! 'Zijt gij zo schoon en wreed? 'Kan niets u dan bewegen 'Daar 'k zo veel om u leed? 'Hoe vele lange nachten 'Doorwaakte ik niet met smart! 'Wat kostte gij mij tranen, 'En zuchten aan mijn hart! 'Waarom toch laat gij vruchtloos, 'Mijn dierbre zielvriendin! 'Mij om uw liefde smeken 'En…

Er is een grote norse neger in mij neergedaald die van binnen dingen doet die niemand ziet ook ik niet want donker is het daar en zwart maar ik weet zeker hij bestudeert er aard en structuur van heel mijn blanke almacht hij morrelt wat aan halfvermolmde kasten dat voel ik - splinters schieten door mijn schouder nu leest hij oude formulieren…

De Beemster, voor Karel Looten De wintvorst, om den rouw van Hollants Maaght te paeien, Vermits door storm op storm zy schade en inbreuk lee, Schoot molenwiecken aan, en maalde, na lang draeien, Den Beemster tot een beemt, en loosde 't meir in zee. De zon, verwondert, zagh de klay noch brack van baren, En drooghdese af, en schonkse een groenen…

Schoon oogen, die vermeucht te nemen en te geven De sielen die ghij wilt, door uwen harssenstrick, Die met het spelen van een vriendelijcke blick Soo vaeck ontsteeckt en bluscht de vlamme van mijn leven, Ach, in wat dampe moet mijn siel onseker sweven Door wrevle nijdicheit en 't ongeval vol schrick, Met haer verbolgen storm en swarte wolcken…

Sonnet Vroeg in de dageraad: de schone gaat ontbinden de gouden, blonde wrong, als een citroen van kleur. Vrij in de buitenlucht zit zij bij d'achterdeur waar 't groene wijngaardloof de luwte-muur beminde. Dan beven amoureus de liefelijkste winden in 't zijig gele haar en groeten met een geur haar goddelijk gezicht: zij stelt ze niet teleur…

Eerste aanblik En, peinzend, zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen, Waarin de deernis kwijnt, de liefde droomt, - En weet niet, wat mij door mijn adren stroomt: Ik zie naar u, en kan niet ademhalen: Een gouden waterval van zonnestralen Heeft nooit een zachter aangezicht bezoomd... 't Is, of me een engel heeft verwellekoomd, Die met een paradijs…

Schrijvers die veel succes oogsten met hun boeken lopen het reële risico dat ze een ego ontwikkelen dat zo groot is als een volwassen melkwegstelsel. Harry Mulisch en Jan Wolkers zijn daar krasse voorbeelden van.…

Mizerie-mensen Ik heb u lief, mizerie-mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen, Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlammen op te vlerken, Te veel, om er van dood te gaan.…

Je bent Je bent gewoon je bent gewoon een mens dat is een warm en onontwarbaar wezen en toch kun je gebeuren als een wonder want ik heb je geroepen in mijn slaap ik riep je liefde door eigen honger in de eigen stem ontwaakt zag ik: ik heb je niet gedroomd hier ben je je bestaat ik heb je liefgehad dit is de nacht ik heb je lief…

Sneeuwstorm In mijn streek zegt men 'ver' in de zin van 'bijna'. Het is al 'ver' winter. En zo ver is het inderdaad. Sneeuw is eeuwig leven op een wit blad zonder letters geschreven, niets is nog hier, alles is ginder. Zoals dat boerderijtje, tien vadem onder de sneeuw. Sneeuw doet het landschap wat longen doen bij het inhouden van…

Naamloos Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met zijn zaad. Ik heb hem nooit gekend die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig woorden nodig. Jan Johannes Cornelis Arends werd geboren…

Lied dat ik van een krankzinnige hoorde Ik heb de bodemloze put gepeild Het water staat mij nader dan mijn schoenen Ik heb de nagels van mijn vlees gevijld Ik zal mijn tong met verse watten boenen Het geeft den man niet of de mast verklept Wanneer de manen in zijn hoofd gaan gloeien Hierom ben ik in een gesticht verlept en voel mijn leden…

Zelfportret Je ziet een man in de tuin hij lijkt verzonken in zichzelf die man ben ik, ik weet het maar als je lang kijkt naar een foto van jezelf verval je in gepeins - wie je bent en wie je bedoelt als je ik zegt, enzovoort ik kijk en kijk in dat gezicht en inderdaad - ben ik dat? over het ik is veel nagedacht ook door mij, maar de meningen…

Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik en denk om roem en eer geen ogenblik, maar vindt in verzen vrede en zielsgeluk. Veracht de wereld en zijn valsch behagen in afbreuk doen, wat groot is te verlagen en al het kleine en slinksche hoog te dragen. Christenen, Joden, Parsen, Moslemin, zij dolen allen; voor wie toe wil zien, vervalt…

De ontmoeting Tusssen uw ogen en de mijne Was 't licht anders dan om ons henen, Zachter en van iets teers doorschenen: Glanzingen die in glans verdwijnen. Alle verrukkingen: vreugde en wenen Hebben zich in die glans gevonden; 't Smachten van ons begeerge monden, En de drang veel goeds te verlenen. En de weelge golvingen kwamen Van…

Op een dag spuwde mijn moeder mij uit, het was aardbeientijd, ze was kwaad want ze had net een groot bord vol geplukt toen ik haar relatieve rust (een man, een kind, een portie aardbeien) kwam verstoren. Ik had de haren van een vreemde en krijste hard en blauw, mij gaven ze een tik om me te doen zwijgen. Toch gooide ze me niet weg.…

Willem Frederik Hermans 1921-1995 (III - II) Gerard van het Reve 1923-2006 (III - I) Harry Mulisch 1927-2010 (III - III) Eenmaal boven lees ik graag nieuw werk!…

Vrij wil je zijn? Vergeet het, lady, je hebt er geen talent voor, geen spriet, je wilt de kwalen van de vrijheid niet, de pijn niet, noch de remedie. Verlies je toch niet in de monotone slaap die niet wil slapen, het gepluk aan die ene erogene zone die blijft vloeien en gapen, maar speel liever dat je gekluisterd bent en fluister over vrijheid…

Lenin, gij machtigste, dapperste Strijder, Gij alles durvende en hoge Held, In diep bezinnen en het verst geweld Even machtig, - gij werdt de bevrijder Der boeren, en wildet worden ook de leider Der Russische arbeiders ter vrijheid, redder Van het gehele wereldproletariaat, En stichter van de communistische wereldstaat. Gij stierft. Waardoor…

Nabil en Takis Vanmiddag, lezend in Kavafis' verzen, herlezend, proevend, vloeit geluk overdadig binnen met de herfstzon. Ik ben gezalfd en warm, er klinkt arabische muziek, griekse muziek, en in de tuin, stralend in jeugd en schoonheid oogsten Nabil en Takis henneptoppen. Ik heb geurige koffie klaar staan in doorzichtig porselein, maar…