Elly de Waard: Anadyomene
Anadyomene
Zo mooi, zoals haar naakte lichaam door
de branding springt, de borsten hoog,
de armen in het verlengde van haar rug
geheven. Ik zie onder haar huid, als
nooit ontwikkelde vleugels die zich
willen uitslaan haar schouderbladen
zich driftig bewegen. Een onverminkte
Venus is zij, levend uit het gemarmerd
schuim herrezen. Ah, lieflijk zoals haar
zachtheid die gespierde golven weerstaat!
Haar handen houdt ze voor de holten met
het stugge haar. Voor haar knielen de
rotsen, rustend tegen elkaar en bieden
ze de door een meester geslepen vormen
van hun ruggen aan. Voor hun sculptuur
had de polijster van het getij zijn
eeuwen nodig, maar de natuur heeft
haar volmaakt gemaakt in nog geen
eenendertig jaar.
Elly de Waard is geboren in 1940 te Bergen.
Ze ging naar de lagere school bij de zusters Ursulinen. Daarna ging ze naar het Murmellius Gymnasium in Alkmaar, heen en weer fietsend.
Ze hield vooral van Gorter.
In 1955 verliet haar vader het gezin. Hij liet een moeder met vier kinderen achter. Ze liep vaak met haar zusje langs café 'De Pilaren', waar Adriaan Roland Holst vaak zat met Bloem of later Lucebert. Ze wilden maar wat graag aanschuiven. Eens gingen ze verkleed als bohemiens langs de oude dichters paraderen, zo van onze tijd breekt aan!
In 1959-1960 behaalde ze een diploma aan het avondlyceum te Amsterdam. Ze ging Nederlands studeren aan de Universiteit van Amsterdam. In 1962 ontmoette ze de dichter Chris J. van Geel, hij was toen 45 en zij was 22. Ondanks het leeftijdsverschil gingen ze samenwonen, zij verliet zelfs de universiteit voor hem en zijn dichtersdomein. Ze heeft veel van Van Geel geleerd over de dichtkunst, ze was zijn trouwe en hoogst aandachtige leerling, twaalf jaar lang, dag en nacht. Ze woonden eerst in Groet, maar nadat hun huis daar afbrandde, gingen ze ergens buiten Castricum wonen. Dat was in een oud jachthuis op een groot landgoed, ooit door een rijke familie Van Vliet gebouwd (1888). Zij mochten het huren en beheren, een ideaal oord voor het dichtersduo. Het landgoed heet 't Vogelwater. De duinvilla heeft twintig kamers, inmiddels sfeervol ingericht door de duinenkluizenares Elly. Het ligt op vijf minuten lopen vanaf de Noordzee. Haar natuurinspiratie is een feit. Daarnaast werd ze beïnvloed door Emily Dickinson, Sylvia Plath, Vasalis, Gerhardt, Leopold en de lesbische Sappho.
Chris J. stierf in 1974 en daarna ging zij zelf gedichten schrijven.
In 1977 verscheen haar eerste publicatie in 'De Revisor' en een jaar later verscheen haar eerste dichtbundel 'Afstand'.
Haar thema's waren de natuur, romantische liefde, het vrouwelijke lichaam en zintuigelijk genot.
Ze was tegen de opvattingen van de Vijftigers.
In de jaren 80 was ze vooral literair actief voor de vrouwenbeweging. Samen met Meulenbelt, Dorrestein en Tuyll ontwiepen ze de Anna Bijns Prijs, een 2-jaarlijkse prijs voor een vrouwelijke auteur.
Naast dichteres was ze vertaalster, recensent en popcriticus. In 1986 was ze de onbetwiste leidster van 'De Nieuwe Wilden'. Ze was jurylid bij o.a. de P.C. Hooftprijs.
Ze heeft zo'n zeventien bundels gepubliceerd. De laatste heet 'In het halogeen' (2009).
Ze vindt dat ze haar beste werk nog moet schrijven. Misschien ben ik haar wel eens voorbij gelopen, toen ik anderhalf jaar in Egmond-Binnen woonde, zij het voornamelijk achter kloostermuren.
In ieder geval heb ik haar eens zien optreden in Deventer. Haar stem is buitengewoon vrouwelijk en deftig-innemend.
Ze woont nog steeds op haar landgoed in dat grote huis, dat ze willen slopen, maar Elly mag er de rest van haar leven blijven wonen. Ze heeft het druk genoeg met het onderhoud ervan. Ze leeft er alleen in het gezelschap van de muze Erato en haar stoere waakhond. Als je soms bij volle maan een soort Anadyomene de zee in ziet duiken, dan is dat Elly, die nieuwe ideeën voor poëzie aan het opduiken is.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Elly de Waard
304
Geef je reactie op deze inzending: