Hagar Peeters: Tongenvertoning

Geef mij toegang tot je tong.
Die bode van verboden, torser van laster,
drager van zwijgen
is de brug tot gedachten.
Waar geest in lichaam uitmondt wil ik zijn
om, voordat je lippen zich sluiten,
in de schacht van keel en huig
naar je stortvloed van stilte te luisteren.
De geest legt het af tegen drank
en ook na gesmeek weekt
de tong zich van het lichaam los,
richt zich op, spreekt
tot een wereld die niet weten mag.
Je zult je tevergeefs verweren
dat het een vergissing was.
Onherroepbaar is, wat eenmaal daglicht zag.
De openbaarheid schuwt zoveel,
maar weinig kan het daglicht velen.
Toon mij enkel je keel
om wat je niet prijsgeeft met me te delen.


Hagar Peeters is geboren in 1972 te Amsterdam.
Aan diepte-psychologie kan ik niet doen bij haar, daar er simpelweg te weinig jeugdgegevens bekend zijn, ik weet zelfs niets over haar ouders, ze duikt gewoon op als een bijzondere siervis uit geheime oceaandiepten.
Ze is inmiddels 38 jaar. Ze zal zeker de VWO of het gymnasium hebben doorlopen, daar ze in Utrecht op de Universiteit heeft gezeten. Ze studeerde daar Cultuurgeschiedenis en Algemene Letteren. Het studentenleven in Utrecht gaat ook gepaard met een woelig en boeiend uitgaansleven in prachtige kroegen, waar inspiratie voor het oprapen ligt.

Ze is haar dichtcarrière begonnen in de kring van de dichter Ingmar Heytze, die er een waar poëziecircus van maakte. Ze deed het uitstekend als podiumkunstenares, gedichten met muziek vermengd, meer toegankelijke poëzie, snel contact makend, zoals de rappers doen, in het hier en nu maatschappelijke misstanden aan de kaak stellen, rauw en recht voor zijn raap, grofeerlijk, recht uit het hart en vaak hard, schreeuwerig, wanhopig.

In 1997 maakte ze een onuitwisbare indruk met haar optreden tijdens het Double Talk-festival in Amsterdam.
Daarna ging het als in een stroomversnelling met haar optredens bij de meest belangrijke poëziefestivals, waar ze het publiek steeds weer wist te imponeren, ook omdat ze uiterlijk zo fragiel toont en dan die rebelse, diepgaande poëzie, die zij zo hartstochtelijk declameert. Haar schoonheid werkt mee, maar is een bijzaak. Ze was bijvoorbeeld te bewonderen bij 'De Nacht van de Poëzie' en 'Crossing Border'.

In 1999 verscheen haar eerste dichtbundel 'Genoeg gedicht over de liefde vandaag', wat insloeg als een bom vol feestelijke confetti en de zin 'want al schrijvend heb ik de liefde niet bedreven' is reeds een glimmende kleinood in de literatuurgeschiedenis. Ze schrijft subtiel, soms satirisch, laconiek, maar zeer gerijpt.

In 2002 verscheen haar scriptie 'Gerrit de stotteraar. Biografie van een boef' in boekvorm. Het handelt over een beruchte, beroemde Amsterdamse inbreker en uitbreker. Het kreeg de Nationale Scriptie-prijs 2001 (van 'Het Parool').
In 2003 verscheen haar tweede dichtbundel 'Koffers zeelucht', dat de Jo Peters Poëzieprijs én de J.C. Bloemprijs kreeg. Het gedicht 'Droombeeld' was één van de drie mooiste gedichten van dat jaar.
'Koffers zeelucht' behandelt de thema's liefde, ouders en scheiding.
Haar biografie moeten we uit haar poëzie puren. Vooralsnog.

In 2008 verscheen haar derde dichtbundel 'Loper van licht', licht en naïef, maar hoogst boeiend als vanouds. Ze heeft haar laatste baantje eraan gegeven en ze is nu full-time dichteres. Ze schrijft, draagt voor, treedt op. Ze is een uniek en boven velen uitstijgend performer, maar kan ze daar echt van leven? Ik dacht altijd dat maar heel weinig schrijvers, laat staan dichters van hun werk kunnen leven zoals Reve, Mulisch, Wolkers, Nooteboom en Hermans. Zwagerman wellicht, die ook dichter is, maar verder zou ik niet durven gaan.
Of ik ken de beloningen voor poëzievoordrachten niet goed genoeg of Hagar wordt door een geheime minnaar gefinancierd. Dat laatste hoogstwaarschijnlijk. Maakt niet uit, zolang ze maar doorschrijft!

Hagar Peeters Tongen Tongenvertoning declameren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 306