Alle inzendingen over geschiedenis

Soms stuit een mens op een 21e september op verrassingen. Bij het opruimen van talloze papieren was daar opeens een folder over Voorne Putten met een VP pas erin. Deze wees op o.a. Koffiehuis De Koffieleut in Rockanje. Dit is gelegen op een zeer stille plek waar zonnebloemen en maïs floreren en waa...

De naam Ninevé wordt in de Bijbel in de boeken Genesis, II Koningen, Jesaja, Jona, Nahum, Zefanja, Mattheus en Lucas genoemd. Ninevé, heden-ten-dage een ruïnestad in Irak in de huidige stad Mosoel, heeft zich na de prediking van de profeet Jona bekeerd en werd vervolgens gespaard. Ninevé of Nini...

Marcel Proust had zijn madeleines, ik heb mijn Kollumer kaas. Wanneer ik die kaassoort proef, dan komen er spontaan talloze herinneringen incluis associaties in mij omhoog borrelen. Ik weet nog exact hoe de gereformeerde pastorie er van binnen uit ziet. In gedachten kan ik er nog gemakkelijk doo...

Mijn vader heeft hard moeten studeren om uiteindelijk in Kampen te slagen voor zijn beroepsdoel: gereformeerde predikant. Hij had in Kampen twee hospita´s, die elke dag gehaktballen voorschotelden. ´Mien, haal jij de gehaktballen even?', vroeg de ene hospita dan aan de andere hospita. Hij is in B...

Op een rustige vrijdagmiddag, alles klaar zit ik op m'n gemakkie te luisteren naar: de zalige muziek van Jim Reeves. 't Eten staat bijkans gereed, ik werk me allang niet meer in 't zweet, maar geniet, terwijl naast me: muziek klinkt! Op een rustige middag zoals nu, ben ik een gelukkig men...

(voor Nathan Bedford Forrest (1821 - 1877)) Je bent geboren op 13 juli 1821 in Chapel Hill, Tennessee, in een arm Schots-Iers gezin. Jouw vader was de smid William Forrest en je was de oudste van twaalf kinderen. Jouw moeder was Miriam Beck en jouw tweelingzus was Fanny. De helft van de kinderen ...

Weet je nog: die ene winkel, op de hoek van wat je toen de winkelstraat noemde? Die ene winkel die heette de Gruijter en als je daar je boodschappen moest halen, domweg omdat het de enige winkel was die daar in die straat stond, kreeg je na het afrekenen: het snoepje van de week! Voor menig kind een...

Hoppa! Missie geslaagd! Terug met de teletijdmachine van professor Barabas naar 1918 om Hitler te vermoorden voordat die de kans heeft zijn politieke partij te stichten. Geen verschrikkelijke holocaust; Geen gruwelijke oorlog in Europa met miljoenen doden als gevolg. Zonder Hitler kan het alleen maa...

Jaren en jaren geleden, was de mode zwart -wit, men noemde het pop-art, al dan niet aan elkaar geschreven. Alles was zwart-wit, niet alleen de kleding, ook de stromingen werden zwart-wit. Overal werd reclame gemaakt om maar zoveel mogelijk mensen, niet alleen zwart-wit te laten geloven, neen, ook we...

Heel lang geleden, lijkt het zo, of is het ook zo? Heel lang geleden als het vroor dat 't kraakte, slechts één kachel in de woonkamer, in de andere kamers slecht sluitende enkel-glas ramen, ach, wie had toen ooit gehoord van dubbel glas? Wie had ooit gehoord van verwarming in slaapkamers, nie...

Vergeleken met de erudiete, weloverwogen, onderhoudende gesprekskunst van Emma Petronella, leek alles wat een ander zei een lege woordenpraal. Zelfs wanneer ik mij van mijn straattaal bediende, bleef er niets anders van mijn woorden over dan een lege retoriek, te weinig onderbouwd om iets van beteke...

Ja, ze zijn er weer! Er hangen hete oliewalmen in de keukens, de bakkers en fabrieken maken overuren en her en der verspreid staan kramen waaraan ze te koop zijn. Wanneer doken ze eigenlijk voor het eerst op? Vermoedelijk in de Middeleeuwen. Na het vasten in november of december wachtten zij als b...

Lopend naar de metro kom ik langs een verpleeghuis. Ik moet er al tig keer langsgelopen zijn, maar deze keer nam ik de tijd om omhoog te kijken en hetgeen wat ik zag ook echt in me op te nemen. Ik zag in de - voor de vroege ochtend - iets te fel verlichte kamer, in de verte een familieportret hange...

Ik had er last van of nou ja, last van, helemaal geen last, ik had er plezier om. Om de nostalgische gevoelens die me overvielen, maar dan voornamelijk in positieve zin. Het gebeurde me tijdens het jaarlijkse schrijven van de Sinterklaas gedichten. Het was koud buiten, op de autoruiten zat een aard...

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat. 'Wat komen jullie doen?' 'Jullie rijden wel over onze metalen platen!' 'En met een fiets mag je hier al ...

Van de Paul Krugerschool in Coevorden herinner ik mij lange, lege, stenen gangen en grote, zielloze klaslokalen. Ik woonde met mijn ouders en twee broers in de gereformeerde pastorie aan de snelweg richting het station. Ik ging lopend naar school. Dan kwam ik langs een pad met prikkeldraad. Ik was a...

Hij is niet meer weg te denken uit het moderne huishouden en kwam in de plaats van bezem, stoffer en blik, zwabber, rolveger en een machine met een bal waarin je moest knijpen en die stof slechts verplaatste, maar toch op een hoop kreeg. Rond 1900 werd hij uitgevonden. In Engeland. De bedenker van...

In het Maandblad voor Letteren 'Maatstaf' van December 1958 - januari 1959 staat het essay 'De poezie der post-experimentelen', waarin ik opeens de naam 'Henk Kooijman' tegenkom. Ad benoemt de anthologie 'Dichters van morgen', waarin leeftijdgenoten van de Vijftigers staan, die volgens hem n...

Als je familie hebt die in de MH7 zat, het toestel dat nooit aankwam, zul je misschien met verbaasde woede kijken hoe Russische journalisten verslag doen van elk feit dat boven water komt. Je zult misschien boos en verward kijken hoe de meest idiote onzin verkocht wordt als feiten, als mogelijke alt...

Of ik een stukje wil schrijven voor de krant van het Spijkerkwartier? Ik mail Rick terug dat ik geen Arnhemmer ben en niet zoveel weet over de wijk. Zijn antwoord is nuchter: 'Ik ook niet, ik woon in Klarendal'. We spreken af bij station Velperpoort. Onderweg mijmer ik. Dat je vroeger zo mooi d...

Ik heb er vier, denk ik, Bijbels, versies, vertalingen van de vele boeken, geschriften, verslagen, gedichten en samengeraapte fragmenten die bekend staan onder deze titel. Deze week kocht ik er wederom eentje genaamd NASB: Nieuwe Amerikaanse Standaard Bijbel. Misschien had de verkiezing tot boek ...

Iedere tien jaar, een decennium, elke tien jaar zijn er momenten, gebeurtenissen die niet meer weg te denken zijn en op het netvlies blijven liggen. Elk decennium, zolang ik vertoef op onze aardkloot, zijn er wel momenten die we na kunnen vertellen en die we met huiver en sidderingen hebben gevo...

Ik wist dat ik eens de reis zou gaan maken en moest gaan maken: de reis naar de wijk van de stad waarin we zo lang gewoond hadden; de reis naar het kleine arbeidershuisje dat ik nog een keer wilde zien en dat het schouwtoneel was geweest van mijn jeugd en van zoveel onvergetelijke gebeurtenissen.......

Hij blijft natuurlijk de meest fascinerende kunstschilder, die Nederland heeft voortgebracht en we weten bijna alles van hem, ook omdat hij zulke fantastische brieven schreef, met name aan zijn broer Theo, de Parijse kunsthandelaar. Dat de fascinatie voor zijn levenswerk en levenswandel telkens weer...

Op Java, een van de eilanden in de Indische Archipel, oftewel de Gordel van Smaragd gebeurden soms onverklaarbare dingen, zoals in de jaren dertig van de 20e eeuw, toen de kleine Nicky na de middagrust aan de voeten van zijn moeder op de voorgalerij van de overbuurvrouw zat. De dames wuifden zich wa...

In het begin van de negentiger jaren, toen ik nog in Oegstgeest woonde, ging ik eens per twee weken naar Den Haag vanwege twee belangrijke faciliteiten: de muziekbibliotheek in de Anna Paulownastraat en het Omniversum aan de president Kennedylaan. Bij de muziekbibliotheek leende ik cd's van voorn...

Bij het monstrueuze hoofd van Multatuli is een zijstraatje, waar ik enkele weken in een artistiek huis geleefd heb. Het was een winkel, die bijzondere dozen verkocht en varkens met engelenvleugels. Er was een hond, met wie ik geregeld ging wandelen en de sfeer van Amsterdam opsnuiven. Het huis was s...

Tijdens mijn verblijf van anderhalf jaar in een therapeutisch centrum in het psychiatrisch ziekenhuis 'Zon en Schild' sliep ik met Hans op één kamer. Hans had een ruige baard en hij was militair geweest, waardoor ik een beetje het gevoel kreeg, dat ik alsnog mijn militaire dienstplicht mocht ver...

Ik herinner me Fré, een lange, magere man, die zijn vaste kamer had in het therapeutische centrum op de psychiatrische kliniek 'Zon en Schild' bij Amersfoort, waar ik anderhalf jaar vertoefde. Hij liep altijd paniekerig door de gangen, met zijn hoofd op zijn voorhoofd. Ik vertelde hem, dat de vrien...

Voor zover ik mij kan herinneren woonden mijn ouders omstreeks het jaar 1300 in een woongelegenheid wat een boerderij moest voorstellen. Vader Arij en moeder Charlotte sliepen in de zelfde ruimte, maar wel afgesloten door huiden van ossen. Ik en mijn jongere broer Jozef waren opgeschoten jongens, di...