Alle inzendingen over individu

Hij kwam aanfietsen bij de kruising. Zijn gigantische, formidabele buik verhulde het lager gelegen driehoekje dat de doeleinden waarvoor het diende bezwaarlijk nog kon vervullen. Een gedeelte van zijn harige buik bleef ontbloot en onbedekt boven de korte broek, zijn handelskenmerk. Een gouden kettin...

“Het is heerlijk om een domme man te zoenen”. De openingszin van de nieuwe roman van Jan Boter maakte Bjarne nieuwsgierig naar het verdere verloop van het verhaal. Hij had het boek van Jan Boter zelf cadeau gekregen als dank voor de hulp bij de inrichting van zijn terras. Helaas had Bjarne nog n...

Hij kijkt me aan als met wezenloze ogen waaruit wanhoop stroomt als vloeistof uit een vat, die over zijn medemensen uitgestort wordt. Stilzwijgen overheerst; hij ligt hele dagen op de bank en met zijn hand betast hij voortdurend zijn voorhoofd in een zinloos gebaar, als om zijn noodlot te bezweren...

We raakten in gesprek bij de halte van lijn zeven, hier vlak in de buurt. Twee witte, metalen zitjes dienen aldaar voor het comfort van de toekomstige passagiers en we hadden zij aan zij plaatsgenomen. Ik verzekerde mijn medepassagier dat hij maar niet op schoot moest komen zitten; de "Me-too-assoc...

We verpoosden op het terras achter het Woonzorgcentrum, gelardeerd met stalen, loodgrijs tuinmeubilair en de zon van augustus verwarmde en streelde onze fragiele lichamen. Een enkele wesp naderde de lichtpaarse, hoog opschietende bloemen die wellicht de naam "lavendel" dragen.... Mevrouw mijn v...

Hij zou gekomen zijn naar het terras van "De Carrousel"; daarvan had ik zeker kunnen zijn en hij zou in het gezelschap zijn van zijn Golden Retriever. Aan de telefoon had hij verklaard "dat ik niet aan hem voorbij zou kunnen zien" De vraag was bij mij gerezen of hij zo corpulent was. Ik zou het ...

Mijn flatje heeft al vele bezoekers gezien: de lerares in haar chique, elegante jurk, de heren die geïnteresseerd waren; mijn dierbare en enige, grijsharige zus. Op een ochtend meldde Lisanne zich in het trapportaal. Ze droeg een koddige, kleine vlecht, die aan het uiteinde omwikkeld was door ee...

Hij was, zoals ik, "bezoekvrijwilliger" geworden, na eveneens, zoals ik, jarenlang de notulen voor een cliëntenraad verzorgd te hebben. Helaas was lang geleden de cliëntenraad fataal en onherroepelijk op de Raad van Bestuur en het management gebotst. Een "point of no return" en een rechtszaak ...

Een warme avond in de zomermaand juni. Het matte avondschilderij voltooid, kijkt hij, de oude man, uit het raam. De rijke mensen eten bij de pizzeria. Er wordt volop drank geschonken. Het geroezemoes dringt zijn woonkamer binnen. En haar naam verduistert, in herinnering van heimwee. Met een houten k...

....en zo legden wij, de ouders en de beide zusjes iedere zondag de lange weg af naar Oisterwijk (wij, de meisjes, op onze kinderfietsjes) langs de monumentale villa's aan de Koningshoeven en over de fietspaden die Tilburg met Oisterwijk verbinden, door een bosrijk gebied. De broer, onze wilde, ...

Het is meer dan vijftig jaar geleden maar nog legt de negentigjarige weduwe, nu met de rollator, de lange weg af naar het graf van de echtgenoot, van de man die nog lachend op mijn jeugdfoto's paradeert. Gedurende vijftig lange jaren duurde de huwelijkstrouw en de vriendschap voort en werd de kr...

Uit de verre diepten van mijn verraderlijke en turbulente leven dook zij op; zij die mij kende en die naast mij stond; die ik al vroeg mijn bekentenissen kon toevertrouwen en nu is zij er nog, waar de ongenadige dood zovelen wegnam. Bij "Anvers" wacht zij nog op mij.... In een lang-vergeten, du...

Een elegante jongeman, in het zwart gekleed, met getrimde, gemillimeterde baard, droeg op zijn rug in een gladde, glimmende hoes, zijn instrument, een gitaar; zijn dierbare instrument dat dient voor de verklanking van zijn gevoelens, voor de ontroering en extase van zijn zo geliefde publiek. In m...

De broer die naast mij zit in het kleine kamertje dat sinds jaar en dag zijn thuis vormt, de vierenzestigjarige broer, die de intelligentie heeft van een vijfjarige; de broer met het verweerde, verouderde gezicht, lacht breed en opgetogen om een filmpje op You Tube, een kleurige tekenfilm over een d...

Haar fragiele, kwetsbare vrouwenlichaam is naar beneden gedwarreld als sneeuw of als regen maar ook als een - in haar ogen - waardeloos voorwerp langs de gevel van de Tilburgse Hoffmannflat tot grote ontsteltenis van alle bewoners... Ze is naar beneden gefladderd als een ongelukkige, gemankeerde,...

Op een mooie, nog koude dag aan de vooravond van de lente, toen her en der al paarse, gele en witte krokusjes waren verschenen, nam ik naast haar plaats bij de halte van lijn zeven. Ik begon maar voetstoots met de openingszin: "Het valt niet mee", altijd een voltreffer. Mevrouw was allerminst ...

In het heldere en warme zonlicht dat binnenvalt door een opening tussen de gedeeltelijk gesloten gordijnen zie ik de stofdeeltjes dansen die me herinneren aan mijn vroegste jeugd toen ik, gezeten op de trap die de verdiepingen van het huis verbond en die voerde naar de met roodbruin hout betimmerde ...

In jonge jaren liep ik aan haar zijde. Het woord "lusteloos" had haar steeds vóór op de tong gelegen en daarmee omschreef ze haar toestand die nooit verbeterde en die momenteel, nu ze de oude dag heeft bereikt, is als een rivier die verzand, verdroogd en verdord is, als een eens bloeiende boom w...

De afstand Tilburg-Biezenmortel is met een Regiotaxi snel te overbruggen. Op de snelweg geeft een blauw bord met witte letters de plaatsnaam "Biezenmortel" weer als we niet ver van de inrichting zijn. Eenmaal gearriveerd zie ik achter aan een lange gang mijn broer de dans van de waanzin dansen...

Ze is nog altijd te midden van de levenden en heeft haar eenennegentigste levensjaar bereikt. In haar huisje in het dorp verwelkomen kunstvoorwerpen mij nog altijd. Naar Haar vluchtte ik eens tijdens dolzinnige escapades van mijn jonge jaren. Nu speelt zij piano en wiedt zij het onkruid in haar ...

Hij was lang, slank en elegant en hij droeg een chique jas en pantalon om zijn lange, mooie benen; een leuke Tilburgse senior die mij in dialect te woord stond en met wie ik best een beschuitje zou hebben willen eten. De kou van januari doordrong ons en slechts de weersomstandigheden kwamen ter spra...

Een merkwaardige waterplas, een soort binnenzee of -meer strekt zich uit langs de kant van de weg die leidt naar Biezenmortel. Fragiele, kleine eendjes dobberen en deinen ergens op de woelige stroom. Spoedig zal ik de inrichting bereiken waar mijn broer sinds jaar en dag is ondergebracht en waarvan...

Waar, in Tilburg, het Sint Annaplein als het ware moeiteloos en onmerkbaar overgaat in de welhaast kosmopolitisch aandoende Korvelseweg met haar vele, al dan niet succesvolle, neringdoenden (blauwe naamplaatjes dragen de naam van het plein en van de weg) was eens, lang geleden, mijn studentenkamer d...

Wie is er tegenwoordig eigenlijk niet "beperkt"? Gezegd moet worden dat een wereldberoemd filosoof uit de Oudheid, namelijk Seneca, als niemand anders vastgesteld heeft dat zelfs het grootste genie per definitie zijn/haar beperkingen kent: "Nullam umquam exstetit magnum ingenium sine aliqua dem...

De stad leek te huilen. Als uit blinde, nietsziende gevels staarden de huizen mij aan. Mijn haar lag als een wilde, ruige vracht op mijn schedel en het donkerblond van mijn jonge jaren was nog niet geheel verjaagd door grijze lokken die aarzelend als ontdekkingsreizigers op een onbekend continent "...

De naam is genoemd, het woord is uitgesproken; het ijzingwekkende en gruwelijke woord "dementie". Daarmee is de ziekte benoemd, is het etiket op het voorhoofd gedrukt, schijnt het voorheen onverklaarbare een verklaring en duiding te hebben gekregen en daarmee schijnen bevreemdende verschijnselen o...

Enthousiaste en liefdevolle verplegers staan mijn broer bij. Toen in dit risicovolle seizoen een vroege en onverwachte zomer was neergedaald over de wereld bezocht ik de man die sinds jaar en dag veroordeeld is tot het gezelschap van verplegers, telkens anderen, die elkaar in een nooit eindigende st...

Het is een mistige, vochtige dag, kort vóór Kerstmis 2021. Onze auto zet koers naar Café-Restaurant "Peerke Donders" waar de serre ons als het ware "verwelkomt". Er is daar een "tropisch hoekje" ingericht met op de wand een afbeelding van kleurige, vrolijke papagaaien met loodgrijze kromme ...

Een "tovertafel" is een "instrument" dan wel een "stukje speelgoed" dat dementerenden en verstandelijk beperkten behulpzaam kan zijn en waar zij veel plezier aan kunnen beleven. Lichtvlekken en voorstellingen worden geprojecteerd en dansen op een tafel en de "patiënt" probeert ze als het wa...

Het regende een beetje. Een gedeelte van de Korvelseweg was opgebroken en een ondergrond van donkerbruin zand was aan de oppervlakte zichtbaar. Enkele zeer stoere heren hielden zich ermee bezig met behulp van voertuigen die wellicht de naam "pallettruck" verdienen het zand om te woelen en op te de...