maart 1985
“Laat God mij met al zijn genade verzorgen” had zijn oude grootmoeder gezegd tijdens een bezoek van haar kleinzoon. Ze was inmiddels drieënnegentig jaar geworden en Bjarne, haar kleinzoon, had een ansichtkaart van haar gekregen, zomaar voor de aardigheid, omdat hij op bezoek was geweest. Een afbeelding van een Kathedraal stond er op de ansichtkaart.
Waarom Emma Petronella opnieuw naar Berlijn was vertrokken wist Bjarne niet. Het was voor iets belangrijks, dat was wel duidelijk, maar ze had er deze keer geen uitleg over gegeven.
Op een tweedehands boekenmarkt in Utrecht vond Bjarne de bundel gedichten en korte verhalen “Alles is heimwee” van Toon Hermans. Hij kocht het boekje voor een paar gulden. Leuk om aan Maarten, die inmiddels al weer geruime tijd op vrije voeten was, te geven.
Bjarne dacht er steeds vaker aan om terug naar Amsterdam te verhuizen. Hij ging er vaak in het weekend heen om alternatieve feesten te bezoeken. Hij gaf Frits voor twee dagen water en eten en hij vertrok met de trein op zoek naar avontuur. Later wanneer Bjarne weer terug in Amsterdam was, zou hij een nieuw Havermout schrift kopen en er al zijn avonturen in opschrijven.
Toen de jeugdige Bjarne Gosse zijn oude Hector Havermout schrift opensloeg zag hij dat hij zijn korte liefdeservaring met Emanuelle Halm, op haar waterbed in de slaapkamer van het Amsterdamse kraakpand, niet tot in de pikante details had beschreven. Er was niets te lezen over de omvang van haar borsten, de kreetjes die ze liet horen tijdens haar orgasme, haar dramatische stemmingswisseling in slechts vier uren tijd.
Hij had niet veel gedronken, zij wel, de omstandigheden waren niet ideaal geweest in het oude kraakpand in de binnenstad. Het dak lekte en het matras stelde niet veel voor. Het was geen vergissing, het was geen toeval, het bleef een vreemde passionele gebeurtenis.
Bjarne Gosse moest aan Emma denken. Emma Petronella haalde alles uit de kast om van Bjarne met haar obsessie een intellectuele jongeheer te maken. Toen ze in gaten kreeg dat ze daar in faalde, omdat Bjarne Gosse meer van planten en dieren hield dan van dichters en literatuur, las ze alleen nog maar gedichten voor die over planten en dieren gingen en waarin een link lag met de menselijke seksualiteit. Het was daarom dat Bjarne Gosse in sommige lichaamsbewegingen een symbolische betekenis begon te zien, en hij kon daarvan in de war raken omdat Bjarne niet zeker wist of andere mensen dat ook zo zagen.
In het schrift had Bjarne Gosse een gedicht van Kees overgeschreven:
Droom
Waar ik mijn gespiegelde schoonheid gewaar word
in de eenzaamheid van mijn verwilderde bestaan
heeft eenvoud al mijn gebreken toegefluisterd
aan de duistere liefdesvriend van mijn dromen
aan jou lieve Bjarne, heb ik mijn liefde verloren
onbeantwoord, onbereikbaar heb je mij laten gaan
terwijl we, zo dichtbij in het Hotel in de duinen
meer in elkaar dan uit elkaar waren gedreven
jij moest dus verder met jouw leven
en jij in droom gebleven
wilde mij geen liefde geven
jij bleef liever altijd maagd
Bjarne, Bjarne
en ik in droom verschenen
nam op mijn beurt ook de benen
kon ik je niet vergeten, ongehoord
in mijn bonzend liefdeshart gesmoord
alsof je nog altijd bij me hoort
Kees, Kees.
Kees Broodakker, herfst 1984
Bjarne bladerde terug in het schrift en hij las alle details over de liefde nog eens over. Dit waren de mooiste ervaringen van zijn leven op het gebied van de liefde. Bjarne hield nog steeds van Emma, ook al was ze niet meer dagelijks aanwezig in zijn jeugdige leven.
Hij sloeg zijn Hector Havermout schrift weer dicht. Het had geen zin om een gehaast hoofdstuk over de zus van Peter te herschrijven. Hij moest zijn gedachten weer leeg maken en zich concentreren op een nieuw schilderwerk voor de kunstuitleen.
Geplaatst in de categorie: individu
Bjarne
186
Geef je reactie op deze inzending: