Alle inzendingen over natuur

Op een van onze wandelingen deze week, door het bos- en heiderijke hartland genaamd de Veluwe (een naam waarin de Nederlandse Leeuw kunstig is verborgen), staarde de man met de zeis die Herfst heet (waarin het woord sterf is verwerkt) ons vanaf bijna elke plek diep in de ogen. Voor sommigen is het opkomen van de menigvoudige verscheidenheid aan…

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand Tilburg-Riel is met de auto gemakkelijk te overbruggen…

Teder streelde de vrouw de goudbruine haren van haar kleine wolfje. Ze waren beiden oud geworden. De vijftien jaren die ze nu bijeen waren, waren voor de vrouw een periode van overleven geweest. De kleine wolf had haar als een levende engel door de jaren heen geloodst. Als een kompas. Het had de dagen draaglijk en soms zelfs vrolijk gemaakt. Een gevoel…

Je werd ons geschonken, Natuur: door God of door de Voorzienigheid (?) met je uitgestrektheid, je enorme mogelijkheden, je grote lieflijkheid, je immense schoonheid.... Ons duivelse genie, dat wij ten kwade aanwenden, moest jou kapotmaken, moest ons grootste geschenk ruïneren.... En de regen huilt; de donder klinkt als een protest; hoe lang nog…

ik zeg het wel vaker, in de natuur worden wij weer-spiegeld of wij zijn een weerspiegeling van de natuur, we spiegelen elkaar. Het is maar hoe je het bekijkt. Mijn vrouw is gek op bloemen, planten en is dan ook zo eentje die veel in de tuin aan het wroeten is. Ach ik vind het ook prachtig – het kijken en genieten van een mooie tuin. Maar het in…

Nederland is een prachtig land: breede rivieren, die traag door oneindig laagland gaan en zo. Energieke mensen, fijn klimaat, de schouders eronder, doe maar gewoon dan doe je gek genoeg, we benne op de wereld om mekaar om mekaar te hellepe niewaar, samen carnavallen, samen juichen en treuren voor het enorme tv scherm op het Leidseplein, bloemenzeeën…

Er worden deze dagen weinig andere onderwerpen zoveel besproken als de zon, de hitte, de warmte, het ermee gepaard gaande zweten erbij! Niemand die nog denkt aan een paar weken geleden, toen het stormde, er code oranje werd afgegeven, het water met containers tegelijk naar beneden kwam en daardoor de boel onderliep! Straten stonden blank, pootje…

Het kan als merkwaardig worden beschouwd dat wat zich zo prominent en kennelijk allesoverheersend aan ons schijnt op te dringen: de hittegolf eveneens zo prominent aanwezig schijnt te zijn in ieder gesprek, in alle conversatie en dus ook in gedacchten en gevoelens van alle mensen. Ja, het is warm maar dat gaat toch in ieder geval voorbij en is er verder…

Vanavond vroeg zo tussen kwart voor zes en kwart voor zeven nog gauw voor het donker wordt, met de honden een wandeling door het bos gemaakt en al wandelend over een van de paden tussen hoge dennen door besef ik weer eens, of misschien eigenlijk iets wat ik altijd al in een bos heb gehad, dat ik er sterk door wordt beïnvloed. De geur, de imposante reuzen…

Tuincentrum "GroenRijk" bevindt zich welhaast aan de rand van de stad, in een uithoek, en het is te bereiken via een langdurige busrit die voert door een groot deel van de stad. Een vriendelijke chauffeur had me de weg gewezen en bij GroenRijk mocht ik een weelde van uitbundig bloeiende bloemen en planten aanschouwen die zich paradijselijk ontvouwde…

Boven de weidse Oostvaardersplassen hangt manshoog een wazige nevel. Van een waterspiegel is niets te zien. Onzichtbaar voor de andere vogels zit ik samen met Natasja te wachten op het eerste daglicht. Overal om ons heen klinkt de aubade van kwetterende, gakkende koorzang, maar nergens komen ze nog uit het dons te voorschijn. Wat hen bindt is hun samenzang…

In de duinen. Alles wat je ziet waterwingebied.…

Wat zitten we toch in een maf land, waarmee ik niet wil zeggen, dat het elders beter is, maar het toeval wil dat ik afgelopen week een paar keer een stukje gezien heb van Rail Away, een hartstikke mooi programma waar ze dit keer met de trein in Oostenrijk reden. Datzelfde land is afgelopen maanden ook al te grazen genomen door het winterse weer! Sneeuwval…

FLOWERPOWER Sinds mijn baanbrekende, levensveranderende ervaring (zo'n 35 jaar geleden) met het waarnemen van het krachtveld van een bloem, die ik even geleden met u deelde, en de fascinatie voor dit fenomeen zich als een dag en nacht brandende waakvlam aandiende, is er een deur opengegaan tussen de materiele wereld en de energiewereld. Een deur…

Onze jolige 'vriend' Dijkhoff van de VVD is bang dat de FVD straks bij de verkiezingen te veel zetels gaat overnemen. Dus neemt hij het standpunt betreffende het milieu-akkoord over van 'vriend' Baudet. Leuk die rechtse rakkers die elkaars vliegen afvangen.…

De Tilburgse architectuur verdient geen schoonheidsprijs en voor wie zich erin waagt ligt de neerslachtigheid op de loer, zeker in een seizoen dat getekend wordt door grauwheid, verval en somberheid. En zo hobbelde lijn zeven voort door die gribus, toen ineens achter de huizen een regenboog verscheen; een schitterend natuurverschijnsel als uit een…

De naam op de Kerstkaart is geschreven in een fors, maar sierlijk handschrift: de naam "Bogaers" die karakter en moed symboliseert. Zij was mijn wandelgenote gedurende zestien lange jaren tot voordien onvoorspelbare en onherroepelijke treurnis en ziekte haar dit verhinderde. We aanschouwden samen de kerken en de boerderijen aan een verre horizon en…

De Campina lag op die dag in de late herfst uitgestrekt voor onze ogen als een mooie, wellustige jonge vrouw op haar bruidsbed. We doorkruisten het landschap in het hobbelende, schokkende voertuig en hielden halt bij de "Belvertshoeve", een etablissement dat als het ware in de wildernis is gesitueerd, ver van de bewoonde wereld en namen plaats aan lange…

Door Friese heidevelden en wat bouwland omringd, lag een klein dorpje. Dit plaatsje zou ook altijd klein blijven,, maar voor een heel eigen en geweldige bekoring zorgen. De boeren legden wat meer akkers en weiden aan. Die hard zwoegende mensen leefden eenvoudig en tevreden. Hun levenszin werd versterkt door Gods Woord, dat in de Hippolytuskerk gebracht…

We hebben het nu eens over een productiebos. Het doet er niet toe welk woud het is en waar het ligt. Wel is het zeker dat het betreffende bos die rechttoe-rechtaan-beplanting maar matig vindt. Het wilde er liever maagdelijker en woester uitzien. Een zeker bos is bestemd om planken, meubels en kasten te geven aan de wereld, zal het geld goed laten…

Gisteren zag ik in Een Vandaag een erg hoopvol item omtrent het boerenbedrijf. Laat ik nou toevallig een paar dagen geleden het verhaal ‘De wijze boer’ naar deze site hebben opgestuurd. Het was een enigszins bewerkt verhaal, dat ik al een jaar of wat geleden in een van mijn boekjes heb opgenomen. Maar goed dat even terzijde. Het frappante is dat…

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een wandelweg zich uit, geflankeerd door een weide waarin we…

Een sperwer verscheen plots ten tonele en ving een vogeltje in het midden van mijn achtertuin. Hij vrat hem direct op van top tot teen, met ons als getuige. Alleen wat veertjes in het, in de winter gebleekte gazon, bleven achter en de vogel... is gevlogen. Zo bruut om mijn vaste “gasten” die altijd zo gezellig komen smikkelen, zo te grazen nemen…

In de Nassaustraat heb ik mijn eigen privé-zonsopkomst en zonsondergang, mijn morgen, middag, avond en nacht. Aan mijn venster tekenen zich de gekleurde hemels af achter de bomen die nu van hun bladertooi beroofd zijn De zon doet zich gelden op het middaguur tussen de wolkenpartijen en zij dringt zich op maar flarden van wolken schuiven bij tijd…

Er was eens een bijtje, die ’s morgens bij het opstaan tot zijn grote schrik merkte dat al zijn streepjes weg waren. Niet één geel streepje was er op zijn prachtige bruine pak nog te vinden. Het bijtje wist zich geen raad van verdriet. Waar zijn mijn streepjes nou toch? Ik heb zo hard gewerkt om een heleboel streepjes op mijn pak te krijgen en nou…

Zacht tikt januariregen tegen mijn venster in een gestaag ritme. De nacht treedt nu in..... De volgende dag toont de hemel zich vlekkerig, grijs en wit. Een enkele zwarte kraai houdt zich op tussen de fragiele, tengere boomstammen die hun bloei nog geduldig en lijdzaam afwachten. Het voorjaar zal weer komen, overrompelend, schitterend, maar nu is…

Vol bewondering stond ik stil te kijken naar het grote wonder, te genieten van ‘t schouwspel in het avond’lijke donker. Vol stilte, ademloos genieten van wat voor me lag, opeens vanuit ‘t struikgewas, kwam daar een eekhoorntjespaar. We zagen elkander aan, bleven gedrietjes stil genieten, van ‘t schouwspel wat voor ons lag smetteloos,…

Het zo graag bezochte herfstbos fluistert verschillende talen, die weemoedig, geruststellend of opbeurend mogen klinken. Het goud glanzende lover verblijdt mensenharten, spreekt daarbij van levensmoeheid van de bomen, die hun laatste pracht tonen, voordat ze kaal worden. Die neerdwarrelende bladeren spelen met elkaar een kinderspelletje, waarin stille…

Toen ik nog in het dorp woonde ging ik vaak wandelen. Ik hoefde alleen maar de straat uit te lopen en ik was op het platteland met smalle wegen en hier en daar een boerderij en ook mooie woningen, zoals villa's en eenvoudige huizen. Het was al laat in de ochtend toen ik deur achter mij sloot en de zon had gelukkig de mist verjaagd. Het werd lekker…

Een zwarte jongen met blikkerend gebit kwam mij de plant brengen en ik bedankte hem. Ik had deze gekozen uit het ruime assortiment bij GroenRijk en gaf hem een ereplaatsje in mijn huis op een groen lattentafeltje onder het zwart-witte portret van mijn moeder. Meteen al viel het late zonlicht van oktober op haar bladeren die ze trots en fier ten hemel…