Alle inzendingen over natuur

Onze jolige 'vriend' Dijkhoff van de VVD is bang dat de FVD straks bij de verkiezingen te veel zetels gaat overnemen. Dus neemt hij het standpunt betreffende het milieu-akkoord over van 'vriend' Baudet. Leuk die rechtse rakkers die elkaars vliegen afvangen.

De Tilburgse architectuur verdient geen schoonheidsprijs en voor wie zich erin waagt ligt de neerslachtigheid op de loer, zeker in een seizoen dat getekend wordt door grauwheid, verval en somberheid. En zo hobbelde lijn zeven voort door die gribus, toen ineens achter de huizen een regenboog versc...

De naam op de Kerstkaart is geschreven in een fors, maar sierlijk handschrift: de naam "Bogaers" die karakter en moed symboliseert. Zij was mijn wandelgenote gedurende zestien lange jaren tot voordien onvoorspelbare en onherroepelijke treurnis en ziekte haar dit verhinderde. We aanschouwden samen d...

De Campina lag op die dag in de late herfst uitgestrekt voor onze ogen als een mooie, wellustige jonge vrouw op haar bruidsbed. We doorkruisten het landschap in het hobbelende, schokkende voertuig en hielden halt bij de "Belvertshoeve", een etablissement dat als het ware in de wildernis is gesitueer...

Door Friese heidevelden en wat bouwland omringd, lag een klein dorpje. Dit plaatsje zou ook altijd klein blijven,, maar voor een heel eigen en geweldige bekoring zorgen. De boeren legden wat meer akkers en weiden aan. Die hard zwoegende mensen leefden eenvoudig en tevreden. Hun levenszin werd vers...

We hebben het nu eens over een productiebos. Het doet er niet toe welk woud het is en waar het ligt. Wel is het zeker dat het betreffende bos die rechttoe-rechtaan-beplanting maar matig vindt. Het wilde er liever maagdelijker en woester uitzien. Een zeker bos is bestemd om planken, meubels en kas...

Gisteren zag ik in Een Vandaag een erg hoopvol item omtrent het boerenbedrijf. Laat ik nou toevallig een paar dagen geleden het verhaal ‘De wijze boer’ naar deze site hebben opgestuurd. Het was een enigszins bewerkt verhaal, dat ik al een jaar of wat geleden in een van mijn boekjes heb opgenom...

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een wandel...

Een sperwer verscheen plots ten tonele en ving een vogeltje in het midden van mijn achtertuin. Hij vrat hem direct op van top tot teen, met ons als getuige. Alleen wat veertjes in het, in de winter gebleekte gazon, bleven achter en de vogel... is gevlogen. Zo bruut om mijn vaste “gasten” die...

In de Nassaustraat heb ik mijn eigen privé-zonsopkomst en zonsondergang, mijn morgen, middag, avond en nacht. Aan mijn venster tekenen zich de gekleurde hemels af achter de bomen die nu van hun bladertooi beroofd zijn De zon doet zich gelden op het middaguur tussen de wolkenpartijen en zij dring...

Er was eens een bijtje, die ’s morgens bij het opstaan tot zijn grote schrik merkte dat al zijn streepjes weg waren. Niet één geel streepje was er op zijn prachtige bruine pak nog te vinden. Het bijtje wist zich geen raad van verdriet. Waar zijn mijn streepjes nou toch? Ik heb zo hard gewerkt o...

Zacht tikt januariregen tegen mijn venster in een gestaag ritme. De nacht treedt nu in..... De volgende dag toont de hemel zich vlekkerig, grijs en wit. Een enkele zwarte kraai houdt zich op tussen de fragiele, tengere boomstammen die hun bloei nog geduldig en lijdzaam afwachten. Het voorjaar zal ...

Vol bewondering stond ik stil te kijken naar het grote wonder, te genieten van ‘t schouwspel in het avond’lijke donker. Vol stilte, ademloos genieten van wat voor me lag, opeens vanuit ‘t struikgewas, kwam daar een eekhoorntjespaar. We zagen elkander aan, bleven gedrietjes stil g...

Het zo graag bezochte herfstbos fluistert verschillende talen, die weemoedig, geruststellend of opbeurend mogen klinken. Het goud glanzende lover verblijdt mensenharten, spreekt daarbij van levensmoeheid van de bomen, die hun laatste pracht tonen, voordat ze kaal worden. Die neerdwarrelende blader...

Toen ik nog in het dorp woonde ging ik vaak wandelen. Ik hoefde alleen maar de straat uit te lopen en ik was op het platteland met smalle wegen en hier en daar een boerderij en ook mooie woningen, zoals villa's en eenvoudige huizen. Het was al laat in de ochtend toen ik deur achter mij sloot en de ...

Een zwarte jongen met blikkerend gebit kwam mij de plant brengen en ik bedankte hem. Ik had deze gekozen uit het ruime assortiment bij GroenRijk en gaf hem een ereplaatsje in mijn huis op een groen lattentafeltje onder het zwart-witte portret van mijn moeder. Meteen al viel het late zonlicht van ...

Wandelen langs boswegen geeft altijd weer rust en ontspanning. Maar je stemming kan opeens veranderen. Om je heen klinkt het geluid van schuifelende voeten, geritsel en licht gestamp. Word je beslopen en beloerd? Je kijkt spiedend om je heen, en bent gerustgesteld. Het is de klank van het jaarlijk...

September laat ons mooi in de steek. Nog steeds geen nazomer weer, maar dan hebben we wel een hogedrukgebied nodig boven centraal Europa, waardoor een zuidelijke stroming tot stand komt met warme lucht uit Spanje. Tot heden is hier ter lande de luchtdruk vaak laag, waardoor de wijzer op de baromet...

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd, waa...

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken zi...

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.

De gestikte naden van mijn zwarte, stevige schoenen zijn opengereten. De schoenen hebben heel Midden-Brabant "gezien" en betreden. We stapten voort over steenachtige en modderige paden, zagen naald- en loofbomen, heidevelden, runderen, vogels van allerlei pluimage, meren, plassen, rivieren en w...

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik tenslott...

De muur van de tuin is helemaal groen bedekt door een woud van kleine fluisterende handen, waaronder teer leven schuilt. Dat bestaan is een verborgen, krioelend rijk. Pasgeboren zangertjes laten hun drukke stem horen. Hun keel en maag is vol schreeuwende eetlust. Die piepjonge vogeltjes wippen tege...

Wijd en weids strekt het land zich uit bij Oosterbeek, rond de rivier. Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede, grasbe...

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen ...

Ik heb nog nooit zo'n trieste president gezien, die veinst alsof hij een goede daad verricht, maar die in feite de gezondheid van de aarde bewust extra verziekt met zijn aangedikte handtekening en zijn zogenaamde humor. Deze griezeldombo uit zijn horrorrariteitenkabinet flikt het om de kolenmijnen ...

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam ...

Bezuiden Breda stroomt de Mark boordenvol, bijna overstromend, naar de stad toe, straalt onderneming uit. Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.

Ik heb een beetje lente in mijn kamer al schrijven we begin februari en al draalt en talmt de winter en al vergast zij ons nog op sneeuwstormen en ijsvelden. De bolletjes in het okergele bakje, geschonken door een vriendin, hebben enige tijd in stille afwachting op mijn bureau gestaan. Maar al te...