Alle inzendingen over vriendschap

Eens had ik een vriend. Zijn kaken werden omlijst door een zware, zwarte baard en zijn gezicht werd gedomineerd door zijn mokkabruine Indonesische ogen waaruit mij een stroom van intelligentie en warmte tegemoet kwam. Maar de jarenlange, gegronde, gefundeerde traditie van onze vriendschap leek sc...

In de zomer van mijn tweeënzestigste levensjaar heb ik afgesproken met mijn collega-journalist Gustave bij "De Burgerij", een etablissement halverwege de Noordstraat in Tilburg, de verkeersader die als een zenuwbaan onze "metropool" doorsnijdt en centrale gedeelten van de stad bereikbaar en toe...

In het donker bereiken we de top van de Pieterberg. Met het licht van mijn mobiel lees ik de laatste aanwijzingen in het boekje. Chris ziet in het vlammetje van zijn aansteker karige woorden in steen. Brandt haast zijn vingers. Hadden restaurants en bars verwacht. Een bruisend leven. Dit is het dus....

Ik had me jarenlang uitgeput in - weliswaar gedeeltelijk geveinsde - maar toch mijns inziens extreme belangstelling voor al haar familie- en andere aangelegenheden - voor de scheiding van de veertigjarige dochter die - na heftige ruzies met haar eerste man - een arrogante en uiterst hitsige autoverk...

Door merg en been ging de deurbel. Richard opende verdwaasd zijn ogen en moest zich eerst oriënteren uit zijn slaap. “Ik ga vandaag eerst iets aan die deurbel doen”, dacht Richard terwijl hij naar de voordeur strompelde. Toen hij de deur opende zag hij Nikita in de portiek van zijn deuropen...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamhe...

Je huis en de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door ee...

Zelfs onze armzalige, provinciale, bescheiden stad, mijn geliefde geboortestad Tilburg, heeft iets van een metropool, heeft iets grootstedelijks dat haar niet misstaat en niet ontzegd kan worden..... Ik heb bij het vermoedelijk Zuid-Amerikaanse Restaurant "Pino's" in de Stationsstraat - die a...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde oms...

Toen ik klein was, had ik een paar vriendinnetjes, je speelde ermee, hadden zogenaamde breiclubjes op de vrije woensdagmiddagen, speelde buiten met mooi weer en geloof me, dat was vaak! Buiten spelen was een van de voornaamste dingen die je als kind deed, los van het feit dat je natuurlijk de klusje...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent en dat ik ben. Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt Dan zouden wij samen...

Vanmorgen vroeg ben ik in de badkamer uitgegleden en meteen had ik weer die vreselijke pijn in mijn rug en heupen. Met de grootste moeite kon ik de slaapkamer bereiken en zittend op de rand van het bed heb ik mijn kleren kunnen aantrekken. De telefoon naast het bed rinkelde. Het was wulpse Alie. Ze...

Paul, goeie jongen, gemiste kansen, altijd in voor een gebbetje en een vaasje pils. Klaverjassen, verplicht gaan op z'n Rotterdams. Fronsend een sigaartje in de mondhoek, troeven in de hand, de tegenpartij op het verkeerde been. Paul is dood, vrijwillig gegaan, daar kan geen troef tegenop.

We schrijven september 2006. De rozen staan nog hoog op de doornige, houten stelen en spreiden nog hun tere tinten ten toon. Een man wacht nog op mij bij de Halte Sweelincklaan. De zon maakt zijn warrige, zilvergrijze haar tot een krans en een aureool die zijn gezicht omlijsten dat getekend wordt...

Eens was ze mijn vriendin: Lisa met de vaalblauwe jurken; Lisa met de elegante spijkerbroeken, omcirkeld door een oranje, geweven ceintuur, waarin ze heupwiegend voortschreed als een mannequin; Lisa met de dertien vrienden die ze beurtelings trakteerde op muziek van Leonard Cohen, citaten van Herman...

Tussen de liefde en de leegte kwam Chris, ter navolging van Lisa, Sofie en Hilde, alweer zomaar, als uit het niets, op weg naar ergens of op zoek naar anderen en op blote voeten mijn leven binnen. Wie op blote voeten mijn leven binnen wandelt, is nooit van plan om lang te blijven. Dat weet ik uit er...

Mijn "vriendin" Sarah ging zichzelf nu eens echt verwennen, waar niemand anders dat deed. Zoals een kind aanstormt op de Sinterklaascadeautjes na een verwachtingsvol doorwaakte nacht, greep, grabbelde en graaide zij hartstochtelijk in de stapels kleding, curiosa, snuisterijen en rariteiten die waren...

Er staat een muurtje in onze woonplaats, gewoon een muur, en dan denkt men misschien, nou ja een muur? Die staan toch overal? Maar dit is ONZE muur, een muurtje van bezinning, een muurtje van "bijpraten", een muurtje van de "dag doornemen", een muurtje van lol, van leed en van verdriet, tja een ...

Zolang Nederlandse bijstandsgerechtigden geen asperges hoeven te steken nodig ik alle asielzoekers in Europa uit om ze hier te komen eten.

Zolang ik de inbreker in mijn huis niet zonder zijn toestemming mag filmen als hij aan het inbreken is, wacht ik rustig af tot hij klaar is.

Een van mijn lezers denkt dat de Kaalkop en de Gier (Rutte) 'uitmuntende' politici zijn. Je hebt meer achterlopers. Hij gelooft waarschijnlijk ook nog in Sinterklaas en de Kerstman. Voor het slapengaan moet iemand hem Assepoester of Sneeuwwitje voorlezen. Ik hoop natuurlijk dat zijn mammie in b...

Het is meer dan dertig jaar geleden. Ik stond, gekleed in mijn zelfgemaakte rode corduroy pakje met de minirok en het hesje, met daaronder de eveneens zelfgemaakte rood-wit-geruite bloes en met mijn lange haar opgestoken en bijeengehouden door een speld, in het portaal waarop de deuren van de kamer...

‘Zal ik het doen?’, vraag ik aan mijn man en kinderen. Al een paar dagen vraag ik me af of ik een vriendschapsverzoek van een oude liefde op Facebook zal accepteren. Man en kinderen reageren niet positief. ‘Waarom zou je?’ ‘Wat moet hij van je?’ ’Je hebt papa toch!’ Wat ik hoor is...

Nog draagt een voordeur van een huis in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam. Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart over de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar j...

De wolf deed open en het konijntje zei: ’’Wolfje boos uit het bos eet mijn bloem met zout en een bekertje melk ,eet ook steel en grond en Groenkapje is weer heel en gezond!’’ De wolf lachte het konijn uit en daarna vrat hij het konijn op. Daarna kwam het hertje, vriendje van Groenkapje aan...

Groenkapje Er was eens een ver land liggend achter zeven sloten waar het altijd regende waar een meisje woonde dat Groenlokje van het Haar heette. Ze droeg altijd een groene das om haar hoofd en daarom werd ze in de volksmond Groenkapje genoemd. Groenkapje werd ze genoemd vanwege haar groene ...

Selectief zijn is een eerste vereiste om zelf je vrienden "goed" uit te kiezen. Een grote snavel/bek moet dan ook wel eens kunnen en een combinatie zijn van mens tot mens die er toe doet. Vrienden die accepteren dat, en dat ook van elkaar. Ook als hun mening hard is, daar ben je dan ook echte ...

Boman beweert de Militaire Politieagenten met bibberende lippen dat hij last van suikerziekte heeft, vandaar de onder het matras gevonden insulinespuit. Waarop wij allen de binnenkant van ons armen moeten laten zien. Ik speel nog steeds alsof ik er helemaal niets van begrijp en protesteer dat ik all...

Op een mistige en regenachtige morgen, midden december, ben ik de stad ingegaan met het vooropgezette doel Kerstcadeautjes te kopen om een vriendschap kracht bij te zetten; een vriendschap die al vijfentwintig jaar harten verenigt aan beide zijden van het water dat ons scheidt: de kille, onherbergza...

In de regen hebben we samen onze "architectuurwandeling" gemaakt, Georgeanne en ik. We zijn van start gegaan voor het groene, verweerde beeld waarvan de armen en handen zo welwillend gespreid zijn in een liefdevol en liefhebbend gebaar dat zo welsprekend en overduidelijk is, maar dat niemand nog b...