Alle inzendingen over woonoord

Sumba is het zuidelijkst gelegen eiland van Indonesië. Een toevallige ontmoeting met een Australiër in een bar in Jakarta leidde tot mijn Sumba-avontuur. Die man sprak heel enthoesiast over dat eiland, waar zijn vrouw geboren was. Een schaars bevolkt tropisch eiland, prachtige, witte, verlaten ...

Als westerling omgaan met de Indonesische verkeerspolitie is even moeilijk als voetballen in een porseleinwinkel, maar dat voelt de modale Indonesische politieman intuïtief ook zo aan. Op hun eigen volk kunnen de agenten ongestraft hun machtswellust, hun onbeschoftheid en hun inhaligheid botvieren,...

Franeker op de klei iedereen in een klein huisje dat oud is met hoge kerken harde wind aan zee bij koehool harlingen en zwarte haan zware donkere luchten en zwart land ik woon hier nu bij een zorginstelling in het voorjaar komt alles weer op gang windmolen aan trekker op het land winkel wee...

Nu de sneeuw weer is gevallen en zelfs een enkele sneeuwpop nog jeugdige sentimenten te voorschijn roept ligt de Tilburgse Spoorzone bevallig en majestueus uitgestrekt en zij wordt geflankeerd door de nieuwe krijtwitte bebouwing aan de Lange Nieuwstraat waartussen het torentje van het voormalige Cla...

Kwadijk. Een plaatsje met ongeveer duizend inwoners, schat ik. Kan ook meer zijn. Of minder. De straat waar ik loop, met mijn fiets aan de hand, slingert zich door het hele plaatsje. Rechts een sloot, rimpelloos door het windstille weer. Verder, een paar lusteloze eenden, twee reigers. Een bordje ...

Hoewel ik een groot supporter en aanhanger van weernietman Piet Paulusma ben - posters met zijn imposante gestalte hangen kamerbreed in mijn douchecel - kijk ik ook graag naar de Belgische weervrouw. Al was het maar vanwege die geweldige taal. Die Belgische weervrouw begint al meteen anders dan bij ...

Toen ik het kobaltblauwe straatnaambordje met daarop de witte letters "Wattstraat" weer zag, wist ik: hier heb ik eens geleefd, gedroomd en gestudeerd in het krakkemikkige pand; de etage in de nabijheid van het kerkhof en van het gebouw met de benaming "Mater Dei" waar mijn jeugdvriendin zich ee...

De Noordelijke wijk van Rotterdam heeft een ondernemende geest, die in het klein woekert als de streefzucht van een wereldstad. Tegelijk heerst hier de geborgenheid van een tevreden dorp, dat vol weelde bloeit. Veel mooie, bevallige singels met luchtig kroos, liggen vredig onder overhangend lover v...

De stad is sfeerloos geworden, sfeerloos gemaakt nadat helse bombardementen haar middeleeuwse en renaissancistische luister vernietigden die in later jaren vervangen werd door een welhaast eenvormige architectuur. De dramatisch aandoende staketsels, de overblijfselen van de herenhuizen, hadden zich ...

Vanuit restaurant Carrousel aan de Oude Markt in Tilburg heeft men aan de ene kant uitzicht op Fontys Hogeschool voor de Kunsten en op de Muziekzaal met haar formidabele gewelfde dak en op de Schouwburg die haar naam draagt in donkerblauwe letters, en aan de andere kant op het portaal van de Heikese...

REIS DOOR MIJN KLEINE KAMER VAN FOPKE ik zal proberen mijn kleine kamer van twee bij vier te beschrijven met mijn laptop midden in de nacht omdat ik dat leuk vind. Er staat een bed een stoel en een tafel. Verder muziek en boeken en schilderijen van mezelf die ik het mooist vind. Enkele fotos en...

Amsterdam, dinsdag 4 juli 2017 Dag meneer A. Er is nu een grote wielerwedstrijd in Frankrijk, de Tour de France, die ik leuk vind om te volgen, op de televisie omdat ze ook door het berglandschap gaan fietsen en iedere etappe als een belangrijke wedstrijd wordt gezien. De Hollanders worden ...

Om Nicky te helpen vergeten neemt Djovan Jorrit mee naar zijn geboorteland: Bosnië. 'Stop hier even' Waarom? Zo ver kan het niet meer zijn. Ik ben het zat. Ergens in een of ander kutdorp zijn we verkeerd gereden. Djovan zegt dat hij dacht te slapen en ik dacht dat het verder makkelijk was. Im...

Twee gehuchten met vrijwel dezelfde naam liggen een eindje van elkaar: Drachten-Noord en Drachten-Zuid. In de omgeving graven stoere werklui heel wat veen af om turf te verkrijgen. Deze begeerde brandstof vindt heel wat aftrek. Het zal handig zijn om die geweldige hoeveelheid turf over het water t...

Mijn ogen vestigden zich op het, door uitlaatgassen en kwalijke dampen beroete en vervuilde viaduct bij het NS-plein toen ik bij de bushalte stond. De stad, mijn geboortestad, werd zo opgehemeld en verfraaid in glossy magazines met glanzende bladzijden en gelikte foto's, maar verdiende zij de e...

Deze bloeiende buurt van Groningen ontvangt heel wat levenskracht van kundige nijverheid, die door fabrieken vol stuwende onderneming geleid wordt. Levendige straten stralen lustig en moedig met hun nieuwe woningen. De winkels en warenhuizen staan als jonge trotse vorsten der handel zelfbewust en ...

Hoe ferm de taal van Premier May ook is over de bereidheid Gibraltar te behouden: ik zie geen steekhoudende redenen waarom landen koloniale gebieden als Gibraltar en de Falkland eilanden niet aan de topografisch gezien meest voor de hand liggende landen zouden teruggeven.

Het lijkt me ongepast en onwenselijk en buitengewoon discutabel als Turkse politici campagne zouden voeren in Nederland.

De Muur van Trump zal nooit voltooid worden. Zelfs het Hek van Bush bij dezelfde landsgrens is nog maar voor een derde deel aangelegd.

Lange tijd was er een mengelmoes van verkrotte panden; een merkwaardig samenraapsel, een aaneenschakeling van bouwsels die daar "hun tijd stonden uit te dienen" tot het tijdstip van hun sloop onherroepelijk aan zou breken te bewonderen dan wel te verafschuwen aan de Spoorlaan in Tilburg, tegenover...

Ik woon in een buurt. Van een stad weliswaar, maar alleen voor Nederlandse begrippen. Nergens op de wereld noemen ze een plaats met meer dan honderdduizend inwoners een stad. Het is een interessant feit om een andere keer op in te gaan. Nu heb ik iets anders te delen. Wanneer is een buurt eigenli...

Laat ik het maar meteen ruiterlijk toegeven nog vóór een bepaalde gedachte bij deze of gene van de lezers opkomt. De kop is zo gekozen om een mogelijke associatie op te wekken met een gebeuren, waarvoor ik vooralsnog niet heb gekozen. Eigenlijk had er moeten staan: “Het groeten” en dat is exac...

Op een winterse dag, waarop de wegen besneeuwd waren en de sneeuw zich had gehecht aan de dakpannen en aan de rozen die overgebleven waren in het late seizoen en ze voorzag van een spierwit, duimdik laagje ijs, maakte ik voor het eerst kennis met Emma ten Bikkel. Ze zou mijn nieuwe bovenbuurvrouw wo...

Het Tilburgse "Stadsstrand" ligt op merkwaardige wijze verscholen achter de straten van de wijk "Jeruzalem"; mij uit mijn verre jeugd nog zozeer bekend en het vormt een echt "strand" met kiezels en wit zand en ligstoelen en een boot, scheef op het land getrokken, van binnen bekleed met helblau...

Er lopen mutaties rond in Amsturia, mensen die op elkaar lijken, omdat ze naar dezelfde kapper gaan, omdat ze dezelfde kleren kopen, omdat ze hetzelfde postuur hebben. Het zal niet de eerste keer in de geschiedenis zijn dat er mensen, uit noodzaak en armoede gedreven, tot dingen in staat blijken, w...

Op een junidag waarop de gele, rode, witte en roze rozen in de plantsoenen als het ware alvast, zoals gebruikelijk ieder jaar, mijn verjaardag aankondigden, opende ik de zware, groengeverfde toegangsdeur van het trapportaal van het flatgebouw waarin ik sinds 27 jaar mijn domicilie gevonden heb. Ee...

Ik ben in mijn leven talloze keren verhuisd en ik heb in allerlei netelige situaties geleefd. Van origine ben ik een domineeszoon en woonde ik om de vier jaar in een andere, vaak vrijstaande pastorie, waar je niet echt rekening met de buren hoefde te houden. Uit die jeugd, die verademing teer ik nog...

Ik moest eerlijk gezegd even opzoeken waar het land ook alweer precies lag. In puberale tijden heb ik vast eens moeten stampen, waar Panama lag. Voor de jongere lezers, stampen betekent dat je je best doet om iets te onthouden. Een soort hersen-googlen. Ho, wacht! Het is zondag. Ik zal niet de do...

We hadden koers gezet naar Tilburg zuid en naar de sombere appartementen uit donkere stenen die met hun prominente, naar voren springende balkons gelukkig wel uitzicht bieden op het kabbelende water van de Piushaven, bekroond door de nieuwe brug.... Te langen leste hadden we ook het troosteloze win...

Een luie, lamlendige kat met snorharen die als door een begenadigd kunstenaar getekend zijn, sluipt rond in de gezellig verlichte woonkamer tussen het luxe meubilair en gaat als het haar zo uitkomt languit op de vensterbank liggen om spiedend de straat af te turen en iedere beweging daarin waar te n...