Alle inzendingen over natuur

Wandelen langs boswegen geeft altijd weer rust en ontspanning. Maar je stemming kan opeens veranderen. Om je heen klinkt het geluid van schuifelende voeten, geritsel en licht gestamp. Word je beslopen en beloerd? Je kijkt spiedend om je heen, en bent gerustgesteld. Het is de klank van het jaarlijkse herfstconcert. Eikels en kastanjes vallen hard neer…

September laat ons mooi in de steek. Nog steeds geen nazomer weer, maar dan hebben we wel een hogedrukgebied nodig boven centraal Europa, waardoor een zuidelijke stroming tot stand komt met warme lucht uit Spanje. Tot heden is hier ter lande de luchtdruk vaak laag, waardoor de wijzer op de barometer teveel naar links wijst. De temperatuur komt nauwelijks…

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd, waar eens heide was is nu gras alom. We bereiken de…

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken zien er uit als talloze aaneengeregen sprinkhanenvleugels…

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.…

De gestikte naden van mijn zwarte, stevige schoenen zijn opengereten. De schoenen hebben heel Midden-Brabant "gezien" en betreden. We stapten voort over steenachtige en modderige paden, zagen naald- en loofbomen, heidevelden, runderen, vogels van allerlei pluimage, meren, plassen, rivieren en wat al niet meer. Maar de kaken van mijn wandelgenoten…

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik tenslotte vond in deze mysterieuze, wrede, harde en onheilspellende…

De muur van de tuin is helemaal groen bedekt door een woud van kleine fluisterende handen, waaronder teer leven schuilt. Dat bestaan is een verborgen, krioelend rijk. Pasgeboren zangertjes laten hun drukke stem horen. Hun keel en maag is vol schreeuwende eetlust. Die piepjonge vogeltjes wippen tegen de randen van het nest, dat steeds bescherming geeft…

Wijd en weids strekt het land zich uit bij Oosterbeek, rond de rivier. Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede, grasbegroeide lanen waarover in het herfstseizoen als met…

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen die bloemenpracht blijf ik opeens verbaasd staan. Vlak…

Ik heb nog nooit zo'n trieste president gezien, die veinst alsof hij een goede daad verricht, maar die in feite de gezondheid van de aarde bewust extra verziekt met zijn aangedikte handtekening en zijn zogenaamde humor. Deze griezeldombo uit zijn horrorrariteitenkabinet flikt het om de kolenmijnen weer te openen, zodat de CO2-uitstoot weer flink wordt…

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam "opgewekt" en "optimistisch" ten hemel uitstrekte..…

Bezuiden Breda stroomt de Mark boordenvol, bijna overstromend, naar de stad toe, straalt onderneming uit. Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.…

Ik heb een beetje lente in mijn kamer al schrijven we begin februari en al draalt en talmt de winter en al vergast zij ons nog op sneeuwstormen en ijsvelden. De bolletjes in het okergele bakje, geschonken door een vriendin, hebben enige tijd in stille afwachting op mijn bureau gestaan. Maar al te spoedig ontluikte uit het omhulsel, uit het foedraaltje…

Ze droeg het lange, grijs met blond gemêleerde haar, dat mogelijk eens helblond geweest was en dat haar wellicht als jong meisje gesierd had, in met elkaar verweven strengen, vastgespeld op het achterhoofd en ze vouwde de handen, als we even onderweg waren, vaak in elkaar op haar rug, een gebaar dat ik - terecht of ten onrechte - opvatte als een teken…

Heeft u het erg laat gemaakt vannacht? Wat was het heerlijk hè?! Niet zozeer de jaarwisseling. Laten we eerlijk wezen, morgen zijn we er weer aan gewend. Dan staan we gewoon weer opnieuw in de file, hebben we mist of regen en ploft u op de bank voor de televisie. En daar is niks mis mee. Het is mooi. Tijd fascineert me meer naarmate ik ouder word…

In een lange wagen met overkapping en met op de zijkant de tekst "Horeca en Manege Hooijen", waarvoor deze keer niet (zoals de traditie overigens gebiedt) twee trotse, fiere hengsten met een tuig aan en leren oogkleppen voor de trouwhartige, bolle ogen, gespannen waren, maar een echte tractor, bemand door een stoere jongeman, zijn wij met een gezelschap…

Mijn Galgeven, aan jouw oevers speelde ik als kind in het rulle, gele zand met bontgekleurde schepjes, zeefjes en emmertjes. Jouw watervlakte zag ik later vóór mij uitgestrekt liggen: kabbelend, deinend, donkerblauw, zwart of grijs en ik spiegelde mij in jou. Mijn Galgeven, ik hoop je wéér te zien, eens, als ook in mij de storm is gaan liggen, als…

"Smile, though your heart is aching, smile, though it's almost breaking" Zo weerklonk het via de autoradio en deze tekst leek me héél toepasselijk, want de glimlach was niet weg te branden van de gezichten van mijn medepassagiers, al moet ik toegeven dat ik niet wist of hun harten gebroken waren.... We waren op weg naar het "Safaripark Beekse…

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske kapelletje aan de weg staat op een kier; we vernemen het…

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk iedereen. Ik ook, thermosokken, of moet ik zeggen…

Melancholie Il pleure dans mon coeur, comme il pleut sur la ville.. Het huilt in mijn hart, zoals het regent in de stad.. Dit is de beginregel van een beroemd gedicht, geschreven door Paul Verlaine. Een poëem dat zo begint, roept een melancholische, contemplatieve stemming op, die nog tastbaarder wordt (als je daar ontvankelijk voor bent) wanneer…

Paddenstoelen Rare kabouters zijn het, die zwammen. Ze behoren tot de schimmels van rond de sinterklaas. Die, overigens, geenszins de verpersoonlijking is van de blanke mens. Evenmin als zwarte piedro een archetypische negroïde persoon verbeeldt. Maar dat even terzijde. De politiek correcte afstammelingen van de bruin gepigmenteerden zullen nooit…

Deze steeds waakzame onderneming houdt nauwlettend het leven in en om de meren van Friesland in de gaten. Ook de bossen van deze provincie worden door haar behoed. Ze is te vergelijken met vogels in verschillende gedaantes. Denk eens aan meeuwen, die luid schallend voortzwemmen op vrolijk golvend water. Deze dieren geven hun boodschap door aan grutto…

Het was herfst en het leek alsof de natuur haar ritme en de cadans van haar seizoenen met overtuiging en overgave volgde. Regendruppels tikten eerst een voor een tegen de ruiten, maar zij vulden gaandeweg het hele vlak van het venster. In een cirkel zijn paddenstoelen opgerezen in het plantsoen in de Nassaustraat, wonderlijke rode vliegenzwammen…

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die zich spiegelt in een vijver met waterlelies en die doet…

Het was al een tijd geleden dat ik écht een horizon gezien had. En de enige echte horizon is voor mij toch die van de zee. Ja, die schilderachtige wolken met koeien eronder en een schamel zonnetje, zijn ook prachtig. Toch heb ik bij een uitzicht midden in het land altijd het gevoel dat ik geblokkeerd word in mijn verlangens. Het voelt nooit als een…

En daar kwam de wind, met een behoorlijke kracht gelukkig hoor ik iedereen want ik lag te zwemmen vannacht. De hitte verdwijnt langzaamaan met kleine streepjes, het wordt wat koeler...maar je kunt er donder op zeggen, dat al die klagers van afgelopen week over een paar maanden lopen te mopperen: 'k heb het zo koud... Ik/ wij daarentegen zijn gewoon…

In deze warme periode hebben vooral de ouderen en de zieken onder ons het niet gemakkelijk. Moeilijk is een beter woord omdat: mensen met een luchtaandoening b.v. COPD of mensen met een hartprobleem last hebben van ' te weing zuurstof in de lucht'; het lijkt wel alsof dat minder wordt, naarmate het warmer wordt, zeker op de middag langzaam overlopend…

Heb je een plan? vraagt T. Ik sta met mijn jas aan, klaar voor de start om in de tuin te werken. Ik heb naar dit moment uitgekeken. Ons project: samen de appelboom rechtzetten. De appelboom, die al een aantal jaren van verticale stand richting horizontaal zakt. Dit komt omdat de boom nooit is gesnoeid. T. houdt niet van snoeien. Je moet de natuur…