Alle inzendingen over overig

Nog even en woorden genezen...nee, echt. Recent onderzoek wees uit en thuis zetten we dhr. Google aan. De functie achtste wereldwonder boven wonder, is nu nog beroepsgeheim, maar voor je het weet maken ze er werk van...hoeveel eeuwen aan zonde scheelt de man? Hij denkt, maar een eind wég is de aa...

Na een uurtje kwamen de feeën terug. "Nou, laat de elfjes maar eens vertellen hoeveel wij van hun paarse sterrenglans krijgen," grinnikte de oudste treiterend. "Luistert goed, hooggeëerde feeën," krijste het slimste van de elfjes. "Zeker kunnen wij veel minder dan jullie. Maar ergens in he...

Heel, heel ver van de aarde en de zon, ergens in het luchtruim, woonden een paar feeën. Ja, hoe leefden ze? Die wonderlijke vrouwen leefden bij een groep sterren. Ze liepen heen en weer op deze hemellichamen, en sliepen er ook op. Vaak zweefden de feeën door het heelal. Dan toverden ze weleens. U...

Soms kijk ik weleens naar die - lieve - wolkjes, zo in de lucht, zucht.. en dan pin ik me vast op een héél mooi beeld, b.v. een schaap, maar dat schaap verdwijnt dan weer in een ander gedrocht dat ik niet thuis kan brengen. Mijn fantasie gaat weer over in iets anders - alsof ik niks anders te do...

Ook zo'n behoefte aan kinderjaren nog eens dunnetjes over doen, droom je van goud... als water, maar dan zout? Of mocht je willen dat je keihard de lekkerste thuis bent, in het lulligste geval als enige echte doordrammende onbedwingbare drang om te delen. Alsof je wordt besprongen door het ve...

We schreven de sterren So you think you can die now? onder een blote hemel en soms traden er bijwerkingen op; om in het verkeerde lichaam terug te komen, vielen anderen buiten het bewustzijn om van het lachen. Natuurlijk is er altijd wat na de dood, we komen ogen tekort...maar kunnen geen Elvis ...

Goed beschouwd is een beschouwing een al lang en langdurig ‘bekeken’ zaak, hetgeen je van een bewering niet altijd zonder meer kunt beweren.

De angst voor de duitsers zat er goed in bij Herman. Sinds hij was ondergedoken en de oorlog voorbij was bleef hij angstig. Angst voor opgepakt te worden door de duitsers en vermoord te worden. Maar vol goede moed pakte hij zijn leven als timmerman op en kreeg zelfs een hondje. Eenzaam zat hij savon...

Jarenlang begon elke rechtgeaarde Hollander zich dat al in oktober af te vragen. Bedoeld werd of de grootmeester van de politieke conference, Wim Kan, toestemming zou geven om zijn Oudejaarsconference uit te zenden. Hij was een perfectionist, pessimist en de meester van ieders lachspieren. Iedere...

Lange tijd was er een mengelmoes van verkrotte panden, een merkwaardig samenraapsel, een aaneenschakeling van bouwsels die daar "hun tijd stonden uit te dienen" tot het tijdstip van hun sloop onherroepelijk aan zou breken te bewonderen dan wel te verafschuwen aan de Spoorlaan in Tilburg, tegenover...

De veertiende november 2011 is een mistige, nevelige zondag; de eerste mist van het seizoen overvalt ons en de bomen zijn plotseling kaal, na weken van een "Indian Summer"; een onverwachte, stralende nazomer die ons nog geschonken werd. De BoodSchappenPlusBus heeft ons op die dag meegenomen naar ...

Altijd heb ik graag door de straten van mijn geboortestad gewandeld. Op de tweeëntwintigste augustus j.l. was ik op weg om via de Beneluxlaan het grote Zorgcentrum te bereiken dat bij aankomst hoog boven me oprees met haar sequenties van eendere ramen, waarachter de appartementen van de bejaarden ...

De ochtend was vol gegons van allerlei kevers. Bonte vlinders sierden het roggeveld. Lucas ontwaakte, sprakeloos van al die pracht. "Zo maat, we zien elkaar weer eens," klonk het bij zijn oor. "Ha, fijn jullie weer eens te ontmoeten," riep Lucas verschrikt, maar tegelijk verblijd uit. Hij herkende...

De hoge groene heuvel had vier zacht glooiende hellingen. Drie zijden waren bedekt met dicht bos. Maar de ene helling bestond uit een groot, goudkleurig roggeveld. De golvende aren wachtten op de oogst, die maar niet kwam. Want de boer woonde te ver naar zijn zin van die akker af. Vlakbij zijn huis ...

Klikkelitik, klikkelitak, ijzers onder schoeisel dansen benen onder het lijf vandaan. Ginger veegt hautain haar rode lokken van het bezwete voorhoofd, rokkend ontbloot ze draaiend in passie weergaloze benen. Gloeiendheet druppel ik na, het bestek vraagt vervolgens om lepels, eetlepels. De zon sch...

"Wat doe ik hier ook alweer?" Als de dag van gisteren herinner ik me de omstandigheden waarin ik verkeerde toen ik mezelf deze vraag stelde en welke tevens het begin van mijn bewuste leven inluidden. Ik was ongeveer drie maanden daarvoor als 'Leontine Ondine' -what were my parents thinking?- op aa...

"De post, de post, wat brengt vandaag de post?" Ik weet niet waar deze opgewekte zin zijn oorsprong vindt maar ongetwijfeld zal de bedenker hiervan niet met smart hebben gewacht op een brief van de belastingdienst. 'Waarschuwing ter voorkoming van een dwangbevel' kopte de brief van de Gemeen...

‘Toen een onbeschofte onverlaat het onervaren dienstmeisje onvrijwillig van haar onschuld beroofde, liet een onbekwame rechter het haar aangedane onrecht onbestraft. Daardoor viel zij in ongenade en werd, onvoorbereid, door haar werkgeefster onmiddellijk ontslagen’. Ik beweer, dat bovenstaand...

Het levenspad wordt stervensvaak betreden.....

Op een onchristelijk uur met het schuim op mijn lipjes en vergeet-me-nietjes op de tietjes stamp ik roodgekaplaarsd door verandering van omgeving. Dromen schieten vers geplukt als paddenstoelen uit de grond van mijn hart, de maan schijnt vanavond dé plek te zijn om op te dansen. Mij te koud. A...

Tsja, eigenlijk weet ik dat niet. Een witte wand met lieveheersbeestjes, een moedereend met donzig gevolg, het park in duizend lentetinten, muziek waar je stil van wordt, een merel die geleende tonen van de nachtegaal ten gehore brengt. Dat is allemaal mooi. Komen en gaan is allebei mooi, maar he...

Wouter en zijn buurman Wim spraken vaak met elkaar over allerlei onderwerpen, het geloof maar ook over het weer, zo ook vanmorgen bij de koffie. ''Zeg Wouter, ik weet dat jij veel van de meteorologie weet, vanmorgen hoorde ik de weerman op de radio zeggen, dat de barometer laag stond en regen w...

Morgen, woensdag, is Peter een dagje de stad uit. Bent ik er niet. Gaat ik op verjaardagsvisite bij Tim, die word al 3 jaar. Tim is eigenlijk een beetje mijn oogappel. Woont in de Noordoostpolder. Even rijden dus. Als ik binnenkom gaat ie meteen al zijn auto’s aan me laten zien, ik laat hem eers...

Grote onzin! Even vreemd als een varken conferencier noemen. Dat buffet loopt niet. Het is een reeks tafels of planken op schragen waarop meestal vrijwel oneetbare producten staan uitgestald. Het geheel staat, min of meer hebberige mensen lopen er langs om hun bord zo vol mogelijk te laden. Die lui...

De volgende morgen heel vroeg opstaan, naar het waslokaal met veel kranen en je wassen en scheren, daarna lekker tarwebrood eten met een hompje kaas en een klodder jam en een beker thee. Vervolgens onder leiding van een sergeant naar het kazerneterrein voor het appel en het hijsen van de vlag.Het so...

In oktober 1951 was ik opgeroepen in militaire dienst als dienstplichtig soldaat met bestemming de Cort Heyligerskazerne te Bergen op Zoom, alweer ruim 60 jaar geleden. Vanuit Amsterdam begaf ik mij als negentien jarige met de trein met alleen houten zitbanken naar het zuiden van ons land. Het was e...

"Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de steun en liefde die wij gedurende een lange tijd van jullie hebben mogen ontvangen. Dat was ook nodig, want anders hadden we niet datgene kunnen bereiken, wat voorheen onmogelijk leek. Het was beslist geen eenvoudige karwei, vooral in gebieden waar cons...

Wouter zat tevreden in zijn rookstoel en las de avonturen van Tom Poes. Ook op de televisie keek hij vaak naar tekenfilms, vooral van Mickey Mouse en Donald Duck, daar genoot hij van. De andere programma´s, zoals het journaal en misdaad vermeed hij zoveel mogelijk, maar Mien was weer gek op cowbo...

Als niets er meer toe doet, dan is er altijd nog morgen.

De heldere maan plakt grillige vormen van kale bomen op de bevroren grond van de hof. Lájos gooit zijn hoofd in zijn nek en kijkt naar de hemel alsof God hem persoonlijk toespreekt vanuit die eindeloze fluweelzwarte diepte. Hoe lang nog, vraagt hij zich af en weet niet of hij zich triest moet voele...