Alle inzendingen over verdriet

Depressief lig ik in bed. God, kon ik mijn tranen maar inruilen voor krokodillentranen schiet er door mij heen. Zou dat niet geweldig zijn? Mijn ogen vallen dicht en een krokrodil verschijnt in mijn droom. Hij kijkt me met koude, natte ogen aan en ik moet er even om rillen. “Hier heb je ee...

Ook met al die mooie kiekjes van mooie vakantielanden op tv gaat het leven gewoon door. Pas nog zette ik 's avonds mijn kar weg bij de grootgrutter en zag plots de lieve oude mevrouw Marjet staan. Stil in een ongewone houding. Verslagen leek ze me en dat past haar niet. Achter haar rollator. Ma...

Ik ken een man die, voorbij z'n scheiding, een lieve vrouw tegen kwam. Zijn nieuwe lief kende het klappen van de zweep, zijn ex zette hoog in met het gemis van kinders, hij kon alleen nog maar vluchten in rustgevende medicijnen. Ik weet dat hij eenzaam is. Ik ken een man die, buiten zijn schuld...

Iedereen kijkt wel eens naar buiten, door mijn huidige werk kan ik vaak naar binnen kijken. En daar kom ik trieste zaken tegen, dementie op tien-hoog, Alzheimer met a-4'tjes herinnerend aan een handicap, oorlogsdochter die vanaf het balkon de thuiszorg monstert. De lieve dame die drie uur attent...

Het loopt tegen achten en neem even de pen ter hand. Eigenlijk de laptop, maar aangezien ik al 'n tijdje mijn gevoelens van het leven weergeef ben ik overgestapt van de pen naar het moderne. In mijn leven, ja er is veel gebeurd. Maar of dat een ander intresseert? Het is net als het nieuws op ra...

Ik kijk vanaf het strand naar de horizon. Kerstmis zonder jou. De eerste. De eerste kerstmis zonder jou bedoel ik. Vergeten doe ik niet. Kan ik niet. De pijn in mijn ziel verhindert dat. Waarom moest het zo zijn? Waarom al die pijn? Maar ik weet dat als het ooit mijn tijd is dat jij me zult ko...

Ik ben veranderd en dit niet ten goede. In sneltreinvaart ben ik achteruit gegaan. ik had nooit kunnen vermoeden dat mijn ongehoorzaamheid zich zo zou wortelen in mijn bestaan. Ik ben een schim van de vrouw Gods, zoals God mij bedoeld heeft. Ik ben alweer een jaar officieel gebruiker. Erger nog, ...

Dat ben ik als ik te diep in een glas heb gekeken, een moslim is het zomaar, een taske thee voldoet. Job verkwanselt de hoofstad van Nederland, tijd voor een andere baan, een wereldstad naar de kloten geholpen, maar wacht eens, daar ligt een uitkering in het verschiet. Wouter verloochent al zi...

Mooi woord, geeft aan dat je ergens voor staat. Vol overgave dien je van repliek, tegelijkertijd maakt het zwak, want je laat het achterste van je tong zien. En dat proeft bitter.....

Als klein, katholiek, jongetje had ik een favoriet persoon in de bijbelse geschiedenis. Maria Magdalena, ik spreek die naam nog steeds eervol uit. Wat heeft die vrouw te verduren gehad, de goegemeente walste over haar heen en de elite had genoeg geld om haar te nemen. Haar nachten waren gevuld...

Ik lig op mijn rug in het natte gras, doe alsof het lente is. Het vocht trekt langzaam door mijn kleren in mijn huid, maar ik heb het niet koud. De zon is waterig en schijnt op mij, ze voelt warm en aangenaam ook al is ze nog niet op haar best. Ik tuur naar de lucht boven mij, door mijn oogharen vol...

Het Leven is elke dag een verandering. Van het moment dat je opstaat en daarna een dag van het leven gaat beginnen. Elke dag zal anders zijn. De ene dag vrolijk, de andere dag zwaar maar elke dag is een dag van ons leven. Het leven dat soms zo moeilijk te beleven valt. Ik heb op dit moment het g...

Hoe ga je om met ondraagbare pijn? Pijn die je niet sinds een dag voelt, maar al een hele tijd? Pijn waarvan je weet dat je hem niet kan omschrijven en je al geen moeite meer doet om het uit te leggen? Pijn die je handelingen belemmert en vooral je gedachten? Hoe ga je daar mee om? Is een avondje ...

Charlotte, onze kleindochter van bijna vier jaar, is een voor haar leeftijd meer dan gemiddeld lang, dun en over een tomeloze energie beschikkend meisje. Als ze loopt, loopt ze meestal hard en als ze praat, dan doet ze dat ook meestal hard. Alsof ze met doven van dagen in plaats van met grootouder...

Als het leven pijn doet, dan is het niet makkelijk leven. Jaren is het bij mij zo geweest een moeilijk leven met vooral de vraag waarom dit leven te leven als het alleen maar verdriet en pijn brengt. Maar het leven om dat zomaar op te geven daarvoor heb ik het niet gekregen. Het omdraaien en het ...

Welkom in het verhaal dat mijn leven verwoordt. In dure woorden, te lange, uit de context getrokken zinnen, en een samenhang die zich definieert als 'van de hak op de tak, van boom naar boom en niet zo heel lang daarna, van bos naar bos'. Grappig, want ik zie door de bomen het bos niet meer. ...

Mijn lage landje glijdt in rap tempo af naar normen en waarden die alleen nog maar gelden als je iets in de melk te brokkelen hebt. En dat is aan een quotum gebonden. De taal, die men soms bezigt, stuitend gewoon. Meerdere betekent tegenwoordig niet meer superieur, er boven staand, neen, Dikkie v...

Net terug uit Zuid-Frankrijk, waar we ‘Le rouge et noir’ hebben bezocht, bij de plaatselijke coöperatie goedkope wijn hebben ingeslagen, deze keer geen petanque hebben gespeeld, maar bij de supermarkt wel bijna dagelijks verse vis hebben gekocht en waar de vos inmiddels het loodje heeft gelegd....

Dat wilde ik ook worden, later, wist ik veel dat ik daarmee de gelukkigste periode uit mijn leven zou afsluiten. Omdat ik wilde groeien ben ik nu kleiner dan ooit, het meisje dat nieuwsgierig was naar wat die grote mensen in de voorkamer elkaar te zeggen hadden, dat meisje is volwassen geworden. Maa...

Krijgen we een gesprek. En wat denk je: hij vindt dat ik niet tegen een verschil van mening kan. Zeg ik: wat voor verschil van mening? DIT was geen verschil van mening. Zegt hij: ja wel hoor. En dáár laat jij een relatie op stranden. Zeg ik: néé dit is géén verschil van mening. Een ve...

Bij de opgewekte mail over promotie en trots ouderschap zat een foto van een vrolijke hummel met een aanstekelijke lach. Ik glimlachte opgelucht. Was dit even goed nieuws! Hoe anders dan die kille decemberdag van het verlate kraambezoek. De afspraak was gemaakt, de kersverse moeder bleek uit te ...

Acht jaar was hij nog maar. Acht jaar! Voetballen, dat deed hij graag. Voor, op het veldje. Nooit alleen. De ene keer voetbalde hij met Bart, de buurjongen. Een andere keer weer met Ewout en Rick. Maar, het liefst voetbalde hij met Jeroen. Nu sinds drie jaar mijn echgenoot. Jeroen was dan wel elf ja...

Het is kerstnacht, voor de tweeduizendenzesde keer hult men een krijsende netgeborene in lappen, legt men het neer in ouderwets stro. Een rechtgeaarde katholiek komt nu thuis van de nachtmis, eet in gezinsverband een beboterde plak van de stol, "spijs doet laven". Dit alles in het kader van ge...

Hij heeft twee ringen in zijn linkeroor. Drie in zijn rechter. Zij zes in elk. Eentje in haar tong ook, zie ik later, als ze gaapt. Ik zit nog steeds in de trein, ergens bij Brussel, in ieder geval in België want het publiek is vriendelijker. Gemoedelijker, beschaafder. Behalve hij en zij. En ...

Ik kijk in de spiegel. Voor het eerst staat het mij aan wat ik zie: het beeld is helder. De tijd is aan mij voorbij gegaan en nu pas word ik wakker. 6 jaar later zie en voel ik alles. Herinneringen van vroeger komen naar boven. Wil ik dit wel weten? wil ik wel voelen? Ja dit is mijn grond waar ...

Pijn. Schrijnend is het. Ik kom het niet te boven, al doe ik mijn best. Hóe doe ik mijn best, en waar héb ik het over? Over de al te plotselinge dood van mijn zeer geliefde partner. Van Jou. Ik kreeg het à bout portant te horen. Rauw. Plotseling. Ja, ik weet het – het leven gaat v...

Ik had er zo naar uitgekeken. Na een drukke week even heerlijk samen ergens uit eten. We kozen voor de chinees en zagen tot onze vreugde dat er een lopend buffet werd gegeven. Met onze borden liepen we langs de overvolle schalen. We schepten van alles een beetje op. De keurig gedekte taf...

Wat ik ook schreef, of ik nu bewindspersonen uitschold, ‘Bekende Nederlanders’ belachelijk maakte, knorrig tekeer ging tegen allerlei klootjesvolk, zelfs als ik mijn naam wilde verbinden aan een speeltje voor in bed: van jou kreeg ik lovende kritieken. Je reageerde heel vaak op wat ik schreef. O...

Had ik het kunnen doen? Jullie oppakken en verderop zetten? Vanmorgenvroeg. Ik denk niet dat je het toegelaten had. Je beschermde hem immers, je kleine jongen. Nog wat onzeker op de pootjes. Hij had het al ver geschopt, tot een twintigtal meters van het veilige grasland. Onverantwoord dicht bij...

Wat ik niet voel is er ook niet, en ik heb mezelf jarenlang niet gevoeld. Schrijven is mijn eigen vorm van meditatie. Ik kan uren schrijven, maar het komt soms voor dat er achteraf geen woord op papier staat. Ik ben zelf de grootste veroorzaker van mijn pijn, omdat ik de pijn voel. Ik moet mijn pi...