Missen...
Missen...doe ik nog al wat, wie niet?
Je vader en moeder, broer of zus die ik nooit had, wat je niet gehad hebt kun je ook niet missen, misschien niet, maar je mist wel degelijk iets als je alleen opgroeit.
De mensen van "vroeger" al dan niet in leven.
Familie...ach herinneringen.
Gescheiden, het delen van gebeurtenissen, niet meer samen, niks meer samen, een vluchtige hand op een verjaardag, geen haat en nijd dat niet...
Verdere vriendschappen, slechts af en toe contact, jammer ik had er meer van verwacht.
Zelfs de kinderen, eigen, dierbaar, lieve kleine mensenkinderen, de tijd glijdt voorbij, je maakt té weinig mee, het hoort vast zo...maar ik mis ze dagelijks.
Dieren die je ooit had, de gezelligheid, de aandacht, snorrende poezen, kwispelende staarten!
Mensen die om wat voor reden niet meer in je leven zijn, missen doe ik ze allemaal.
De vraag blijft dan ook, word ik ook gemist? nu, later, ooit of pas als ik dood ben?
Missen...
Geplaatst in de categorie: verdriet