De blauwe, metalen wandelstok
De ouderdom is gekomen. Ik houd geen stand meer op mijn wankelende, onvaste benen die mij ondanks alles zouden moeten dragen.
Een wandelstok is mij komen te vergezellen op mijn excursies naar stadscentrum, bibliotheek, zwembad en supermarkt.
De blauwe, metalen stok biedt mij inderdaad steun. Men zou zelfs kunnen beweren dat deze als een metafoor of symbool fungeert omdat deze, figuurlijk gesproken, steun biedt waar mijn perfide, onbetrouwbare en grenzeloos wispelturige medemensen - op wie ik zou willen leunen en steunen als op oeroude solide rotspartijen - het laten afweten, waar hun wankele beloften en voorstellen inzakken als bouwsels die rusten op drijfzand.
De wandelstok echter stort niet in. Zij draagt en ondersteunt mijn verouderde lichaam en begeleidt me op mijn wandeltochten en behoedt me voor een ongelukkige valpartij.....
Geplaatst in de categorie: emoties
Verder is hier niets wat elders wel is, te ver weg.