Mysterieus gezelschap

We waren de "heksenkring" bestaande uit vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, toen we op onze schreden terugkeerden. We zagen opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "práchtig!", "práchtig!" - die voor haar welhaast tot een hoogst persoonlijk cliché waren verworden - ontlokten. Ze bezigde deze ten aanzien van elk willekeurig natuurverschijnsel dat we op ons pad tegenkwamen, zoals merkwaardig gevormde donkerbruine lisdodden of de rode bessen van een mij onbekende struik, die in trosjes neerhingen.

Mijn vriendin kon niet zonder lichaamsbeweging. Ieder vrij moment van haar leven greep ze aan om de ene voet voor de andere te zetten tijdens nooit eindigende wandeltochten door de Midden-Brabantse natuur.

En zo bewonderden we eveneens de afvalbergen van de stortplaats van "De Spinder" die eruitzagen als een buitenlands gebergte met kleurige, strikt afgegrensde, blauwe, lichtgroene en lichtbruine vlakken.

En in de stilte van de bosgebieden hieven de dennen hun fijn vertakte kruinen ten hemel en bood een regiment van antracietgrijze boomstammen doorkijkjes op weelderige groene mossen die aardkluiten omstrengelden in een natuurlijke houdgreep.

Mijn vriendin stapte naast me voort en zweeg en bleef zwijgen. Ik ging zodoende gaandeweg de veronderstelling koesteren dat zij wellicht neerkeek vanuit de ijzige en onheilspellende regionen van haar waarschijnlijk doodongelukkige leven en verleden op mijn persoon, wier gebazel en gezeur over kleinigheden zij weliswaar als "quantité négligeable" beschouwde, maar dit anderzijds toch enigszins welwillend aanhoorde, bezield als zij was met de menselijkheid die haar wellicht geboden was vanuit geloofsovertuiging of andersoortige humanistische of ideologische overwegingen en gevoelens.

En zo ontstonden bij mij vermoedens dat mijn wandelgenote ondanks alles goedmoedig en goedgunstig op mij neerzag, wat soms bleek uit een enkele opmerking. Maar omdat mij altijd al, meer in het algemeen gesproken, een kompas ontbrak bij mijn beoordeling en peiling van mijn medemens (het zozeer noodzakelijke en dienstige kompas waarover anderen naar mijn idee wel degelijk beschikten) tastte ik omtrent haar motieven in het duister. Deze werden mij nooit geheel duidelijk, zodat ik de zaak in het ongewisse liet, al achtte ik het tevens mogelijk dat mijn gezellin na de luxe, lauwe luwte en het warme bad van een beschermde jeugd vol verwennerij de koude douche en de harde wetten van de volwassenheid en de eisen van de maatschappelijke jungle eigenlijk nooit had kunnen verdragen....

individu wandeltochten raadsels

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 13