Alle inzendingen over (verkeers)ongeluk

Het verkeer stort daarnaast duizenden mensen per jaar in de ellende van revalideren, medische ingrepen, ziekenhuisperioden, en tegenslag in het werk door langdurig niet aan de slag kunnen. Ook al loopt een ongeluk niet fataal af, dan nog blijft de schrik jarenlang hangen. Kortom: verkeer zaait in toenemende mate dood en verderf.…

Dit gebeurde ruim tien jaar geleden: Vragend kijken mijn twee jongste zonen elkaar aan. ‘En wat doen wij?’ Blijven we hier nog even of rijden we vast mee? Dan kunnen we thuis nog even met vrienden op stap’. Is het een beschermengeltje dat hen doet besluiten niet bij hun oudere broer in de auto te stappen…? Uitbundig zijn we net 1993 ingeknald. De…

De cijfers laten ook zien dat het aantal ongelukken met fietsers nog steeds elk jaar toeneemt. Door schuld van de fietsers is vaak de boodschap. Ik ben een enthousiaste fietser. Dagelijks rij ik heen en weer door de stad. Beetje regen maakt niet uit. Drie volle boodschappentassen vervoer ik gewoon op de fiets.…

Het is wel verbazingwekkend en verontrustend hoe ontzettend vaak hier de gillende en jankende gele auto's voorbijkomen. Mijn huis is gesitueerd naast een snelweg en ik vraag me soms af of het hele nabijgelegen ziekenhuis propvol verkeersslachtoffers ligt? Zeker is dat het geluid van de sirenes in hoge mate zenuwslopend is en in combinatie met andere…

Wereldwijd worden jaarlijks meer dan een miljoen mensen in het verkeer gedood: daar zou veel meer aandacht voor moeten zijn, want die ongelukken kunnen door verstandige maatregelen grotendeels worden voorkomen.…

Als de ongelukken van de doden in het gewone verkeer (ongeveer 70 per maand) evenveel aandacht zouden krijgen, zou de heer Van Vollenhoven niet meer aan zijn Margriet toekomen!…

Rijden in een auto neemt ‘aanvaardbare’ risico’s met zich mee: 750 doden per jaar in het verkeer. Als je zinvolle informatie wilt geven in een advertentie over de oorzaak van overlijden dan is de vermelding van het ongeluk een toevalstreffer: het zegt weinig over het slachtoffer van het verkeer. Een ongeluk kan onderweg iedereen overkomen.…

Acht jaar was hij nog maar. Acht jaar! Voetballen, dat deed hij graag. Voor, op het veldje. Nooit alleen. De ene keer voetbalde hij met Bart, de buurjongen. Een andere keer weer met Ewout en Rick. Maar, het liefst voetbalde hij met Jeroen. Nu sinds drie jaar mijn echgenoot. Jeroen was dan wel elf jaar ouder, maar dat maakte voor Daan niets uit. Jeroen…

Automobilisten met gespannen nekspieren om deze horzels te ontdekken, schrikken zich dan een ongeluk. Zo gaat geen dag in het verkeer voorbij of op korte stukken wordt gepasseerd, gescheurd of idioot snel opgetrokken. Afremmen om erger te voorkomen, levert vaker een middelvinger op.…

Dat onderstreept mijn waarneming, dat het moderne verkeer in ons krappe landje zeer gewelddadige kanten heeft. Tijd voor een radicaal andere aanpak.…

Een ingebouwd navigatiesysteem bezit ik niet en zo kan het gebeuren dat ik wederom verdwaal in het ziekenhuis! Jawel, achteraf was ik er op de verkeerde verdieping uitgestapt, maar dacht: dat ze die afdeling wel weer terug hadden gezet op het oude vertrouwde plekje! Niet dus. Een dame bracht me naar de goede verdieping, tja dat zag er wel bekend…

Rijd beheerst met de auto richting een rotonde bij nat weer in de avond. Met het vooruitzicht van fietsers zonder licht welke voorrang nemen. Fietsers met licht die ongeremd doorsprinten over de rotonde. Onverlichte fietsers met donkere kleding, welke soms rakelings langs auto's peddelen. De vele fietsers die in je 'dode hoek' opduiken na nek verrekkend…

Boem, zo reden we op de motor en zo werden we onderuit geramd op een voorrangsweg! Ik wou opstaan maar zakte door mijn been dat zig-zag op de straat lag! Dat wordt een kunstpoot, dacht ik en vroeg angstig aan mijn vriendje of ie altijd bij mij wou blijven. Hij trapte er in want ik had het stellige vermoeden dat ik anders over zou schieten. In…

Een ongeluk zit in een klein hoekje: nou dat kleine hoekje is een groot fenomeen geworden want omdat al het verkeer van rechts voorrang heeft, denken de meeste mensen, wat zeg ik denken ze allemaal dat uitkijken niet meer nodig is, gewoon doorkachelen dus, zonder op- of om te kijken, zonder de regels van toen in acht te nemen, van eerst naar links…

Kunt u zich nog iets herinneren uit het jaar 1988? Waarschijnlijk wil er spontaan niet veel naar boven komen. Ik wil u helpen. In 1988 was verkeersminister Neelie Kroes de eerste minister die rekeningrijden bedacht ter voorkoming van de toen al dichtslibbende wegen in Nederland. 21 jaar later hebben we het er maar weer eens over. Nu is het minister…

Een staanplaats in de bus laat je weten hoeveel bochten er in de stad aanwezig zijn.…

Twee treinen en een bus verwijderd van mijn vriendin. Gelukkig heb ik een Carmiggelt bij me. Hij sleepte mij er al vaker doorheen. Vind het wel wat hebben, met een boekje uit 1965 tussen de aaiphones. Als ik de bus in stap, hoef ik nog maar drie verhaaltjes. De stukjes zouden beter blijven hangen wanneer ik de pocket niet in één ruk uit zou lezen. Kan…

Volgens Tolstoj zijn verhalen over ongelukkige mensen boeiender dan die over gelukkige, omdat iedereen ongelukkig is op zijn eigen manier maar iedereen gelukkig op dezelfde. Zijn gelijk lijkt mij op gedichten.nl en nederlands.nl inmiddels wel aangetoond.…

Leuke Bennie, klein van stuk, lacht zich een ongeluk.…

beginnen, waarin ik zeker niet bagatelliseer dat een volwassene eerder zou mogen overlijden, neen, zeer zeker niet, maar kinderen in de leeftijd van rond de twaalf jaar, hadden nog een heel leven voor zich, dat leven was in dit geval betrekkelijk, betrekkelijk te kort, te weinig en je kunt er veel worden aan wijden, maar de betrekkelijkheid van dit ongeluk…

De vooruitgang, je houdt het niet tegen, maar beter ook denk ik soms. Toch schrik ik bij het nieuws, de zelfrijdende auto heeft een slachtoffer gemaakt, de auto RIJDT wel zelf, maar vertikte het te stoppen, een vrachtwagen over het hoofd gezien. Het voorval vond een aantal maanden geleden al plaats, maar wordt nu pas naar buiten gebracht en wanneer…

Ik spreek over de tijd van mijn jeugd; de zestiger jaren van de vorige eeuw; we woonden in het arbeidershuisje. In onze woonkamer stond de zilverkast, een familiebezit, een erfstuk dat onze jeugd vergezelde en we huisvestten de kat van de buren.... Een kat is eigenzinnig en autonoom en zij duldt geen commando's.... In een leunstoel gezeten voor onze…

Die verkering bestond in haar realiteit, niet in de mijne, het is me helaas ontgaan, heb van haar signalen niet begrepen dat we verkering hadden.…

Ze leefde de laatste jaren op chips en pinda's. Haar gewicht was opgelopen tot tachtig kilo sinds de neerslachtigheid had toegeslagen; neerslachtigheid om drie mislukte huwelijken, neerslachtigheid om onwillige, moeilijke, ongezeglijke dochters, die haar in het gezicht uitscholden en uitlachten, die haar liefde meedogenloos afwezen. Ze liet haar…

Het is druk in de straat, ik hoor sirenes. Politie misschien? Of toch de ambulance? Als er iets gebeurt in ons dorp, staat alles op zijn kop. De mensen gaan massaal naar buiten om te kijken wat er aan de hand is. Zo ook nu. Ik vraag aan de buren of zij iets meer weten of meer hebben gezien, maar ze moeten me teleurstellen. Nieuwsgierig als ik ben, ga…

“Wees geen beer in het verkeer!” oefen ik alvast, duidelijk verstaanbaar voor manlief. De frons op zijn voorhoofd en zijn opgetrokken wenkbrauw verkies ik te negeren……

Een dame van rond de 75 jaar reed met haar splinternieuwe ferrari op de A67 ongeveer 60 kilometer per uur. Een stel agenten in een politiebusje merkte dit op en ze hadden de dame bij de eerstvolgende afrit aan de kant gezet. Eén van de agenten was uitgestapt, liep naar de Ferrari en vroeg de dame haar raampje open te doen. De agent zag dat een…

Groot is de verleiding deze stralende vakantiedag meteen weer op ons strandje neer te ploffen. Maar die boodschappen moeten nu toch echt worden gedaan en bovendien willen we ook wel eens iets van de omgeving zien... Dus stappen we in de auto. We genieten van het Franse heuvellandschap waar onze weg zich doorheen slingert. Achter ons nadert zo…

Zo vlak voor mijn vakantie maak ik mij zorgen. Want het schijnt dat je het vliegtuig niet in mag als je in de war bent. En iedere vijf minuten overkomt het me weer. Ik barst telkens opnieuw uit in een hysterische schaterlach. Want ik las zonet het laatste nieuws over mijn grote inspiratiebron Joost Ravoo, communicatiechef der Nederlandse Stoorwegen…

“Goedemorgen juffrouw, mag ik een retourtje Hilversum Noord, aangetekend met bericht van ontvangst?” De lokettiste op het station keek me verbijsterd aan. Dan maar even bij een van haar collega’s langs: “Hebt u tien postzegels eerste klas naar Helmond Brandevoort?” Glazige blik. En ik bedoelde het zo goed: ik wilde ze alleen maar even laten wennen…