Alle inzendingen over Alisa Coessens

...dichter lijkt te zijn dan ooit Alisa Coessens is geboren in 1991 te Buggenhout. Ze ontdekte haar zielsdiepe passie voor de vrije woordkeuze op de lagere school, dat was tijdens een schrijfatelier van Jeugd en Poëzie. Ze schrijft sterk metaforische poëzie over gewichtige,...

...met de schrijvers Roger Zelazny en Harry Harrison. In april 2005 lag je in een ziekenhuis in Kiev. Je was zeer ernstig ziek. Daarna ging je in Red Hook wonen, vlakbij jouw dochters Anya en Alisa. Op 20 november 2005 werd je aan een hersenaneurysma geopereerd. Op 9 december 2005 overleed...

Ze keek hem nog even in de blauwgrijze ogen aan en ontspande de riem meteen aan zijn rechterbovenarm. "'t Zal even pijn doen," zei de verpleegster zachtjes en prikte hem de dikke infuusnaald in de ader. "Mooie aders hebt u, Meneer, vind ik persoonlijk toch. Niet iedereen heeft er zulke,...

De labo-onderzoekkosten voor de vrouwen die aan in-vitrobevruchting (IVF) willen doen – weliswaar tot zes pogingen beperkt – worden binnenkort in België terugbetaald door het ziekenfonds. “Allez, madammeke als het dàn nog niet gelukt is, ja dan moet je maar zelf voor het volle pond...

Het is inmiddels iedereen al genoegzaam bekend dat de werkelijkheid de fictie overtreft. Wellicht horen Sinterklaas, de kabouters, de elfjes en andere legendarische sprookjesfiguren dan ook juist tot de werkelijkheid. In welke droomwereld leeft ieder van ons? We hebben allen een verschillende,...

...Ik hoorde die niet meteen lachen die maandagnamiddag 5 januari om 16.45u. Jan Coessens 7/1/2004

Vrijdagavond rond 17.00 u. Filip, een niet meer zo jonge bejaarde, met de fiets, houdt halt aan een stopverkeersteken. Het verkeer is druk, zeer druk op dit moment aan het kruispunt "'t Roodkapje". Wanneer hij voorzichtig opnieuw aanzet, schuift een jonge dame hem per bromfiets links voorbij. Ze...

Terwijl zondag 29 februari jl. de profwielrenners hun eerste wedstrijd reden op Belgische bodem, zaten twee gepensioneerde koppels (met niettemin een plaid over de knoken) te genieten van de deugddoende zonnestralen aan de “Paravent” van Blankenberge. Ze waren er niet alleen. Jonge moeders met...

Een schril scheidsrechtersfluitje zette de trein in beweging. Eigenaardig toch! In een compartiment, vlak bij de deur, links, zat een keurig, net geklede heer – met vilten hoed en stropdas – vrome kushandjes te werpen naar een vrouwelijke leeftijdsgenote op het perron. Een 75-plusser! Een zeer...

Het liep tegen 7 uur aan. De wekker had hem zojuist uit een of andere droom gewekt. Een nare droom was het wel niet dacht hij nog bij zichzelf anders ware hij wel vanzelf wakker geworden. Hij draaide zich nog eens om al wilde hij nogmaals dàt zalig gevoel herbeleven. Tevergeefs! Hij boog en...

Met haar lichte doorschijnende –bijna doorzichtige- bloeze om haar slanke torso viel ze onmiddellijk en opvallend op, voor iedereen. Al bewoog ze zich op lange benen voort, het “stoorde” zeker de bewonderaar (bewonderaarster?) niet. Integendeel. Ze schoof met kleine stappetjes langs de vele...

Hij vond van zichzelf dat hij niet opdringerig was. Die dinsdagmorgen op de trein van Kortrijk naar Antwerpen had hij weer prijs. Ze zat tegenover hem aan het venster. Een bevallige dame, dat wel zag hij, maar ietwat te ouderwets opgedoft. Protserige volants verborgen haar magere met pezen...

"Hoe oud ben je?" vroeg ik hem na een poosje nadat hij zich op de rustbank had voorzichtig neergezet. Hij was zachtjesaan komen aansloffen, voetje voor voetje, zich steunend op zijn rollator. (looprek met wieltjes en handremmen) Het oude manneke pufte amechtig. Zijn beduimelde pet, ietwat te...

24 oktober 2003. De weerman had droog weer voorspeld maar ijskoud. Een scherpe noordenwind blies de "oudjes" fel in het gezicht. Ze sidderden en bibberden de inkomsthal al vóór 11.00 u in. De eerste sneeuw van het jaar begon te vallen, eerst gezapig, dan feller en heviger. Ze bleef...

In het kleine zeer warme vergaderzaaltje had de schouwburgintendant zijn peloton medewerkers verzameld voor een laatste briefing. De controle van de kledij van de zaal- en de vestiairewachters was niet van de poes en de make-up mocht hier en daar wat worden aangepast vond men: het teveel eraf en...

De traditionele veertiendaagse ontmoeting van de gepensioneerden van het bedrijf sinds mensengeheugenis kende onlangs maar een magere opkomst. Er zijn nu al niet teveel oprustgestelden meer die komen opdagen wegens geen interesse, door hun afsterven (sic!) en ook door ziekte. Vandaag was het ook...

Eén september 2004. Een zomerse dag dan nog. Enkele verspreide witte wolken en droog. De weerman glundert op TV. Ik geniet van zijn woorden en maak hem niettemin meteen monddood. De tuin ligt er zalig bij. Bloemen en planten geven zich bloot aan het zonnelicht. Een koolwitje dartelt her en der....

De heisa rond de uitspraak van een lid van ons Beligisch koningshuis betreffende het voortbestaan van ons land heeft heel wat commotie teweeggebracht. Er werd bij onze Noorderburen iemand neergesabeld om zijn “uitgesproken” mening. In Groot-Brittannië willen drieëntwintig parlementariërs hun...

De zeventig- en andere hogere plussers van vandaag herinneren zich nog hun kindertijd al te goed, o.m. de oorlogsjaren van WO II. Gebrek aan alles was de toonzetter. Ze weten nog maar al te best hoe er in de rij werd gestaan voor het afhalen van de rantsoeneringszegels, voor de zeldzame...

...eens om en zwaaide even zij het moeizaam. ‘k Heb hem niet meer teruggezien. Geloven, ja wat is dat nu eigenlijk? Jan Coessens Noot: Geloven is aanvaarden voor waar van iemand die gewoonlijk de waarheid spreekt. Eens?

De man was véél te laat en de zaallichten waren reeds gedimd. Parkeerproblemen tot en met. Geen wonder, gelet op de affiche van vanavond. John Thomas versus Tom Jonas. Een kamp tussen twee zwaargewichten. De boksarena zat afgeladen vol. Geen stoel meer vrij en een bestendig geroezemoes steeg...

Onze maatschappij is jachtig. De mensen gestresseerd. Hoe langer hoe meer. Gelukkig is de vakantie er om te ontspannen, de “zorgen” te vergeten (die verdwijnen niet, men vindt ze terug als men thuis komt), andere “lucht” te gaan opsnuiven of wat aan “cultuur” te doen. Genieten van een...

Zeven maart 2007. Een doordeweekse dag. De regen stopt even met neer te plenzen. Het scherpe zonlicht zoekt zich twijfelend een baan door de grillige wolkenvormen. Aan het busstation zitten en staan veel wachtenden onder de beschuttende luifel. Onder hen valt de fel gekleurde tuniek van een jong...

Begin september. Het kindergekrijs en -gejoel op het pleintje in mijn buurt rond halftien in de morgen mis ik reeds sinds de eerste schooldag. De autobus slokt de kinderen nu al om halfacht op. De oude diesel sputtert amechtig de straat uit. De enkele moeders blijven onder elkaar nog wat keuvelen....

Tijdens een gesprek over ditjes en datjes dat ik onlangs voerde met een scherpzinnige erudiete dame hadden we het o.m. – zonder het hoe dan ook te beseffen – over de “toepassing” van de zeven hoofdzonden en meer specifiek over de hebzucht van en onder de mensen. Of het voor...

“Je veux l’amour, je veux l’amour”…zingt Raymond van het Groenewoud. Opgelet alvast met die kreet. Het zou je kunnen berouwen. Voorbeelden zijn legio. Het is ieder van ons al veelvuldig overkomen dat we, geboeid voor een uitstalraam, het aangeboden kwaliteitsproduct met goedkeurende...

Mij is het de eerste keer overkomen dat ik van een goede makker, een vriend, zo intens afscheid heb genomen bij het schrijven van een afscheidsbrief terwijl de plechtigheid (rond de asurn) plaatsvond. Totaal gefocust op het gebeuren zette ik mij aan de schrijftafel en was dan in innige gedachte...

Gods wegen zijn wonderbaar. Bomen, eens geplant, komen elkaar nooit meer tegen wat niet van mensen kan gezegd worden (en dat heeft niets met voortplanten te maken). Jef, een ietwat oudere man, klein van gestalte – hij was tegen de aanspreektitel ‘Jefke’ - had ik, over de jaren heen, al...

Door het venster heen zag hij hoe de strakke wind door de nieuwe takken van de fors gesnoeide populieren woei. De zon scheen flauwtjes door de monotoon opgebouwde wolkenburchten. Het eentonige geronk van de diepvrieswagen aan de overkant van de straat martelde zijn gestel. Hoelang duurde dit nu...

De vliegtuigcrash in Schiphol in februari 2009 zou te wijten zijn geweest (inmiddels bevestigd door Boeing) aan een defecte hoogtemeter die zijn foute metingen aan de boordcomputer als “juist” doorspeelde. “Slechts 9 doden” was het bilan waar het, normaliter, er méér zouden moeten geweest...