Alle inzendingen over Bij Ophelia (Millais

Bij Ophelia (Millais) dit is onmiskenbaar mijn gelaat wat drijft haar onder de wilgen en maakt haar lijf tot ongewiede tuin geen man die opklimt aan haar benen maar kruid dat om haar lenden windt de knoppen van haar borsten klappen open en haar longen dicht water verdunt de...

...modieuze onzinnigheid. Toen ze voor Millais als Ophelia poseerde in een badkuip, verwarmd door olielampen, kreeg ze longontsteking en vervloekte haar vader die onverantwoordelijke, onzedelijke, idiote Millais. Je lag zelf graag met haar te weken in een badkuip, terwijl je als een sidderaal...

...nu. Ik bezwijk voor verleidelijke repen chocola bij de kassa en tot grote verbazing van mijn meisjes kocht ik onlangs een grote doos roomijs met karamel. En ...wat in huis is, moet worden opgegeten. De gouden regel van mijn oudtante Saar: "je moet alles eten!" heb ik te letterlijk genomen,...

...ik forceer mijn knie, kneus mijn enkel en blesseer twee tenen. Happend naar adem zit ik even later op een bankje, bij te komen van mijn entree. Volgens de reclame is zo’n dagje thermen heel ontspannend.

...werd om na schooltijd te komen spelen. Ook bij andere kinderen thuis volhardde Anne in haar zwijgen. Na een jaar sprak Anne nog steeds niet en de hoop werd gevestigd op de komst van haar zusje, die inmiddels ook vier jaar was geworden. Alice en Anne werden nu beiden naar school gebracht...

...Alice aan de deur en de kleinste vroeg: Mogen we bij jou in de tuin spelen? En ja dat mocht, na een tijdje ging juf Ina kijken of ze daar nog speelden. Alleen de meisjes waren er en Ina vroeg: Moeten jullie nog niet naar huis? Nee, antwoordde Anne, Andreas komt ons halen! Ina geloofde haar...

...lezen mocht Anne aanwijzen, welke woordjes ze wilde laten horen, al was het maar één woordje. Op een dag was stageaire Corry in de klas, zij vroeg of ze bij de RT aanwezig mocht zijn en video opnamen wilde maken. Anne vond het goed en aan het eind van de RT zei Anne, duidelijk hoorbaar en voor...

...Maar meer nog bevreemdde het mij, dat geen één bij een andere paste. Zeer merkwaardig. Nu had ik wel goede hoop dat het een volgende keer in orde zou komen, maar helaas nee… ze waren alleen en bleven alleen, de anderen waren spoorloos verdwenen. Ach heel soms vind ik ze terug. Op de meest...

...nog niet veel te leren. Op een dag zat zij bij een raam en hoorde vrolijke vogels fluiten. Zij opende het raam en keek verbaasd naar buiten. Het rook zo heerlijk fris en zij genoot van de blauwe lucht en dacht met een diepe zucht: kon ik ook maar vliegen. Soms ging ze naar de keuken en dan...

...schilderij over verven. Meteen voegde ik de daad bij de gedachte en begon driftig met een grote, brede kwast en zwarte, paarse en marineblauwe verf, het stilleven liet ik verdwijnen. Met donkere, wilde streken vulde ik het doek. Maar ja, hoe verder? Toch nog maar een paar vredelievende narcissen...

...ik zelf ook wel door. Toch ging ik de fout in bij de volgende serie en de daarop volgende was ook mis. Behoorlijk gepikeerd stopte de man met dat onderdeel, alsof ik het met opzet fout deed. Nog veel later tijdens mijn mondeling eindexamen klapte ik volledig dicht, toen de leraar en de...

...vanuit mijn ooghoeken een bekende figuur dichterbij komen, die zich duidelijk in mijn richting bewoog. Nog voordat hij mij bereikte, werd hij in de rug aangevallen en tegen een container aangeduwd. Natuurlijk gaf hij een stevige duw terug, hetgeen aanleiding was voor een echte bokspartij. Weer...

...thuis met mijn Barbies gespeeld en evenmin bij mijn vriendin, want Barbie was meer een pronkstuk dan speelgoed. Toch bewaarde ik mijn twee ‘Barbies’ en ze verhuisden mee toen ik ging trouwen. Vele jaren later werden ze in een hoek van de zolder door mijn dochters ontdekt. En meteen...

...niet doen, bla…, bla…, bla… arriveerden we bij de sportvelden van de tegenpartij. En ja, daar ontdekte één van de spelers, dat hij de shirts vergeten had, die lagen nog thuis. Och, kan gebeuren toch? Misschien had de tegenpartij nog reserveshirts, nou dat viel een beetje tegen, dus...

...moesten we ons erbij neer leggen: Vlekje was verdwenen en onze hoop haar ooit terug te zien, vervlogen. Zes weken later, miauwen aan de achterdeur en jawel, daar was ze weer. Bijna onherkenbaar, sterk vermagerd, kapotte poten en nagels en vier teken in haar oor. Onbegrijpelijk, waar ze is...

...uurtje in beslag. We waren een ervaring rijker, maar inmiddels zo verkleumd dat we een bezoek brachten aan Mac D. om bij te komen en ons te wapenen voor nieuwe uitdagingen. (wordt hopelijk niet vervolgd!)

...een stempeltje op moest en ze ging ook nog bij een collega langs, misschien toch nog iets navragen. En ja eindelijk was het zover. Het formulier was klaar. Dat was dan €10, en toen werkte de kassa nog steeds niet. Gelukkig betaalde ik contant, maar ze wilde mij ook een bonnetje geven. Ach,...

...die ik nooit gekend heb, omdat ze stierven bij het bombardement van 11 september 1944. Ik kijk naar het fotootje van het hele gezin van mijn opa en oma van moeders kant. Mijn moeder had weinig foto’s van vroeger, haar ouderlijk huis is in de tweede wereldoorlog getroffen tijdens een...

...gras of de kleur van goudgele graanvelden. Ik zie jonge zwaluwen vliegen, waar ze kortgeleden nog gevoerd werden door hun ouders. Bijen vliegen af en aan, in en uit mijn stokrozen. Vlinders fladderen van struik naar struik. Hmm, het lijkt wel vakantie.

...hem niet los. De boerderij die het dichtst bij lag, was toch wel erg ver weg. Op het laatste moment ging ik door de knieën. ‘Vooruit dan maar’, zei ik, ‘stap maar weer in.’ Nooit werd een kleine kater meer verwend dan Chip. Hij had een guitig kopje en iedereen vond het een...

...half slaapdronken stak ik mijn hand uit om iets bij te sturen. Dat leverde mij een fikse tik op mijn vingers op. De maat was vol. De chauffeur had geen last van slaap, maar wel van zijn slaapdronken echtgenote. Zo werd ik naar de achterbank verbannen, waar ik eindelijk toe kon geven aan de...

...diverse garens en katoen om sokken te stoppen. Bij moeder kwamen ze nooit voor niets, ze liet de verkopers allemaal binnen, voorzag ze van koffie en boterhammen en ondertussen brachten ze nieuwtjes en andere sterke of zielige verhalen. Moeder kocht veel te vaak nieuwe garens en elastiek, maar de...

...ik eerlijk zijn, ik kan nooit zeggen: ik heb het niet geweten! Het knaagt, bij u ook?

...een vooruitziende blik gehad door haar als Ophelia te schilderen? In 1860 trouwde je met haar, maar na een doodgeboren kind zonk ze nog meer weg in haar gruwelijke geestesverduistering en eenmaal zwanger van een tweede kind nam ze door haar voortdurend martelende geestesziekte overmand ten...

...schilderde je het overbekende meesterstuk 'Ophelia', van uitzonderlijk hoge klasse, een zelfverdrinking zo schoon afgebeeld, dat je er bijna de tragiek door vergeet, met dank aan Shakespeare voor het gegeven. Het staat zeker in de top tien van mooiste schilderijen aller tijden. Als kijker...

...toegelaten. Daarvoor was Laura in de leer bij Eliza Bridell Fox, die avondlessen in de bibliotheek van haar vader gaf, een dominee en politicus. Eliza was met de populaire schilder Frederick Lee Bridell getrouwd, die op zijn 32-ste overleed. Laura overleed op haar 39-ste. Op 20 november...

...van Ingrid's model is meteen te zien, dat deze Ophelia zichzelf vanwege een intriest en zielsdiep lijden heeft verdronken. Ze drijft op het water en onder haar zie ik een suggestie van zeewier en een waterval. Er zit wel een hele vreemde kronkel in haar rug, alsof ze bij haar middel is...

...oproept wel hanteerbaar is. Ook jij schilderde Ophelia, zij het dan vlak voor haar zelfverdrinking, misschien afgekeken van Millais en Rossetti, maar wat doet dat ertoe, je vele versies zijn onovertreffelijk omlijst met goud. Je zocht naar de uiterste grenzen van het leven, waar het goddelijke...

...en je schonk geregeld werk aan de kerken, bijvoorbeeld glas-in-lood kunst aan de kathedraal van Bristol. Verder schilderde je gipsen beeldjes en ontwierp je ex-librissen. Op je achtenveertigste stierf je vaste vriend en minnaar Byam, zevenenveertig jaar. Ondanks het verdriet,...

...Belgische schilder Alfred Stevens. Je exposeerde bij de Salon en je werkte van 1870 tot 1873 in de Royal Academy of Arts. Twee kinderen van Frank en jou overleden op jonge leeftijd. Frank was jaloers op jouw roem en hij verliet jou en de kinderen, terwijl hij ook dreigde jouw schilderijen in...