Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zwervers

Door Nederland zwerft een aantal journalisten met €5 op zak, misschien wel met meer, maar ze mogen per dag niet meer besteden dan genoemd bedrag. Ze testen de gastvrijheid van de Nederlanders en schijnen van deze en gene boterhammen, drank, chocoladerepen en fruit te ontvangen en ritselen hier en daar een slaapplaats. Onder het artikel dat ze elke dag schrijven, staan uitnodigingen van gastvrije mensen, als je nog eens in de buurt bent: de koffie staat voor je klaar, of wij hebben nog wel een boterham voor jou. Een slaapplaats blijkt al moeilijker te regelen. Gratis vervoer is nog wel te doen, mits er een tegenprestatie geboden wordt.

In mijn jeugdjaren woonde ik op een afgelegen boerderij: de melkboer kwam één keer per maand aan huis, de bakker twee keer per week, een kruidenier één keer per week, een vertegenwoordiger van een kledingzaak kwam één keer per kwartaal. Dat waren ongeveer de vaste gasten. Zo nu en dan kwam er een eiervrouwtje, zij kwam de eieren kopen die wij te veel hadden. Ze werden één voor één in een stukje krant verpakt en gingen in een grote mand. Deze mensen hadden allemaal nieuwtjes te vertellen dus schoven ze aan tafel en bleven koffie drinken met of zonder boterham. De post werd nog op de fiets rondgebracht, maar de postbode kwam alleen ’s winters binnen om zich te warmen bij de kachel en natuurlijk voor een kop koffie.

Ook waren er nog onregelmatige gasten, zoals de marskramers. In het bezit van een grote tas of koffer gevuld met veiligheidsspelden, pleisters, naalden, spelden, elastiek, diverse garens en katoen om sokken te stoppen. Bij moeder kwamen ze nooit voor niets, ze liet de verkopers allemaal binnen, voorzag ze van koffie en boterhammen en ondertussen brachten ze nieuwtjes en andere sterke of zielige verhalen. Moeder kocht veel te vaak nieuwe garens en elastiek, maar de mensen hadden het nodig, dus wilde zij helpen. Op zekere dag kwam er een hoogblonde dame aan de deur die eveneens garen, naalden en dergelijke te koop aanbood, maar moeder had niets nodig. Dat leverde een scheldpartij op over een rijke hereboer die met zijn sigaar in de mond over zijn landerijen liep en zijn knechten het leven zuur maakte. Mijn moeder was een lieve, brave vrouw, maar niemand moest aan haar man komen, die overigens zelf hard werkte op het land, want dan had men het voorgoed verbruid.

Ook kwamen er wel mensen die een slaapplaats zochten in de schuur, maar mijn ouders gingen daar niet op in; voor padvinders maakten zij een uitzondering.
De laatste die aan de deur belde en binnen mocht, was een junk die een slaapplaats zocht. Zijn gedrag en zijn taalgebruik was zo verward dat mijn ouders de politie belden en die regelde een slaapplaats op het bureau. Later bleek dat de man veel gereisd had en zich diverse malen op overheidskosten had laten repatriëren.

Hoewel ik gastvrijheid van thuis heb meegekregen, staat mijn huis, wat zwervers betreft, alleen open voor zwerfkatten (en dan nog met tegenzin)!
Ik weet het, dat is helaas een beetje mager!

Schrijver: Bij, 26 juli 2006


Geplaatst in de categorie: woonoord

0.5 met 4 stemmen 520



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)