Alle inzendingen over Gebit

Zat daar goed en je leerde met bepaalde dingen op een andere manier eten, je wordt vindingrijk, want ja, als je last hebt van je gebit, dan doet eten daar ook geen goed aan, ik poetste en raagde, floste en deed van alles om te zorgen dat in elk geval mijn gebit er goed uitzag. Kortom ik deed mijn best.…

En dan komt ze op het winkelcentrum de tandartsassistente tegen die vraagt: hoe bevalt het nieuwe gebit? Ze kijkt haar vragend aan, ehhhh welk nieuw gebit? Ik wacht nog steeds op een telefoontje dat het klaar zou zijn, maar er wordt niet gebeld? De dame verschiet van kleur en zegt: ohhh ik ga er meteen werk van maken!…

Daar zit ik dan, morgen gaat het gebeuren, ik ben er nu al misselijk van. Nu ik weet wat er gaat komen ben ik er niet erg blij mee. Straks wel met het eindresultaat, maar nu. Nu zit ik echt te balen want geloof mij: het doet best behoorlijk pijn. Wat was ik blij de eerste keer, toen ik hoorde dat ik voor mijn benedengebit implantaten zou krijgen…

Hoe het ook zij: dankzij het vaardige, deskundige en elegante knutselwerk van de genoemde dames tandheelkundigen is het euvel verholpen en het gebit gerepareerd!…

Ik moet zuinig zijn op mijn gebit dat nog lange jaren stand heeft gehouden onder de woelingen en wederwaardigheden van mijn leven.…

Die waren toen geheel overbodig, want het zat kennelijk bij die oermensen in de genen verankerd om goed voor hun gebit te zorgen. Wij stammen niet af van de Neanderthalers en dat is duidelijk te merken ook. Want zorg voor het gebit komt bij velen van de moderne menselijke soort bepaald niet vanzelf.…

In de achterkamer van meneer de mondhygiënist, een donkere man, mag ik mij neervlijen op zijn alternatieve "chaise longue" en met snelle, routineuze gebaren zal hij mijn gebit, dat na lange jaren nog standhoudt, schoonmaken.…

Het was diep water en aan het gebit weer opvissen viel niet te denken, zodat mijn vriend maar gauw beschaamd en half huilend naar huis is gegaan. Een tandarts kan niet toveren, zodat je altijd wekenlang op een nieuw gebit moet wachten. En dus ook wekenlang voor gek loopt en nauwelijks over straat durft.…

Slechts een vluchtige inspectie van mijn verouderde gebit schijnt vereist te zijn. Schijnbaar provisorisch spuit ze met een apparaat wat koude en onaangename lucht tegen mijn voortanden en ze prikt voortvarend in het tandvlees. "Over een half jaar terugkomen" luidde de slotconclusie c.q. het advies.…

Haar haar glanst, haar gebit is krijtwit, ze draagt alle charmes van haar jeugd en ze heeft nog de steun en bescherming van haar ouders en zussen, maar de schizofrenie overstemt, overheerst haar hele leven. Haar kamer is ingericht als een showroom, met de fleurige kaften van romans als aaneengeregen in een boekenkast.…

Een pijn manifesteerde zich rechtsonder in mijn mond; laten we zeggen in mijn kaak of althans in het krakkemikkige gebit dat mijn "hoogbegaafde" tandarts nog weet op te vijzelen.…

Inmiddels is half Tilburg door haar luidkeelse "redevoeringen" in het voertuig ervan op de hoogte hoe het ervoor staat met haar gebit en van al haar familieverwikkelingen; tevens van het feit dat zij al veertig jaar aan de Rozemarijnhof woont met man en kinderen.…

Het was in lijn zeven dat ik een mevrouw aantrof met een forse cocker-spaniel op schoot met langs de lieve snuit neerhangende flaporen en een cognackleurige vacht en open bek die een roze tong en een gezond, goed verzorgd gebit liet zien.…

Een zwarte jongen met blikkerend gebit kwam mij de plant brengen en ik bedankte hem. Ik had deze gekozen uit het ruime assortiment bij GroenRijk en gaf hem een ereplaatsje in mijn huis op een groen lattentafeltje onder het zwart-witte portret van mijn moeder.…

Ze kwam me tegemoet in de winkelgalerij, strompelend achter een rollator (grijs haar, ruiten bloes, een gouden tand in het gebit) en ze sprak mij aan met de woorden; "Het valt niet mee".…

Ik aarzel en deins ervoor terug een blik in de mij voorgehouden spiegel te werpen op de betreurenswaardige, vergeelde en vervallen ruïne van mijn vervallen en scheve gebit maar zie toch hoopvol uit naar het nieuwe "klikgebit" dat mij ongetwijfeld weer een "filmsterrenglimlach" en -allure zal bezorgen....…

Het was in zijn HBS-tijd: de man met het verwoeste gebit en de asgrauwe haardos die zijn schedel als een helm omgeeft, vertelt over de Gouden Droom van geluk die hem nog altijd voor ogen zweeft, die al zijn gedachten in beslag neemt Maar de secondewijzer vernietigt genadeloos en meedogenloos de atmosfeer van geluk, het exotische parfum dat wij mogen…

Nou wil het geval, dat bepaalde medicijnen ervoor zorgen dat je botten worden aangepakt, niet alleen de botten in armen en benen, maar dus ook de boel die ze je gebit noemen, verklaarbaar dat ik er daarom zoveel last van heb, maar: lollig is anders!…

Het meisje zal ook vandaag mijn krakkemikkige gebit, dat nauwelijks nog standhoudt, proberen op te vijzelen. Op een tafeltje in de wachtruimte bevindt zich paradoxaal genoeg en geheel misplaatst het tijdschrift "Quote" met advertenties van exuberante, riante villa's aan de Middellandse Zee en horloges van ten minste vijftienduizend euro.…

Ik schertste en lachte nog met hem terwijl hij het zware mitrailleurvuur van zijn instrumenten op mijn gebit losliet. Toen ik bij hem wegging had hij niets gezegd over de napijn. Ik kon "leuke dingen gaan doen", zo zei hij. Daarentegen moest ik de dosis van de pijnstillers fors opvoeren. De pijn trok weg.…

M’n gebit ziet er nu uit als de binnenstad van Bagdad na de inval van Bush. De klootzak, m’n schooltandarts, zou aangeklaagd moeten worden wegens misdaden tegen het gebit. Ondertussen zit ik nog steeds in de wachtkamer van m’n huidige tandarts. Het jochie zit nu op m’n schoot. Na de lagere school ben ik naar deze tandarts gegaan.…

Simone inspecteert snel en deskundig mijn verouderde gebit en prikt als het ware provisorisch in het tandvlees. Het kan er nog mee door en, ontslagen van alle pijn, mag ik huiswaarts keren.…

En weet je: ik kijk journaals, zie de dode baby's op het strand, de bootjes die de naam bootjes niet mogen dragen, zie de tentjes, de armoe en dan die knul, van negentien jaar, met zijn spierwitte gebit, zijn lieve voorkomen, zijn moeder een paar maanden in vrijheid gestorven.…

Aan de voortreffelijke, onovertroffen jeugdige uitstraling van de verkoopster viel werkelijk niets te verbeteren (het lange haar dat tot over de schouders viel en dat het gezicht als van een Madonna omlijstte; de lippen die een stralend, perfect gebit onthulden).…

Hij ontving hierop nul op het rekest en met grote walging bezag ik de dikke lippen, het onverzorgde gebit vol etensresten en ik bedacht hoe ik nooit van mijn levensdagen zijn smerige tong van oude man in mijn mond tussen mijn tanden zou willen voelen woelen en hoe ik nooit en te nimmer het ongetwijfeld daarop volgende en door mij zozeer ongewenste ritueel…

Hij zegt dat ik een mooi gezond gebit heb en dat het zonde is om niets aan die scheve tanden te doen. Op een avond komt mijn vader bij mij zitten. Daar word ik een beetje nerveus van, maar ook een beetje blij. Normaal gesproken heeft hij niet veel aandacht voor mij. En nu opeens een gesprek, jee.. wat een eer.…

Haar bovenkaak toonde een blikkerend gebit en ergens daarboven zonden mokkabruine ogen een onduidelijke boodschap van haat of liefde de wereld in. Ons gesprek kabbelde voort als een vredige rivier zonder de obstakels van rotsblokken en doofde uit toen het tijd werd naar huis te gaan.....…

Hoe dit ook zij; ik moest er niet aan denken dat zijn dikke, vooruitspringende zoeloe-lippen die van mij zouden beroeren of dat zijn tot walging stemmende tong, de "compagnon" van zijn nooit gepoetste gebit zou gaan woelen in mijn mond....…

Uiteindelijk beland ik dan onvermijdelijk in de spreekkamer van mijn hoogbegaafde tandarts die zelfs van mijn gebit nog iets heeft weten te maken gedurende de lange jaren waarin hij gemetseld, geboord en getimmerd heeft aan kronen, vullingen en wat dies meer zij.…

De "behandelstoel" zakt naar beneden; ik beschouw de apparatuur boven mijn hoofd en hij inspecteert mijn gebit.....…