Alle inzendingen over Herfst-depressie

Ineens wanneer ik naar buiten kijk, begrijp ik iets van de herfst- depressies, ineens snap ik waarom mensen " last hebben van het weer" want het is somber buiten en niet te zuinig ook. Daar, waar het gisteren mistig begon, klaarde het later op en werd de dag toch nog iets van opklarend, maar dat...

Herfstdepressie: af en toe ga je weer door van alles heen over de bodem, wat later humus bleek voor de volgende periode.

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk...

De herfst van 1995 stond in het teken van de depressie van Emma Petronella. Door een lekkage in de kelder van haar riante leefzaal was de houten vloer onder water komen te staan. Ze bleef er stoïcijns onder, liet het water dagen staan zonder zich om de gevolgen te bekommeren. Jan Boter was voor...

Vorige week heeft een jonge moeder in het dorp waar ik woon zelfmoord gepleegd door haar huurhuis in brand te steken. Haar twee kinderen had ze verdoofd, maar ze konden nog net gered worden door de brandweer. Zelf redde ze het niet, wat een beetje de bedoeling was. Op mijn sympathie moeten...

Ho 's even dat is wel een joker die ik hier neerleg hoor. Nou en? Dan is dat stapeltje kaarten voor mij Wouter, zo gaat dat met pesten. En dat is nou precies wat me niet bevalt Jan Peter, dat je ook bij het pesten de joker weer bij de PVDA legt. Oh ik had zeker moeten wachten tot André aan de...

Aan de buitenkant is niet te zien hoe een mens zich innerlijk voelt. Een op het eerste oog vrolijk, opgewekt en energiek persoon kan van binnen kapot, opgebrand, zwaarmoedig en ten einde raad zijn. Op een gegeven moment kost het te veel inspanning om de schijn op te blijven houden en valt de...

Het lijkt mij goed mogelijk dat velen die lijden aan een echt zware depressie zich opgewekt gedragen.

Alles is anders daar. Anders maar toch hetzelfde. Ze ziet de buitenwereld nog, maar is er niet. Ze ziet haar eigen wereld, maar is er niet. Stemmen klinken ver en ze verstaat niet wat ze zeggen. Soms klinkt het als geschreeuw en soms als zacht gebrom. Soms lijkt het of ze zich zorgen maken, maar ze...

striemend slaat de herfst zijn sporen, huilend om een zomer die nooit was Toegegeven, het was niet de allerbeste zomer. Volgens het KNMI zelfs de slechtste in zeker honderd jaar. “Oh, ik herinner me die zomer nog goed!” zei buurvrouw Jannie, die op haar zilveren pumps en in panteroutfit...

Land van verdwenen bossen, van verdoemde aarde. Reiziger in een zwarte mist. Ontsloten aan het ziende oog, als overlevende op deze lichtloze dag. Luisterend naar gepiep en gebrom, lekkende kranen, fluisterende onzichtbare stemmen. Badend in het stinkende...

Wat vreemd eigenlijk, zelf net over een depressieve bui heen en heel optimistisch gelovend dat de vitamine D wel zullen helpen, wordt zij door haar allebei zoons die dag gebeld. De één had geen zin meer in zijn oude hobby en de ander reageerde haast niet op haar verzoek iets gezelligs te...

Een maand geleden keek ik nog uit naar de lente. Nu is het lente en ik kan er niet van genieten. Ik heb een tuin en alles komt 'netjes' op, zoals de bollen die ik in het afgelopen najaar hebt gezaaid. Het is mij wel best. Laat de natuur zijn gang maar gaan. Laatst zei iemand nog tegen mij...

Het schijnt zo te zijn dat meer dan een miljoen Nederlanders anti-depressiva slikken en dat dat aantal alleen maar toeneemt. Het gemak waarmee huisdokters deze pillen leveren, is ook erg groot, maar kan wel eens best terecht zijn, omdat de huidige maatschappij voor velen deprimerend en frustrerend...

Kijkend naar buiten waar het de laatste tien minuten allengs donkerder wordt, kun je wachten op een bui van ongekende omvang.... net geschreven vallen met een bloedgang de eerste druppels eh, nee de stralen naar beneden, geen zonnestralen, die hadden we vanmorgen! Het is nog eventjes herfst, al...

Door haar psychische ziekte tuimelde ze beurtelings in de manie en in de depressie, in de euforie en in de neerslachtigheid. Als met een repeteergeweer gehanteerd door een onbekende werden de episoden van haar ziekte op haar afgevuurd. En eens trof ik haar aan, ten prooi aan de depressie,...

Toen ik een jaar of veertig was kreeg ik belangstelling het weer en de wolken te gaan bestuderen. Bij de boekhandel De Slegte in Zwolle kocht ik een tweedehands weerboek met foto’s van de wolken. Verder bouwde ik een weerhut en plaatste daarin twee thermometers en een hygrometer. Thuis had ik aan...

Het galmt in mijn oren, te vaak: "Ik heb last van een kerstdepressie!" Dan vraag ik waarom dan? "Tja, de ene dag komen mijn ouders, en de volgende dag ben ik verplicht om mijn schoonouders te ontvangen". Of: "Tja, ik had tóch die ene vriend uitgenodigd, maar daar had ik in wezen niet...

Vanmorgen vroeg werd ik wakker van getik tegen het raam. Misschien felle regen of een hagelbui, dacht ik. Ik moet het weten en met de snelheid van een slak kwam ik mijn bed uit en slofte naar het raam, schoof het gordijn opzij en keek naar buiten. Een golf van blijdschap ging door mij heen, want...

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in...

Het herfstgevoel is, laten we eerlijk zijn, het gevoel van het naderende afscheid. Ja en zo wat, dat weet toch iedereen? Vergis u niet, want ondanks dat zijn er veel mensen die moeite hebben met afscheid nemen, met name van de zomer. Op mijn werk had ik destijds een collega die, zodra de blaadjes...

(voor Harri Sirola (1958 - 2001)) Je bent geboren op 28 mei 1958 als Harri Erkki William Sirola in Helsinki. Jouw vader is Kari Erkki Olavi Sirola, een arts uit Lahti. Jouw moeder is de arts/schrijfster Irma Helena Kerppola-Sirola, geboren op 9 maart 1930 in Helsinki. Jouw opa van moederskant...

Het is bijna gedaan met de herfst en ik ben er dit jaar nog niet één zondag naartoe gegaan. Naar zo'n bos. Te nat, te koud, te winderig, te Buitenhof en badjas. Maar nu moet ik er nodig heen, geen tijd meer te verliezen. Straks staan de eerste ijsmeesters alweer met een Black en Dekker in de...

Laatst liep ik te wandelen in het bos, toen ik plotseling iets op mijn hoofd voelde vallen. Niet dat het hard aankwam, nee, het voelde licht en het bleef in mijn haar hangen. Ik griste het van mijn hoofd. Het was een blaadje dat van een boom was komen dwarrelen. Ik bedacht me dat dat blaadje...

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de...

Wat je noemt in een zwak moment, alsof er ergens iets te ritselen valt de zomer af, naar de knoppen...en die radio maar schreeuwen van geluk. Mag je spreken, doet hij het weer niet en vergezocht tegelijk doet verandering van sfeer weten, in gedachten die om elkaar heen draaien...hoe...

Herfstgedragen zuchtte de wind zich vleiend een weg onder de koepel van het loverbos om uit te deinen in de slaap van het kleurrijke bladtapijt. Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven...

Paddenstoelen Rare kabouters zijn het, die zwammen. Ze behoren tot de schimmels van rond de sinterklaas. Die, overigens, geenszins de verpersoonlijking is van de blanke mens. Evenmin als zwarte piedro een archetypische negroïde persoon verbeeldt. Maar dat even terzijde. De politiek correcte...

Melancholie Il pleure dans mon coeur, comme il pleut sur la ville.. Het huilt in mijn hart, zoals het regent in de stad.. Dit is de beginregel van een beroemd gedicht, geschreven door Paul Verlaine. Een poëem dat zo begint, roept een melancholische, contemplatieve stemming op, die nog...

Ik zit in m'n luie stoel een blik werpend naar buiten alwaar het mistig is, de wereld dus erg klein; er vallen gestaag blaadjes naar de grond. Ik ben niet lui, de stoel is dat wel, het is somber buiten, de mistige deken, die over het land hangt, zorgt voor een wat kille omgeving. Een...