Alle inzendingen over Jules Bastien-Lepage

Jules Bastien-Lepage overleed op 10 december 1884 door kanker, in zijn atelier aan de rue Legendre in Parijs.…

In Hongarije begon je in een naturalistische stijl te schilderen, beïnvloed door Jules Bastien-Lepage. In 1893 ging je samen met jouw jonge gezin naar München, het kunstcentrum van Europa. Daar woonde je tot 1896. Daar ontmoette je Simon Hollósy. Verder ontmoette je o.a. de Hongaarse schilders István Reti en János Thorma.…

Hanna werd beïnvloed door Edouard Manet en Jules Bastien-Lepage, die in 1884 in zijn atelier aan de rue Legendre door kanker overleed. Hij werd 36 jaar. Zijn schilderij 'Jeanne d'Arc' is echt van een verbluffende schoonheid. In 1887 werd Hanna's portret van de Finse beeldhouwer Venny Soldan door de Parijse Salon geaccepteerd.…

Je was dik bevriend met de Franse schilder Jules Bastien-Lepage en je loofde zijn bewondering voor de natuur. Je zei: 'Laten we honden houden, laten we alleen honden houden! Mannen en katten zijn onwaardige schepselen!'. Je overleed op 31 oktober 1884 in Parijs. Je werd 25 jaar en je bent in het Cimetière de Passy begraven.…

Door je ontdekking van de werken van Jules Bastien-Lepage ging je in de open lucht schilderen en werkte je o.a. nabij het bos van Fontainebleau. In 1886 ging je naar België terug en was je getuige van de oplopende populariteit van het impressionisme, terwijl je zelf meer naar het naturalisme neigde.…

Jij werd vooral door het werk van Jules Bastien-Lepage beïnvloed. In 1879 schilderde je minister William Gaskell, de echtgenoot van de schrijfster Elizabeth Gaskell. Je schilderde vele leden van de familie Gaskell, o.a. Agnes en Louisa.…

Je werd de vriendin van Edgar Degas, Anatole France, Auguste Rodin, Jules Bastien-Lepage, Henri Fantin-Latour en Jean-Louis Forain. Deze heren gaven je adviezen en leerden je de bijzondere kneepjes van het vak. Anatole wilde dolgraag met je naar bed en om hem een plezier te doen heb je daarmee ingestemd en het was niet eens zo onaardig.…

En je ontmoette Jules Bastien-Lepage, die jou aanmoedigde om in de open lucht te schilderen. Op 10 december 1884 overleed Jules in Parijs. Hij werd 36 jaar en hij stierf in de armen van zijn vriend Prins Bojidar Karageorgevitch.…

Je ontmoette de naturalistische schilder Jules Bastien-Lepage (1848 - 1884), die jouw vriend werd. Hij was afkomstig uit een eenvoudig milieu van landbouwers in Damvillers nabij Verdun. In 1870 debuteerde hij met een portret, dat onopgemerkt bleef.…

In Parijs kreeg je les van Jean-Leon Gerôme en je werd hecht bevriend met Jules Bastien-Lepage, een naturalist, die in 1879 Sarah Bernhardt en Jeanne d'Arc zeer schoon portretteerde, maar die heb je pas veel later gezien. Je eerste kennismaking met het impressionisme was een grote schok voor jou, alsof je wanstaltige spookbeelden te zien kreeg.…

Jouw schilderkunst vertoont kenmerken van die van Jules Bastien-Lepage, een leerling van Alexandre Cabanel, die dol op voor hem aantrekkelijke, naakte vrouwen was, maar zijn 'Ophelia' uit 1883 niet naakt toont, terwijl dat best voor de hand ligt zo met die afgeknakte tak, maar zijn 'Venus' is ook nogal vaag en kuis gedaan.…

Toch flirtte ze en passant met Jules, omdat ze natuurlijk wel goede sier met hem kon maken. Je zag haar worstelen om Jules in toom te houden. Ik heb goed opgelet en ik ontdekte dat de andere gasten onbewust en op subtiele wijze olie op het halfdronken vuur van Jules gooiden, bijna sadistisch en heel consequent.…

Andere liedjes van Herman van Veen, Willeke Alberti of toch nog een ander nummer van Jules de Corte samen met Martine Bijl of Jules de Corte bekeerd door Henk Binnendijk. En zo ga je door.…

Dat ze zelfs nog een stukje van dat griezelige tepelvlees van Jules at, bewijst haar aangepastheid en de angst voor nog meer escalatie van de kant van Jules. Een vrijgevochten dichter als Jules kun je op geen enkele manier manipuleren en zeker niet dwingen tot aanpassing aan saaie, burgerlijke, nietszeggende onderwerpen.…

Verder is de schilder Paul Mathieu ook in Sint-Joost-ten-Node geboren, die sterk bevriend met de postimpressionistische schilder Alfred Théodore Joseph Bastien was, kort getrouwd met de operazangeres Georgette Leblanc. Bastien werd geïnspireerd door zijn reizen naar Marokko en Algerije.…

Jouw jongere broer Jules en jij vierden jullie vakanties tot jullie adolescentie in dit dorp. Jules is geboren op 17 december 1830 in Parijs. Jouw vader was een voormalig officier van Napoléon Bonaparte. Jij studeerde aan de Lycée Condorcet, net als Jules, op 8, Rue du Havre, opgericht in 1803.…

Jules vist uit de Linge de zwarte cape van Hermelindis op en hij legt die symbolisch over het ontzielde lichaam van Luther. 'Zo zijn ze weer herenigd!', mompelt Jules, terwijl hij zijn pijp aansteekt en Willem een kameraadschappelijke klop op zijn schouder geeft.…

Op jouw graf staat een bronzen buste, gemaakt door Jules Dalou.…

'Jules? Scheelt er iets? Je hebt mijn vrouw nog niet ondergekotst. Ben je ziek of zo?' 'Ik wil een Apple', mompelde ik. 'Een blauwe.' 'Goed,' zei mijn baas, 'geef jij Helena haar zin, en dan fiks ik de loterij wel. Ajuus!' 'Kom hier, Helena', zuchtte ik.…

Hartelijk, Jules.…

De laatste keer dat ik mijn vriend Harry zag, was op dat feestje bij de eerste minister. Mijn vermoeden dat hij niet aan de kost kwam als hondenkapper (wat hij altijd beweerde) werd daar bewaarheid. Ik verdacht er hem namelijk al lang van een spion te zijn. Welnu, toen ik hem op dat feest een onderbroekendans met de eerste minister zag uitvoeren, viel…

Niets liet vermoeden dat het kleine, bleke kereltje ooit nog een beroemd ontdekkingsreiziger zou worden. Zijn moeder, een alcoholiste met wintervoeten, zou later getuigen in National Geographic dat haar zoontje zelfs zijn eigen sokken niet kon vinden. Mogelijk was het daarom dat hij na zijn expeditie op Groenland twee kleine tenen moest laten afzetten…

'Verrek, die atoombom', is mijn eerste gedachte als ik onder de douche uitkom. Ik kijk ongerust uit het raam, maar er is geen roze paddenstoel te zien. Ik wrijf mijn haren droog en ga op een krukje zitten. De handdoek hangt als een scherm over mijn gezicht. Het geeft me een prenataal gevoel. Ik geniet intens. Als de handdoek wegglijdt, komt het immers…

De tram zit natuurlijk vol. Vol met grimmig kijkende forenzen die het liefst de deur voor mijn doorweekte hersens zouden willen toesmijten. Vanuit hun dominante positie kijken ze koel op me neer. Ik zet aarzelend een voet op de onderste trede. De tramman gunt me geen blik. Wat doe ik hier? Ik aarzel. Deze wezens hebben niets menselijks meer. Moet ik…

(Komaan, Jules, geef ze hun vet!) Mensen wier gebrek aan intelligentie nauwelijks gecompenseerd kan worden met een bazige, zelfverzekerde houding, ik heb ze ontmoet. U kent ze ongetwijfeld ook. Starre boommensen, door niets meer in beweging te brengen. Bange mensen. Wantrouwige mensen. Domme mensen.…

Blankenberge, augustus. Ik zit al vroeg op het strand, om de grootste drukte te vermijden. Er staat een lekker zonnetje en ik heb me dicht tegen de duinen in een put genesteld. Boekje, drankje, de dag kan niet meer kapot. Als ik over het kaft van Stephen King's Tommyknockers gluur wordt de horizon aangenaam gebroken door het profiel van een eveneens…

's Avonds, tijdens het tandenpoetsen, kreeg ik plots een heldere, onderscheiden gedachte:   'Ik ben een postmodern denker.' Dat feit op zich, dat ik iets met zekerheid wist, was eigenlijk al een weerlegging van de conclusie die ik net maakte, want veel postmodernisten zijn notoire relativisten. Maar dat verhinderde me niet om mezelf te feliciteren…

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G zelf aan het woord.…

De invasie (uit mijn verhalenbundel 'Prettig gestoorde ontmoetingen') Eigenlijk hadden we iets anders verwacht. Groene mannetjes met antennes op hun hoofd. Insecten met penissen. Humanoïde robots. Maar zoiets? Mevrouw Kweekpeer verwoordde het op de radio heel treffend. Ze zei: 'Op zoiets waren we niet voorbereid.' Eigenlijk overdreef ze…

FADE IN Je hebt zo van die dingen waar je onmiddellijk verliefd op wordt. In die mate zelfs dat je je afvraagt hoe je het ooit zonder kon stellen. Een digitale videocamera is zoiets. Ik kocht hem voor mijn vrouw, maar die heeft het altijd zo druk met het strijken van mijn hemden en het opruimen van mijn rommel dat ik er nu maar zelf heel de dag mee…