Alle inzendingen over Jules Jouy

(voor Jules Jouy (1855 - 1897)) Je bent geboren als Jules Theodore Louis Jouy op 27 april 1855 in Parijs. Na je lagere schooltijd werkte je als slager. Je las zoveel als je kon en je begon liedjes te schrijven. Je bezocht feesten, waarbij veel gezongen werd.…

(voor Jules Jouy (1855 - 1897)) Jij bent geboren als Jules Théodore Louis Jouy op 27 april 1855 in Parijs. Jouw ouders waren Anna Udoxie Mech en Jules Theodore Jouy. Na de lagere school werkte je als slagersjongen en bezocht je de goguettes in jouw omgeving. Je las veel en je componeerde liedjes.…

Goudeau betaalde zijn medewerkers in drank, waardoor de meest begaafde dichter/zanger Jules Jouy werkelijk gek werd en het loodje legde. Hij werd 41 jaar en hij is op Père Lachaise begraven. Vanaf 1890 exposeerde je landschappen, bloemen en naakten in de Salon des Indépendants.…

Binnen deze club werd vooral heel veel absint gedronken, wat bij velen veel schade aanrichtte, met name bij de dichter/zanger Jules Jouy, die daardoor op zijn 41-ste overleed en op Père-Lachaise is begraven. Jules was bevriend met de zanger Aristide Bruant, wiens realistische zangstijl tot Edith Piaf duurde.…

Toch flirtte ze en passant met Jules, omdat ze natuurlijk wel goede sier met hem kon maken. Je zag haar worstelen om Jules in toom te houden. Ik heb goed opgelet en ik ontdekte dat de andere gasten onbewust en op subtiele wijze olie op het halfdronken vuur van Jules gooiden, bijna sadistisch en heel consequent.…

Andere liedjes van Herman van Veen, Willeke Alberti of toch nog een ander nummer van Jules de Corte samen met Martine Bijl of Jules de Corte bekeerd door Henk Binnendijk. En zo ga je door.…

Dat ze zelfs nog een stukje van dat griezelige tepelvlees van Jules at, bewijst haar aangepastheid en de angst voor nog meer escalatie van de kant van Jules. Een vrijgevochten dichter als Jules kun je op geen enkele manier manipuleren en zeker niet dwingen tot aanpassing aan saaie, burgerlijke, nietszeggende onderwerpen.…

Jouw jongere broer Jules en jij vierden jullie vakanties tot jullie adolescentie in dit dorp. Jules is geboren op 17 december 1830 in Parijs. Jouw vader was een voormalig officier van Napoléon Bonaparte. Jij studeerde aan de Lycée Condorcet, net als Jules, op 8, Rue du Havre, opgericht in 1803.…

Jules vist uit de Linge de zwarte cape van Hermelindis op en hij legt die symbolisch over het ontzielde lichaam van Luther. 'Zo zijn ze weer herenigd!', mompelt Jules, terwijl hij zijn pijp aansteekt en Willem een kameraadschappelijke klop op zijn schouder geeft.…

'Jules? Scheelt er iets? Je hebt mijn vrouw nog niet ondergekotst. Ben je ziek of zo?' 'Ik wil een Apple', mompelde ik. 'Een blauwe.' 'Goed,' zei mijn baas, 'geef jij Helena haar zin, en dan fiks ik de loterij wel. Ajuus!' 'Kom hier, Helena', zuchtte ik.…

Hartelijk, Jules.…

De laatste keer dat ik mijn vriend Harry zag, was op dat feestje bij de eerste minister. Mijn vermoeden dat hij niet aan de kost kwam als hondenkapper (wat hij altijd beweerde) werd daar bewaarheid. Ik verdacht er hem namelijk al lang van een spion te zijn. Welnu, toen ik hem op dat feest een onderbroekendans met de eerste minister zag uitvoeren, viel…

Niets liet vermoeden dat het kleine, bleke kereltje ooit nog een beroemd ontdekkingsreiziger zou worden. Zijn moeder, een alcoholiste met wintervoeten, zou later getuigen in National Geographic dat haar zoontje zelfs zijn eigen sokken niet kon vinden. Mogelijk was het daarom dat hij na zijn expeditie op Groenland twee kleine tenen moest laten afzetten…

'Verrek, die atoombom', is mijn eerste gedachte als ik onder de douche uitkom. Ik kijk ongerust uit het raam, maar er is geen roze paddenstoel te zien. Ik wrijf mijn haren droog en ga op een krukje zitten. De handdoek hangt als een scherm over mijn gezicht. Het geeft me een prenataal gevoel. Ik geniet intens. Als de handdoek wegglijdt, komt het immers…

De tram zit natuurlijk vol. Vol met grimmig kijkende forenzen die het liefst de deur voor mijn doorweekte hersens zouden willen toesmijten. Vanuit hun dominante positie kijken ze koel op me neer. Ik zet aarzelend een voet op de onderste trede. De tramman gunt me geen blik. Wat doe ik hier? Ik aarzel. Deze wezens hebben niets menselijks meer. Moet ik…

(Komaan, Jules, geef ze hun vet!) Mensen wier gebrek aan intelligentie nauwelijks gecompenseerd kan worden met een bazige, zelfverzekerde houding, ik heb ze ontmoet. U kent ze ongetwijfeld ook. Starre boommensen, door niets meer in beweging te brengen. Bange mensen. Wantrouwige mensen. Domme mensen.…

Blankenberge, augustus. Ik zit al vroeg op het strand, om de grootste drukte te vermijden. Er staat een lekker zonnetje en ik heb me dicht tegen de duinen in een put genesteld. Boekje, drankje, de dag kan niet meer kapot. Als ik over het kaft van Stephen King's Tommyknockers gluur wordt de horizon aangenaam gebroken door het profiel van een eveneens…

's Avonds, tijdens het tandenpoetsen, kreeg ik plots een heldere, onderscheiden gedachte:   'Ik ben een postmodern denker.' Dat feit op zich, dat ik iets met zekerheid wist, was eigenlijk al een weerlegging van de conclusie die ik net maakte, want veel postmodernisten zijn notoire relativisten. Maar dat verhinderde me niet om mezelf te feliciteren…

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G zelf aan het woord.…

De invasie (uit mijn verhalenbundel 'Prettig gestoorde ontmoetingen') Eigenlijk hadden we iets anders verwacht. Groene mannetjes met antennes op hun hoofd. Insecten met penissen. Humanoïde robots. Maar zoiets? Mevrouw Kweekpeer verwoordde het op de radio heel treffend. Ze zei: 'Op zoiets waren we niet voorbereid.' Eigenlijk overdreef ze…

FADE IN Je hebt zo van die dingen waar je onmiddellijk verliefd op wordt. In die mate zelfs dat je je afvraagt hoe je het ooit zonder kon stellen. Een digitale videocamera is zoiets. Ik kocht hem voor mijn vrouw, maar die heeft het altijd zo druk met het strijken van mijn hemden en het opruimen van mijn rommel dat ik er nu maar zelf heel de dag mee…

Wat Knabbel, mijn hamster, ons kan leren Mama en papa hebben het toch zo druk. Ze weten wat ze willen, ze bouwen aan de toekomst. Later, mijn kind, zul je beseffen hoe hard mams en paps voor je gewerkt hebben. Larie. Een hamster leeft in het hier en nu. Een hamster laat haar kinderen niet in de steek om nog wat extra rondjes te lopen. Ik benijd…

Ouders maken zich hoe langer meer zorgen over de invloed van het internet op hun jong gebroed. Het is niet meer dan begrijpelijk dat ze die onschuldige zieltjes willen afschermen tegen al die seks en dat gratuit geweld. Sommige verontruste ouders gaan hier wel heel ver in. Neem nu bijvoorbeeld de volgende brief die ik als onderwijzer van een bezorgde…

Mensen die met pensioen gaan worden soms meewarig bekeken. Och arme toch, wat ga je nu toch doen met al die vrije tijd? Toen ik collega Jan mijn plan om vervroegd op te stappen meedeelde, reageerde hij volledig in die toon: Ik ken iemand die ook met brugpensioen ging, zei hij, en die is nu depressief. Hij loopt de muren op, verveelt zich te pletter.…

Toen Jules voor het eerst de Rotterdamse lucht in snoof, was de NSB-er Frederik Ernst Müller nog burgemeester van Rotterdam. Ik vond Jules soms op een Gothic-professor of een nazi-officier in een zwart, angstaanjagend pak met zo'n pet met een doodskop erop lijken.…

(voor Mathilde Kindt (1833 - 1886)) Jij bent geboren als Mathilda Anaïs Jules Kindt op 16 juni 1833 in Brussel. Jouw ouders waren de Brusselse senator Jules Herman Kindt en Aminthe Joséphine Couyère. Jouw vader was ook atheneumleraar in Brussel.…

De schrijver Étienne de Jouy was geraakt door jouw poëzie. Jouw belangrijkste gedicht was 'La Chanson de Musette'. Via Étienne werd jij de secretaris van graaf Aleksey Tolstoj, die in Parijs woonde. In 1841 begon jouw literaire loopbaan. Je schreef poëtische essays en proza, wat maar een beetje verdiende.…

Je raakte bevriend met Jules Sandeau en door de uitgever Henri de Latouche werd je een journaliste van de krant 'Le Figaro'. Jules en jij woonden samen in een appartement aan de Quai Saint-Michel. In 1831 verscheen jullie eerste roman 'Rose et Blanche'.…

In 1887 ontmoette jij de componist Jules Massenet, getrouwd met Louise-Constance de Gressy, de dochter van een rijke mecenas van Franz Liszt. Hun dochter was Juliette. Jules begon iedere dag om vier uur 's ochtends te componeren.…

Je bezocht de literaire kringen en de uitgever Henri de Latouche gaf je een baan als journaliste bij Le Figaro, de krant waar de schrijver Jules Sandeau, jouw vriend, ook werkte. Jules en jij gingen samen in een appartement aan de Quai Saint-Michel wonen.…