Alle inzendingen over Veel geleden en vers

(voor Maria Gemma Umberta Pia Galgani (1878 - 1903)) Je bent geboren op 12 maart 1878 in Borgo Nuova, onderdeel van Capannori, in de provincie Lucca. Je was het vijfde kind van acht kinderen. Je vader Enrico Galgani was een welgestelde apotheker. Je verhuisde al snel naar een groot en nieuw huis in de stad Lucca, zodat je opvoeding en opleiding betere…

Als je tegenwoordig niet gekwetst bent, dan tel je eigenlijk niet mee.…

Ten dode opgeschreven, een mens gaat heen maar de woorden zijn gebleven.…

Maar mag ik ook blijven, dat is vers twee.…

Misdienaren, hoogmis, kindermisbruik. Ik word er misselijk van.…

Nieuw Zeeland, islam by proxy. De wereld staat op z'n achterste benen. Bataclan...………...…

Of vindt u dat te ver gaan ?…

Een gouden ganzenveer in je achterste, het is me wat...…

Hij had het al ver geschopt, tot een twintigtal meters van het veilige grasland. Onverantwoord dicht bij de rotonde. Zo hartverscheurend compleet: zwartwitte donsveertjes, ontroerend rood snaveltje. Kievitje. Pas enkele weken geleden uit het ei gekropen. Je was zo trots op hem.…

Twintig jaar geleden kreeg ik als werkloos do-centje een baan in een asielzoekerscentrum. Ja, ik was Wilders ver vooruit. De COA zei nog dat ik niet moest schrikken van wat ik daar zou aantreffen. Dus schrok ik me Hare Majesteits’ hoedje. En daar schrok de COA zo van dat ik in de WAO kwam.…

Het gebeurde en betreurde achter mij te laten, zo ver zo ver. Jaren heb ik gezwoegd, gehuild, gevloekt op mijn lippen gebeten tot bloedens toe. De bewuste zeven jaren waren voorbij en ik heb het gehaald. Zo dacht ik, langzaam kregen de bloemen weer geuren en kleuren., verdriet.…

Een toekomst lokt en lonkt in een ver verschiet…

''Vannacht heb ik een leuke droom gehad, zeg maar meer een fijne herinnering. Meestal droom ik over nare dingen, wat ik als jongen heb meegemaakt in de tweede wereldoorlog, en als dienstplichtig soldaat bij de watersnoodramp in Zeeland (1953), maar vannacht was het angstig en ook weer leuk. Als soldaat was ik gelegerd in Arnhem, daar heb ik een…

En ik zag hun sneeuwwitte vleugels en bedacht dat het mijn veren geweest waren. En ik keek naar mezelf in de weerspiegeling van het water. Ik zag mijn blote schouders en mijn blote armen en mijn blote hals. Ik had geen veren. Al mijn veren waren weg. Ik miste de energie om te huilen en had de hoop opgegeven op een glimlach.…

Ik volgde de kromming in het pad, liep langs de weelderige duindoorns en daar, midden op mijn weg, zag ik de zilveren veer liggen. Ik ervoer een schokje en stond stil. Het was een prachtige, lange penveer van een zilvermeeuw, glinsterend in het overdadige zonlicht.…

Op zo'n moment weet je dat gekrakeel er niet toe doet en strijk je veren droog.…

Echt, geloof me, een pauw heeft mooie veren nodig om in het middelpunt te kunnen blijven staan in de volière en daar draait het bij de VVD toch om?…

Of in april, maar dat weet ik niet, want dat is nog ver weg. Als het zover is, wil ik in de sneeuw spelen. Een sneeuwpop maken. Sneeuwballen gooien. Misschien wel een sneeuwhut maken. Dat lijkt me te gek. Hopelijk gaat het snel weer sneeuwen. Hopelijk, kunnen we snel weer spelen in de sneeuw.…

Vandaag zal ik mijn oud-collega met het door acné gehavende gezicht ontmoeten die ik voor het eerst veertig jaar geleden in de mokkabruine ogen keek. Naast haar, de secretaresse, was ik typiste in een ver, vergeten seizoen.…

Anderhalf jaar geleden is hij, na 50 jaar samen te zijn geweest, overleden. Een poos geleden logeerde ik bij mijn beste vriendin en op een gegeven ogenblik vroeg ze naar mijn schoenen. Ze was toch bezig de schoenen te poetsen en waar ik op liep was geen gezicht volgens haar.…

Ik heb daar ook geen moeite mee, maar nu gaat hij toch wel erg ver, ‘terug’. Vraag mij dan ook af, waarom hij het niet eens overweegt om bijvoorbeeld, de Spaanse staat aan te klagen. De tachtigjarige oorlog dat is dan misschien toch ook wel wat, Heer Spong?…

Was het Cosmo, die ik kwijt was, sinds ze, jaren geleden, van tweehoog uit het raam was gesprongen?…

De regering zou er zeer verstandig aan doen het afsteken van vuurwerk door individuele burgers te verbieden. Oudjaar 2020 was op veel plekken een verademing voor mens, dier en natuur.…

Dat is nu 3 uur geleden, je zult een overstroming hebben, op je gemak een nummer achter moeten laten dat doe je dan ook want: ze bellen toch binnen tien minuten terug?…

Zo zoetjesaan ga je terugdenken aan: de tijd van toen, je hoeft niet gelovig te zijn om te beseffen dat we teruggeworpen worden naar ‘ de tijd van toen ‘ die tijd, waar we alleen maar over lezen, die we niet echt bewust hebben meegemaakt maar waar we wel, door de verhalen heen het besef van hebben…de afgelopen maanden staan in het teken van het virus…

De Heer van de Rivieroever stelt in zijn commentaar op het derde vers nadrukkelijk dat het vers uitspraken doet, niet enkel over staatsbestuur, maar ook over lijfsbestuur. Je kunt de Daodejing daarom dus ook lezen en betrekken op jezelf als persoon.…

En hoe lang geleden ook, als we elkaar tegen kwamen, was 't het steeds als gisteren. Wás.…

Wat leven we toch in een gelukkig land. Het Midden Oosten ontploft, de boeren wetten hun zeis en zwaaien met de dorsvlegel, de ziekenhuizen lopen leeg, Pfas sijpelt onze bloedbaan binnen, Klaas Dijkhoff gaat over vuurwerk nadenken en wij kunnen het ons permitteren ons druk te maken over Jinek en Op1. Gaat u allen rustig slapen. Over kijkcijfers…

De winkel was in een hutje ver van de bewoonde wereld, ver van een autoweg, je kon er alleen wandelend komen. Natuurlijk betaalden de wandelaars, want die wisten dat het zou verdwijnen als ze niet betaalden. Zelfs al kwam je hier nooit terug, zoals ik, betaalde je toch. Je wilde dit niet vernietigen. Maar dit jaar zag ik het weer.…

De ramen van ons vergaderlokaal openen de blik op een klein binnenstads tafereel; een panorama met een merkwaardig en wonderlijk houten bruggetje van vlechtwerk, met een rommelige en wanordelijke vegetatie en met uitzicht op een ver, hoog balkon met wit tuinmeubilair.…