Alle inzendingen over Verpleeghuis

‘Wantoestanden in de zorg’: de media staat er vol mee. Je kunt tegenwoordig geen krant meer open slaan of je leest wel iets negatiefs over de zorg. Dementerenden die bedorven voedsel krijgen of mensen die uren lang in hun uitwerpselen liggen. Om nog maar te zwijgen over het personeelstekort en mensen die gefixeerd worden omdat er te weinig personeel…

Linksom of rechtsom, het plan om drastisch te bezuinigen op het PGB levert per saldo niets op, linksom of rechtsom, veel PGB-houders komen daardoor in een verpleeghuis terecht waardoor ze hun vrijheid en zelfstandigheid kwijtraken, wat vaak vernederend voor hen is.…

Een gedetineerde heeft het beter in de gevangenis dan een dementerende in het verpleeghuis.…

Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de plek geworden waar hij zich thuis voelde. Gezien zijn kwetsbare omstandigheden was dit voor hem wellicht nog maar het beste.…

Als het kabinetsvoorstel om drastisch te korten op het PGB door de Tweede Kamer wordt aangenomen, kunnen veel mensen alvast een verpleeghuis uitzoeken. Thuis wonen is er voor hen dan immers niet meer bij. Het is een teken van lafheid om draconisch te bezuinigen op juist die groepen, die zich het moeilijkst kunnen verweren.…

Op 15 maart kwam het onheilsbericht dat door besmettingsgevaar het verpleeghuis geen bezoek meer mag ontvangen. Niet meer naar buiten voor een ommetje, mijn moeder schuifelend naast me, arm in arm.…

Klassiek, dat hoort niet in een verpleeghuis. Jantje Smit of Frans Bauer, kies maar. Maar nu hoort mevrouw De Bruin misschien wel voor het eerst in haar leven Max Bruch. En ze begint zomaar te huilen. Nu weet ik wat ik achter moet laten bij haar. Ik zal het voor een keer zonder mijn muziek moeten stellen als ik naar huis ga.…

De marktwerking in de zorg leidt ertoe dat zorgmanagers steeds meer gaan letten op het imago en de financiële positie van de zorginstelling waar ze werken, en steeds minder op de kwaliteit van de zorg aan de patiënten en bewoners. Daardoor moeten de bewoners van sommige verpleeghuizen een extra wandeling of douchebeurt tegenwoordig al uit eigen zak…

De vrolijkheid van de eerste dagen is verdwenen. Mijn arme Woemi. Ze leek zo blij, zo gelukkig. Weer aan het werk. Nooit geweten, nooit gedacht dat dat voor haar zo belangrijk kon zijn. Zoals ze erover sprak.' De zee van menselijk wrakhout' noemde ze haar patiënten, nu weer bewoners in verpleeghuisjargon. Mensen zoals Charlotte, die niet meer van voren…

In de brasserie van het verpleeghuis lakt een man de nagels van zijn demente moeder. Op tafel zijn flesje Hertog Jan bier. De jonge vrouw naast hem nipt van haar witte wijn. Het is zondagochtend voor elven. We zijn twee jaar verder en het wordt moeilijker om de sfeer erin te houden. Het ontroert me hoe deze man erin slaagt.…

"Hij is twintig jaar geleden overleden, na een lijdensweg van elf maanden in een verpleeghuis" voegde ik aan mijn woorden toe. Was dit nu de laatste traan die ik liet vloeien om Hem?…

In het verpleeghuis, op de afdeling waar ze woont, is een verzorger Frank, die een opgewekte sfeer met zich meedraagt. Als ik ze samen zie tijdens skype, maakt hij een grap en lacht mijn moeder voluit. Dit doet me goed, de laatste paar keren trof ik haar vooral verdrietig en opstandig.…

Op de terugweg, naast mijn broer in de auto, besef ik hoe absurd de situatie is waarin mijn moeder terecht is gekomen sinds ze door haar 'grote vergeetziekte' in het verpleeghuis woont. En velen met haar. Het voelt als een tragikomisch toneelstuk. Soms dwing ik mezelf er zo naar te kijken, met humor als wapen tegen mijn wanhoop.…

De collega's zijn jou nooit meer in het verpleeghuis komen bezoeken en onze oom ook niet. In machteloze vertwijfeling moest je je totaal afgetakelde lichaam tenslotte overgeven aan de genadeloze, onverbiddelijke dood...…

Op deze mooie lentedag vormen de dieppaarse krokussen buiten in het plantsoen, een ongeëvenaard kunstwerk van Moeder Natuur, een merkwaardig contrast met de desolate menselijke schepping van het Verpleeghuis. Wie kan in Godsnaam wensen hier zijn levensavond door te brengen, met het onvermijdelijke levenseinde in zicht?…

.' In dezelfde week waarin je verdrietig bent, je alles uit je handen laat vallen om haar afscheid te regelen, vraagt het verpleeghuis om zo snel mogelijk haar kamer leeg te halen. Het verpleeghuis, haar laatste thuis, een uur rijden bij ons vandaan.…

Momenteel zette hij zijn humanitaire gevoelens die hij vroeger tot uiting had gebracht in een verpleeghuis in voor computerles aan ouderen en voor hulp aan allochtonen. Bij ons afscheid adviseerde hij me thuis een lekkere kop koffie tot me te nemen.....…

Vader vereerde mij, zijn dochter, boven alle anderen en toen zijn leven ten einde liep en we in de gang van het verpleeghuis plaats hadden genomen in de stoelen met de kobaltblauwe stoffen bekleding, verklaarde hij: "De encyclopedie is voor jou, Ineke".…

Het huis is ontruimd, al lang geleden en geen van de collega's is nog gekomen om de desastreuze en afschrikwekkende totale aftakeling van vader in het verpleeghuis nog in ogenschouw te nemen...…

ONZE MAN Contact Ze was nieuw en naast hem aan tafel gezet. De man zat haar met enige nieuwsgierigheid te bekijken. Zijn aandacht werd vooral getrokken door het jammerend geluid dat ze maakte, alsof er een poes in de huiskamer verborgen zat. Af en toe was ze stil, om even later weer met dezelfde klaagzang door te gaan. De man begon voorzichtig…

Ook toen hij door zijn toenemende verwardheid in het verpleeghuis werd opgenomen, genoot hij van alle dingen die zijn geest en ziel nog wisten te raken. Nu lag hij in alle rust en vol overgave te wachten tot de dood hem kwam halen. Om hem mee te nemen naar boven, zoals hij deze plek vaak noemde.…

Vervlogen dagen De dagen, maanden en jaren gingen geruisloos aan hem voorbij. Zijn stille aanwezigheid was gaandeweg vanzelfsprekend geworden. Nieuwe bewoners kwamen en gingen, maar de man leefde rustig verder, schijnbaar ontsnapt aan de tijd. Wel was hij wat meer in zichzelf gekeerd, alsof hij ongemerkt aan zijn terugreis begonnen was. Een bewogen…

Vlekkie ‘Wat een leuk hondje’, zei de zuster, terwijl ze hem hielp bij het dichtdoen van het bovenste knoopje van zijn overhemd, en ze wees naar een foto boven zijn bed. ‘Vlekkie’, zei hij. ‘Hij was helemaal zwart met een witte vlek op zijn kopje.’ En zonder haar reactie af te wachten sprak hij met een lichte trilling in zijn stem verder, waarbij…

Stille genieter Tijdens de wandeling door het verpleeghuis streken ze neer in een echt bruin café met ouderwetse schemerlampjes tegen een houten wand, een oude tapkast en in de hoek een biljart. Terwijl hij om zich heen zat te kijken hoorde de man zijn naam noemen, met de vraag wat hij wilde drinken.…

De man zat samen met een aantal medebewoners van het verpleeghuis in de bus op weg naar de jaarmarkt in een naburig stadje. Hoewel hij de streek waar hij heel zijn leven gewoond had niet meer herkende, genoot hij met volle teugen van het landschap dat aan zijn raam voorbij trok.…

En samen liepen we verder, om zijn eigen plek en weg te vinden in het verpleeghuis.…

Voorjaarsgeluk De man zat bij het raam en keek verlangend naar buiten. Het ochtendzonnetje gaf een aangename warmte op zijn oude huid. ‘Ik zou wel eens naar buiten willen,’ zei hij tegen het jonge meisje dat hem zijn koffie kwam brengen. Hij had voor zijn gevoel al veel te lang binnen gezeten. ‘Na de koffie gaan we samen wandelen in de tuin,’ beloofde…

Stilleven Bij elkaar gezien leek het op een zorgvuldig geschilderd stilleven: een oude leunstoel, kunststof zonnebloemen in een stoffige fles op een houten tafeltje, een kastje met glazen deurtjes en aan de muur een schilderij waarop een jonge vrouw te zien was met een mollig kind in haar armen. Het geheel kreeg een extra nostalgische sfeer door…

Mijmering Een milde najaarszon gaf nog wat zomers getinte warmte. De bladeren aan de bomen en struiken kregen de kleuren van een mooie herfst. Een enkel blad dwarrelde speels naar de grond. Een duif zat geduldig te wachten op een handvol broodkruimels. De deur naar de tuin stond vanwege de aangename temperatuur open, en de eerste bewoners liepen…

Mijn broer en ik zijn op bezoek bij onze moeder in het verpleeghuis. We hebben net een ommetje gemaakt, stappen gedrieën haar kamer binnen. Achter mij gaat de badkamerdeur open, snel spring ik opzij. Verbaasd kijken we wie erachter vandaan komt. Een man in een rolstoel heeft zojuist gebruik gemaakt van haar wc. Hij draagt slechts een overhemd.…