Alle inzendingen over afscheid familie heimwee

...vertellen of het Australische Avontuur een vloek of een zegen, een droom van gelukzaligheid of een helse nachtmerrie van ongeluk en heimwee is geweest. Hun graven en hun verleden liggen in het verre land dat eens hun toekomst voor hen betekende...

...dragelijk. nog steeds kon hij zijn Moeder niet zomaar bellen of schrijven maar hij was ook gelukkig en hij leerde hoe het was Hij moest leren om je vrij te voelen. als de heimwee hem genadeloos overviel dan ging hij naar Leiden, naar Baba en dan konden ze praten over hun familie en...

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open.... Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren en die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen...

...me? Was ik lief voor het leven! Dat zijn vragen die me op de been houden, terwijl ik mijn stinkende best doe, de mensen die ik missen moet een plekje te geven, heimwee naar toen, alhoewel ik het nu niet kwijt wil, behalve die ene gemene deler dan! Alleen de missers worden er steeds meer en...

...niet geslagen. De familie, de overgebleven familie, ook van overzee, zou bijeenkomen en een van hen zou mij troosten, zou me aanhoren, zou mijn tranen drogen... Mijn verdriet verwaaide en vervluchtigde ongemerkt in de lange jaren na moeders dood als de geur van een ijl, ongrijpbaar parfum...

...het dorp bereikt waar mijn laatst overgebleven familielid haar leven nog altijd voortzet. De eenvormige huizen rijgen zich aaneen en in deze vroege meidagen wappert her en der de nationale driekleur. In Engelen heb ik een laatste thuis gevonden te midden van het oude meubilair, te midden...

...bestaat afscheid nemen dus niet. Zo redenerend heb ik nooit afscheid genomen van mijn lagere school (mijn geest waart er nog wel eens rond), heb ik nooit afscheid genomen van mijn vader (de familie keek al zo vreemd) en heb ik nooit afscheid genomen van dat ene vriendinnetje (‘Laat mijn geest...

...verjaardag mezelf weer de pokken ergeren en een halve taart wegflikkeren. Nee, van je familie moet je het hebben.

...wij bereid waren een dame te bezoeken, die geen familie meer heeft.'' ''Het spijt me heren, daar weet ik niks van. Was u er maar eerder geweest, want een half uur geleden was hier in de hal een rel en het ging om Rebecca. Ze kreeg ruzie met haar man, omdat hij dacht, dat ze het met een...

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben...

...We logeerden bij mijn opa en oma. Ik denk met heimwee terug aan al die fijne jaren. Als kind het spelen met de kinderen uit de buurt, die ik allemaal kende, ik zag ze elk jaar. Het proberen om ook het dialect te spreken, om erbij te horen, het gelach, omdat me dat niet echt lukte. Die...

Daar, aan die langgerekte straat die uitmondt bij het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal waar het kleine huisje is van de brugwachter, in de nabijheid van "De Zwaaikom" waar ik in jeugdjaren de ranke en elegante zeilboten aanschouwde en waar we kano's huurden en roeiboten...

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde. Bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis, de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

Ik wil je vertellen van een vrouw die ik ken. Zolang ze zich kan herinneren leeft ze met de bitterzoete pijn van verlangen. Ze heeft haar hele leven al een verlangen naar Indonesië. Zo lang ze zich kan herinneren wil ze zich daar vestigen. Dat verlangen uit ze door de kleding die ze draagt....

...een rozenkrans en gedichten. Samen met de familie kun je het laatste stukje zo draaglijk mogelijk maken. Dit artikel wil ik graag afsluiten met een gedicht van Marinus van den Berg. Dit gedicht geeft weer wat er zo belangrijk is bij het waken. Waken is de tijd nemen die kostbaar is...

...We waren de enig overgeblevenen uit een talrijke familie. Ze was mijn 86-jarige tante en ik vreesde erg voor het moment van het definitieve afscheid wanneer haar gestalte zou vervagen in het uitzinnige duister, in de duisternis die ons allen wacht. Kerstmis naderde en mijn tante stond me bij...

Zeven en een half jaar heb ik hier mijn best gedaan, vanaf 2008 welteverstaan, ik keek de boel nog even na, maar omdat heimwee me overviel, besloot ik er nog 1 x over te schrijven.

Zacht vloeien de tranen die het lichaam huilt. Maar wie ziet de glimlach daarachter verschuilt? Wie ziet de vreugde in dit verdriet? Dat is de mens die God ziet. Een gedichtje van bijna dertig jaar oud. Ik schreef het in een weiland omzoomd door hoge weldoorvoede populieren en een leger...

...tehuis. De eenzaamheid, de verwaarlozing, het heimwee omgeven hem met een eeuwige aura van treurnis. Hij moest wennen aan telkens nieuwe verplegers, die elkaar opvolgden in een nooit eindigende reeks en hij kon het niet en de vreemden waren nooit als de onvervangbare eigen moeder die hem...

...harde grappen, "als hij een maand eerder was gevonden, was het mooi weer geweest", "hier zou ik nog niet dood gevonden willen worden". En hier staan we dan, zijn vrienden arm in arm, de familie is al aan de koffie, wij nemen echt afscheid van een man die door weinigen begrepen...

...nemen van deze globe. Kanker, het zit in de familie. Mijn vader kankerde op mijn moeder en vice versa en de kinderen hadden er de kanker in. Pa prostaat niet meer overeind, heeft zijn zaailingen achter gelaten. Zusje belde me en vroeg of ik zat danwel kon gaan zitten. Was net onderweg naar...

...gezocht naar mijn flatje. Ik heb haar bij haar komst de rozen geschonken als dank voor de jarenlange huishoudelijke zorg voor mijn familie. Zestien jaar na het dramatische afscheid van mijn charismatische moeder heb ik de trouwe Marianne weergezien.....

...van zijn woorden over vroeger. Het was niet uit heimwee, het was als voorbereiding voor een afscheid dat spoedig zou komen. Het afscheid van zijn vader met wie hij zijn hele leven een vertroebelde relatie had gehad. Plotseling leken de stemmingswisselingen weer hevig dan de weken en maanden...

Ik ben naar het westen gevlucht om vrijheid te kunnen voelen maar nu ben ik een gevangene van heimwee en eenzaamheid geworden

...zal ik haar in mijn huis verwelkomen en honoreren met bloemen en bonbons om haar jarenlange diensten aan mijn familie. Het is veertien jaar na het dramatische afscheid van mijn charismatische moeder.

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren...

Vervuld van heimwee sla ik het oude album open. Daar is mijn moeder met op haar schoot onze zo geliefde Driekus, een donkerbruine hond, die we hadden ingelijfd, die tot onze familie was gaan behoren, die evenveel rechten had als de andere gezinsleden, maar die minstens zoveel bij te dragen had...

...cent, hoe wilde ik dat verwezenlijken, en mijn familie wist het ook helemaal niet meer. Mijn zusje en zwager hadden veel verdriet. Ik denk dat ze vaak gebeden hebben naar onze Lieve Heer voor de kracht om met mij door te gaan. Ze lieten mij niet vallen geen enkel moment, zelfs al zei mijn...

...ik er zo blij mee ben! Ik ben en blijf een echt familiemens. Weinig kan mij vrolijker maken dan weer eens iets te horen van een verloren gewaande neef of nicht, het vinden van een fotootje van een oude tante of toevallig op internet op de naam van je grootvader stuiten. Gelukkig gebeuren dat...

Papa kwam weer binnen. Zijn gezicht trok, er zaten glimmertjes achter zijn ogen. Dat zag Miriam. Mama zag het ook. "Wat heb je?" "Hoezo. Niks." "Wel waar, er is iets! Waarom lach je?" "Ik lach helemaal niet." "Er is wél iets gebeurd. Waarom bleef je zolang weg. Je hoefde toch...