Alle inzendingen over bedankt teruggave wandelstok

En het jonge, lieflijke meisje diept uit een soort achterkamer, uit een duister magazijn, van gevonden voorwerpen mijn dierbare wandelstok op en komt er enthousiast en opgewekt mee aanzetten!…

Ze had me vaak gesignaleerd zonder dat ik het wist en ze had zich van haar taak gekweten en zich van haar beste zijde laten zien. De blauwe ordner die ik had afgerekend en betaald, maar die ik vergat mee te nemen, had ze voor me achtergehouden en bewaard met een briefje erop, luidend: "betaald, vergeten" in trouwe en geduldige afwachting van mijn…

Tegen de wand bevindt zich de collectie wandelstokken en ik kies daaruit een geval van glanzend blauw metaal. Provisorisch en wankelend op mijn benen maak ik een wandelingetje door de winkel. De blauwe wandelstok zal voortaan mijn wandelingen begeleiden en mijn verouderende lichaam steun bieden.…

Bedankt, Kader, je hebt zonder het te weten mij wat steun gegeven en dat is meer waard dan welke roem dan ook.…

Een wandelstok is mij komen te vergezellen op mijn excursies naar stadscentrum, bibliotheek, zwembad en supermarkt. De blauwe, metalen stok biedt mij inderdaad steun.…

Waarom niet: “Bedankt voor uw waardevolle bijdrage aan deze uitzending”, waarom niet: “Bedankt voor uw toelichting”, waarom niet: “Bedankt voor uw (zeer) verhelderende uitleg”, waarom niet: “Ik vond het fijn dat u bij ons in de uitzending was”, waarom niet het heerlijke Twentse: “Bedankt voor ons”?…

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar…

Dus lieve vriendin, bedankt, voor je steun op afstand, voor je support, voor je geloof in mij.…

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een paar maanden aanslag heb op twee ondertanden. 'Misschien…

Desalniettemin hoeft het niet speciaal vanwege deze reden zijn dat ik dank je wel zeg, want eerlijk is eerlijk, dat zeg ik evengoed voor de afgelopen jaren: Johan BEDANKT.…

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier: 'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren.' Ik sluit het boek. Daarna mijn ogen. Droom even…

Rients Ritskes, de oprichter van Zen.nl, legt in een kort filmpje uit wat een monist is: 'Een monist is iemand die gelooft dat alles één is. Mono. Dat alles samenhangt.' Er is blijkbaar een woord voor alle synchroniciteit die ik in mijn leven ervaar. Hoe vaak sloeg ik niet mijn roman open en las ik iets waarover iemand mij net belde? Of die keer dat…

En dan komt er opnieuw een zogenaamd goedbedoeld voorbeeld in mijn mailbox. Want die en die doet het zus en zo. Het zou me kunnen inspireren. Woedend ben ik. Ongevraagd een inbreuk op mijn eigen gedachten en inzichten. Ik heb ze niet nodig, de ideetjes van anderen. Die mogelijk al tig keer zijn gekopieerd. Ik ben mezelf. Basta. En ik kom met de kinderen…

Ergens in een tuin tegen het eind van een zomer spreek ik een onbekende vrouw. Ze schrijft gedichten. Ik denk: Dat kan ik ook! De website waar ze op doelde, stuurt me in de weken die volgen afwijzing na afwijzing. Ik geef er snel de brui aan. Een paar jaar later een nieuwe poging. Het stroomt. Voor ik het besef, heb ik iets van vijfenzeventig gedichten…

Mijn maatje en ik hadden er een jaar naartoe geleefd. 10 juni stond met dikke stift omcirkeld in de agenda. Dag van het weerzien met de mensen van de rust op zeventig kilometer, twee uurtjes lopen verwijderd van de finish. Eén van de vele hartverwarmende ontmoetingen tijdens de Kennedymars van Hengelo. Een organisatie die weet wat wandelaars nodig hebben…

Het resultaat is mogelijk en hopelijk een mooie teruggave die ik zal verwelkomen zoals ik iedere nieuwe dag die zich aankondigt, van harte begroet....…

De man belde aan en trad aan mijn voordeur op de eerste verdieping en vroeg of ik hem herkende. "Natuurlijk herken ik je, Jan!" antwoordde ik. Hij bracht me cadeaus; geschenken van de ouders van de ongelukkige kinderen voor wie ik werk: een cadeaukaart van "Primera" en een elegante, chique en mooie fles Franse wijn met een trots opschrift op het etiket…

Mijn dierbare echtgenote maande mij dan ook tot grote spoed, zodra de laatste envelop met de noodzakelijke cijfertjes op onze deurmat was gevallen: ‘Heb je de aangifte al ingevuld, want des te eerder komt de teruggave’.…

De man schuifelde over het grind, zwaar leunend op zijn wandelstok. Hij overzag de banken rond de vijver. Die waren allemaal bezet. Zuchtend liep hij door. Hij hoorde een stem achter zich. ‘Meneer?’ Hij keek om. Een dame wenkte hem. ‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’ Ze leek wel een aardig mens.…

Mijn lichtblauwe metalen wandelstok draagt de tekst "Vitility", een merkwaardig woord, mogelijk een neologisme en wellicht afgeleid van het woord "vitaal" dat ondanks alles bezwaarlijk van toepassing kan zijn op mijn verouderde gestalte, op mijn lichaam van oude dame.…

") was dus niet van toepassing en de wandelstok of de rollator hoefde geen dienst meer te doen. Een slijmbeursontsteking kan tijdelijk zijn in weerwil van alle ondeskundige oordelen. De pijn was in en uit het been geschoten als het flitsende weerlicht aan een duistere hemel...…

.'' ''Dan wens ik u straks smakelijk eten en bedankt voor de hulp.'' ''Graag gedaan, mevrouw'', en ik nam afscheid van haar.…

Bedankt idioten, voor het niet dragen van een mondkapje, daar waar het gevraagd werd. Eveneens bedankt voor het negeren van alle acties om verspreiding verder te voorkomen!…

De voortstrompelende oudere dame met wandelstok die ik razendsnel ben geworden, roept steevast medeleven en mededogen op van mijn mede-Tilburgers en passanten en dus was men allerminst te beroerd mij de weg te wijzen naar de toch wel nabijgelegen Spoorlaan, waar ik spoedig arriveerde.…

Een wandelstok kom je niet meer tegen. Mijn grootmoeder liep altijd gewoon met een wandelstok en daar kwam ze overal mee. Af en toe verving ze die door een bezem en veegde daarmee dan gelijk haar straatje schoon. Een bezem zie je trouwens ook niet meer.…

Er staan nu vijfenzeventig verhalen van mij op de website van nederlands.nl. Ik heb er veel plezier aan beleefd ze te schrijven. Hoewel ik schizofrenie heb, ben ik er toch in geslaagd een eigen werkelijkheid te creëren op papier, cq scherm. Er is dus toch nog veel mogelijk. Donald Duck beleeft altijd avonturen en dan gaat er iets mis. In tita tovenaar…

George: bedankt!…

Het enige wat ik niet zeker weet is of de wandelstok ook zal blijven bestaan.…

Het is leuk om visite te krijgen, maar als je het niet gewend meer bent, komen er toch kriebels in je buik. Je bent 51 jaar (moet je nagaan) en je vader die al bijna de 80 haalt komt eens langs. Je bent nerveus. Ze moeten 160 kilometer voor je rijden en je denkt: waar moet ik in vredesnaam met die man over praten. Je haalt het een en ander in je…

Gisteren werd ik geraakt door een boven een brievenbus geplaatst bericht met de waarderende tekst/woorden BEZORGER BEDANKT! Plastic-hand-geschoeid tot COVID-19 het loodje heeft gelegd...!…